invasive

Dutch and Papiamentu below

During the relay expedition of Naturalis and STINAPA on Bonaire, the invasive New Guinean land flatworm was found in two places. That’s bad news, because it has been listed among the top 100 of the world’s worst invasive alien species by the IUCN. It is an effective predator that can pose a serious threat to native snails. Measures are therefore needed. 

Team Snail on fieldwork 

(New Guinean land flatworm (Platydemus manokwari). Photo credits Shinji Sugiura)

At the beginning of 2023, STINAPA and Naturalis Biodiversity Center conducted a major study of invertebrates on the island of Bonaire, a group that has so far been under examined. Sylvia van Leeuwen, snail expert from Naturalis, did two weeks of field work at various locations with Team Snail. That was very successful: 20 new species could be added for this island.  

Many snails like moist, dark places, and if you search there, you will of course also come across all kinds of other soil fauna, such as worms and woodlice. “Usually you ignore that,” says Sylvia, “but I was triggered by a fairly large, dark flat worm, which I had not seen before and which was certainly not an earthworm. It rang a bell: this had to be a land flatworm. I photographed it and collected it so that land flatworm taxonomist Sytske de Waart from Naturalis could identify it.” Sytske confirmed the identification: unfortunately, it turned out to be the invasive New Guinean land flatworm (Platydemus manokwari). 

A too effective predator 

(Sylvia van Leeuwen and Hannco Bakker working with snails on Bonaire. Photo credits Tello Neckheim)

Unfortunately, because it is considered one of the 100 most harmful invasive exotic species in the world by the IUCN. It is an effective predator that can pose a serious threat to native land snails. The terrestrial flatworms follow the slime trail of snails, slide over the shell and body and enter the snail through the breathing opening where they feast on the internal organs. The New Guinean land flatworm can even handle prey larger than itself if there are many of them. Experiments have shown that the land flatworm eats not only snails that live on the ground, but also snails on tree trunks. And it is particularly effective at that. 

“Land flatworms are carnivores, and most species eat small soil animals such as snails and earthworms,” says Sytske de Waart, “so this one is no different in that respect. However, we know from the past that things can go terribly wrong if he is introduced on an island as an exotic animal. In the 1960s it was thought that it was a good idea to use P. manokwari as a biological control of the African giant snail on a number of islands in the Pacific Ocean. He did this very effectively, and then it turned to the native snails. These introductions are considered a major cause of the extinction of native land snails on several Pacific islands.”  

Sylvia adds: “Among land snails, island snails are among the most vulnerable group. The land snail fauna of Bonaire also consists largely of endemic island species. Eight of the 31 (sub)species of land snails now known from Bonaire occur only there and one species only occurs on Bonaire and Curaçao, and nowhere else in the world. This makes these species extra vulnerable.” 

Measures are necessary 

(New Guinean land flatworm (Platydemus manokwari) on Bonaire. Photo credits Sylvia van Leeuwen)

The introduction of the New Guinean land flatworm could therefore pose a serious risk to the conservation of Bonaire’s unique land snail fauna. And not only on Bonaire, they have also been found on several other Caribbean islands.  

How do they get there? Land flatworms hitch a ride with the international pot plant trade. The location where Sylvia found them confirms this: in and around two garden centers. The garden plants on Bonaire are mainly imported from Florida and Dominica. The New Guinean land flatworm also occurs in Florida, so this route makes sense. Fortunately, the New Guinean land flatworm has not yet been found in the Washington Slagbaai National Park. 

To prevent further spread, the existing populations of this land flatworm should be controlled on Bonaire. “However, do not touch the flatworms with your bare hands,” Sylvia warns. “This land flatworm can carry a rat lungworm (Angiostrongylus cantonensis) that can cause encephalitis or meningitis in humans.” But preventing the flatworms from reaching the island is of course better than trying to control existing populations. “We recommend taking more measures to prevent the introduction of exotic species via potted plants on Bonaire,” say Sylvia and Sytske. “And we also call on everyone to report finds of land flatworms, for example via Observation.org. That way we can monitor the distribution.” 

Tijdens de estafette-expeditie van Naturalis en Stinapa op Bonaire is de invasieve Nieuw-Guinese landplatworm op twee plekken aangetroffen. Dat is slecht nieuws, want hij wordt door de IUCN tot de 100 schadelijkste invasieve exoten ter wereld gerekend. Het is een effectief roofdier dat een ernstige bedreiging kan vormen voor inheemse slakken. Maatregelen zijn dan ook hard nodig. 

Team slak op veldwerk

(Nieuw Guinese landplatworm (Platydemus manokwari). Fotocredits Shinji Sugiura)

Begin 2023 is er vanuit STINAPA en Naturalis een groot onderzoek geweest naar ongewervelden op het eiland Bonaire, een tot nu toe onderbelichte groep. Sylvia van Leeuwen, slakkendeskundige van Naturalis, heeft daar met Team Slak twee weken veldwerk gedaan op verschillende locaties. Dat was heel succesvol: er kunnen 20 nieuwe soorten worden toegevoegd voor dit eiland. Slakken houden van vochtige, donkere plekken, en als je daar aan het zoeken bent, kom je natuurlijk ook allerlei andere beestjes tegen, zoals wormen en pissebedden. “Meestal laat je die links liggen”, vertelt Sylvia, “maar ik werd getriggered door een redelijk grote, donkere platte worm, die ik nog niet eerder gezien had en die zeker geen regenworm was. Er ging een belletje rinkelen: dit moest een landplatworm zijn. Ik heb hem gefotografeerd en verzameld, zodat landplatworm-taxonoom Sytske de Waart van Naturalis hem kon identificeren.” Sytske bevestigde de determinatie: het bleek helaas om de invasieve Nieuw-Guineese landplatworm (Platydemus manokwari) te gaan.

Een te effectief roofdier

(Sylvia van Leeuwen en Hannco Bakker aan het werk met slakken op Bonaire. Fotocredits Tello Neckheim)

Helaas, want hij wordt door de IUCN tot de 100 schadelijkste invasieve exoten ter wereld gerekend. Het is een effectief roofdier dat een ernstige bedreiging kan vormen voor inheemse landslakken. De landplatwormen volgen het slijmspoor van slakken, glijden over de schaal en het lichaam en komen de slak binnen via de ademhalingsopening waar ze zich tegoed doen aan de inwendige organen. De Nieuw Guinese landplatworm kan zelfs prooien groter dan hemzelf aan als ze met veel zijn. Uit experimenten is gebleken dat de landplatworm niet alleen slakken eet die op de grond leven, maar ook slakken op boomstammen. En daar is het bijzonder effectief in. “Landplatwormen zijn vleeseters, en de meeste soorten eten kleine bodemdieren als slakken en regenwormen”, vertelt Sytske de Waart “daar is deze dus niet anders in. We weten echter uit het verleden dat het flink mis kan gaan als hij als exoot op een eiland belandt. In de jaren 60 dacht men dat het een goed idee was om P. manokwari in te zetten als biologische bestrijder van de Afrikaanse reuzenslak op een aantal eilanden in de Stille Oceaan. Dat deed hij heel effectief, en daarna waren de inheemse slakken aan de beurt. Deze introducties worden beschouwd als een belangrijke oorzaak voor het uitsterven van inheemse landslakken op verschillende eilanden in de Stille Oceaan.” Sylvia vult aan:  “Onder de landslakken behoren eilandendemen tot de meest kwetsbare groep. Ook de landslakkenfauna van Bonaire bestaat voor een belangrijk deel uit eilandendemen. Acht van de 31 (onder-)soorten landslakken die nu van Bonaire bekend zijn, komen alleen daar voor en één soort komt alleen op Bonaire en Curaçao voor, en verder nergens anders ter wereld. Dat maakt het voortbestaan van deze soorten extra kwetsbaar.“

Maatregelen zijn nodig

(Nieuw Guinese landplatworm (Platydemus manokwari) op Bonaire. Fotocredits Sylvia van Leeuwen)

De introductie van de Nieuw-Guinese landplatworm kan dus een ernstig risico vormen voor het behoud van de unieke landslakkenfauna van Bonaire. En niet alleen die van Bonaire, ook op enkele andere Caribische eilanden zijn ze al aangetroffen. Hoe ze daar komen? Landplatwormen liften mee met de internationale potplantenhandel. Daar duidt de locatie ook op waar Sylvia ze gevonden heeft: in en rond twee tuincentra. De tuinplanten op Bonaire worden overwegend geïmporteerd uit Florida en Dominica. In Florida komt de Nieuw-Guinese landplatworm ook voor, dus deze route ligt voor de hand. In het Washington Slagbaai National Park is de Nieuw Guinese landplatworm gelukkig nog niet aangetroffen.

Om verdere verspreiding te voorkomen zouden de aanwezige populaties van deze landplatworm bestreden moeten worden op Bonaire. “Raak de platwormen echter niet met blote handen aan”, waarschuwt Sylvia. “Deze landplatworm kan drager zijn van een longworm van ratten (Angiostrongylus cantonensis) die bij mensen encefalitis of meningitis (hersenvliesontsteking) kan veroorzaken.” Maar voorkomen dat de platwormen het eiland bereiken is natuurlijk beter dan al aanwezige populaties bestrijden. “Wij raden aan om meer preventieve maatregelen te nemen om de introductie van exoten via potplanten op Bonaire tegen te gaan”, aldus Sylvia en Sytske. “En we roepen verder iedereen op om vondsten van landplatwormen te melden, bijvoorbeeld via Observation.org. Op die manier kunnen we de verspreiding in de gaten houden.”

Durante e ekspedishon estilo èstafèt di Naturalis i STINAPA na Boneiru, na dos sitio nan a topa ku e bichi plat di tera invasivo ku ta originalmente prosedente di Nueva Guinea. Esaki ta mal notisia, pa motibu ku IUCN a inkluí e bichi akí den e tòp 100 di espesienan eksótiko di mas invasivo na mundu. Ta trata di un bichi yagdó efektivo ku por forma un menasa serio pa kokolishi endémiko. Pa e motibu akí ta nesesario pa tuma medida.

Team Snail trahando den vèlt

(Bichi plat di tera di Nueva Guinea (Platydemus manokwari). Photo credits Shinji Sugiura)

Na aña 2023 STINAPA i Naturalis Biodiversity Center a hasi un investigashon grandi pa loke ta trata bestia invértebre na Boneiru, un grupo ku te ku awor no a haña muchu atenshon. Sylvia van Leeuwen, eksperto di kokolishi di Naturalis, huntu ku Team Snail durante dos siman a hasi trabou den vèlt na diferente sitio. Esaki tabata hopi eksitoso: nan por a añadí 20 espesie pa nos isla.

Hopi tipo di kokolishi ta gusta sitionan húmedo i skur, i ora bo buska einan naturalmente bo ta topa ku tur sorto di founa di suela, manera bichi i kochinia. “Mayoria biaha nos ta ignorá esaki”, segun Sylvia, “pero un bichi basta grandi, koló skur, plat ku nunka mi no a yega di mira i ku sigur no ta un bichi komun, a hala mi atenshon. Akí un lus a sende: esaki mester ta un bichi plat di tera. Mi a saka su potrèt i mi a bai kuné, di manera ku e taksónomo di bichi plat di tera Sytske de Waart di Naturalis por a identifik’é.” Sytske a konfirmá e identifikashon: lamentablemente el a resultá di ta e bichi plat di tera ku ta originalmente prosedente di Nueva Guinea (Platydemus manokwari).

Un depredador muchu efektivo

(Sylvia van Leeuwen i Hannco Bakker trahando ku kokolishi na Boneiru. Photo credits Tello Neckheim)

Lamentablemente, pa motibu ku IUCN ta konsiderá e bichi akí komo un di e 100 espesienan eksótiko invasivo di mas dañino na mundu. E ta un bichi yagdó efektivo ku por forma un menasa serio pa kokolishi di tera endémiko. E bichi plat di tera ta sigui e baba di kokolishi di tera, nan ta slep pasa riba e kaska i e kurpa i ta penetrá den e kokolishi via e buraku di hala rosea, kaminda nan ta kome e órganonan interno. E bichi plat di tera di Nueva Guinea por asta ataká presa ku ta mas grandi ku e mes, ora nan ta hopi. For di eksperimento a resultá ku e bichi plat di tera no ta kome solamente kokolishi ku ta biba riba suela, pero tambe kokolishi ku ta biba riba tronkon di palu. I e ta hopi efektivo den esaki.

“Bichi plat di tera ta karnívoro i mayoria espesie ta kome bestia chikitu di suela, manera kokolishi i bichi”, segun Sytske de Waart, “pues pa loke ta trata esaki e bichi plat di tera akí no ta otro. Nos sa sinembargo for di pasado ku kos por bai teribelmente robes si introdusi’é komo bestia eksótiko na un isla. Den añanan sesenta nan a pensa ku lo tabata un bon idea pa usa e bichi plat di tera di Nueva Guinea pa kombatimentu biológiko di e kokolishi afrikano gigante na algun isla den Oséano Pasífiko. El a hasi esaki den un forma hopi efektivo i despues el a ataká e kokolishinan endémiko. Ta konsiderá e introdukshonnan akí komo un kousa importante di ekstinshon di e kokolishinan endémiko di tera na diferente isla den Oséano Pasífiko.”

Sylvia ta añadí: “Di e kokolishinan di tera, e kokolishinan ku ta biba na un isla ta forma e grupo di mas vulnerabel. E founa di kokolishi di tera di Boneiru tambe ta konsistí pa mayoria parti di espesienan endémiko insular. Di e 31 (sup)espesienan di kokolishi di tera ku awor akí ta konosí komo di Boneiru, nos ta topa solamente ocho na e isla akí i un (1) solo espesie nos ta topa solamente na Boneiru i Kòrsou, i na ningun otro parti di mundu. Esaki ta hasi e espesienan akí èkstra vulnerabel.”

Ta nesesario pa tuma medida

(Bichi plat di tera di Nueva Guinea (Platydemus manokwari) na Boneiru. Photo credits Sylvia van Leeuwen)

Pa e motibu akí introdukshon di e bichi plat di tera di Nueva Guinea lo por forma un riesgo serio pa konservashon di e founa úniko di kokolishi di tera di Boneiru. I no solamente na Boneiru, pero tambe na vários otro isla karibense a topa ku nan.

Kon nan a yega akí? Bichi plat di tera ta bini ku e negoshi internashonal di mata. E sitionan kaminada Sylvia a haña nan, ta konfirmá esaki: den i rònt di dos negoshi di bende mata. Na Boneiru nan ta importá mata prinsipalmente for di Florida i Dominica. Ta haña e bichi plat di tera Nueva Guinea na Florida tambe, pues e ruta akí ta lógiko. Afortunadamente no a topa ku e bichi plat di tera di Nueva Guinea den Parke Nashonal Washington Slagbaai ainda.

Pa evitá mas plamamentu, mester kombatí e populashonnan eksistente di e bichi plat di tera akí na Boneiru. “No mishi ku e bichi plat akí ku man sin hantskun”, asina Sylvia ta atvertí. “E bichi plat di tera akí por karga un bichi pulmonar di djaka (Angiostrongylus cantonensis) huntu kuné, ku por kousa ensefalítis òf meningítis serka hende.” Pero evitá ku e bichi plat ta yega nos isla, naturalmente ta mas mihó ku purba haña e populashonnan eksistente bou di kontròl. “Nos ta konsehá pa tuma mas medida pa evitá introdukshon di espesienan eksótiko via mata na Boneiru”, segun Sylvia i Sytske. “I nos ta hasi un yamada riba tur hende pa mèldu esaki ora nan topa ku bichi plat di tera, por ehèmpel via Observation.org. Di e manera akí nos por monitoreá nan plamamentu.”             

DCNA 

Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ta sostené komunikashon (sientífiko) i ‘outreach’ den region hulandes karibense pa medio di hasi informashon sientífiko relashoná ku naturalesa mas ampliamente disponibel via entre otro Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA su plataforma di notisia BioNews i via prensa. E artíkulo akí ta forma parti di e resultadonan di diferente investigashon sientífiko, pero e investigashonnan mes no ta investigashon di DCNA. No por derivá ningun derecho for di e kontenido. DCNA no ta responsabel pa e kontenido i e konsekuensianan (in)direkto ku ta surgi for di publikashon di e artíkulo akí.

Published in BioNews 71

Abstract

The seagrass Halophila stipulacea is native to the Red Sea. It invaded the Mediterranean over the past century and most of the Caribbean over the last two decades. Understanding the main drivers behind the successful invasiveness of H. stipulacea has become crucial. We performed a comprehensive study including field measurements, a mesocosm experiment, and a literature review to identify ‘superior growth traits’ that can potentially explain the success story of H. stipulacea. We assessed meadow characteristics and plant traits of three invasive H. stipulacea populations growing off the Island of Sint Eustatius (eastern Caribbean). We compared similar parameters between native (Eilat, northern Red Sea) and invasive (Caribbean) H. stipulacea plants in a common-garden mesocosm. Lastly, we compared our field measurements with published data. The newly arrived H. stipulacea plants from St. Eustatius were characterized by higher percent cover, higher below- and above-ground biomasses, more apical shoots, and faster leaf turnover rates than those measured in both native and older invaded habitats. These results were further confirmed by the mesocosm experiment where the invasive H. stipulacea plants grew faster and developed more apical shoots than the native plants. Results suggest that increased growth vigour is one of the main invasive traits that characterize successful invasive H. stipulacea populations in the Caribbean and potentially in other invaded areas. We encourage long-term monitoring of H. stipulacea in both native and invaded habitats to better understand the future spread of this species and its impacts on communities and their ecosystem functions and services.

Abstract

I describe a new species of frog, Eleutherodactylus montserratae sp. nov., from Montserrat, previously confused with E. johnstonei Barbour. It is native to that island and has been introduced, and established, on other Lesser Antillean islands west of 62 degrees west longitude including Anguilla, St. Martin/St. Maarten, St. Barthélemy, Saba, St. Eustatius, St. Christopher, and Nevis, as well as Bermuda. Previous chromosome and molecular studies have shown that populations from these islands are distinct from E. johnstonei, a species occurring east of 62 degrees west longitude in the Lesser Antilles, and elsewhere, but could not identify diagnostic morphological differences. Here, I show that the new species differs morphologically in being smaller (males and females) and having a proportionately larger tympanum, a wider head, and greater separation between the nostrils. Both species have been introduced within and outside of the Caribbean region and will likely expand their ranges in the future.

https://www.mapress.com/zt/article/view/zootaxa.5219.4.5

Seagrasses are found in shallow salty and brackish waters in many parts of the world, from the tropics to the Arctic Circle. Seagrasses are so-named because most species have long green, grass-like leaves.They are often confused with seaweeds, but are actually more closely related to the flowering plants that you see on land. Seagrasses have roots, stems and leaves, and produce flowers and seeds. They evolved around 100 million years ago, and today there are approximately 72 different seagrass species that belong to four major groups. Seagrasses can form dense underwater meadows, some of which are large enough to be seen from space. Although they often receive little attention, they are one of the most productive ecosystems in the world. Seagrasses provide shelter and food to an incredibly diverse community of animals, from tiny invertebrates to large fish, crabs, turtles, marine mammals and birds. Seagrasses provide many important services to people as well, but many seagrasses meadows have been lost because of human activities. Work is ongoing around the world to restore these important ecosystems.

Contents of document:

• Introduction
• What are seagrasses
• Growth and reproduction
• Biodiversity
• Ecosytem benefits
• Threats and conservation
• Seagrass at the Smithsonian
• Additional resources
• More like this

Document retrieved from Smithsonian Ocean portal at 22 March 2018

From Bonaire, we here provide the first documented case of the green turtle feeding on the invasive seagrass, Halophila stipulacea, in the Caribbean. The seagrass is rapidly invading existing seagrass meadows and altering key foraging habitat of this endangered marine reptile throughout the eastern Caribbean. We expect that more records of green turtles feeding on this invasive species will gradually follow from throughout the region and that the green turtle might alter its foraging behavior in response to the changing species composition of its foraging habitat.