well

Een gezond koraalrif is cruciaal voor Bonaire. De economie is voor 80% afhankelijk van het toerisme. De twee grootste bedreigingen voor het koraalrif zijn afvalwater en erosie (Natuurbeleidsplan 1999-2004). De overheid van Bonaire wil het mooie koraalrif beschermen en de bedreigingen aanpakken. Een van de bedreigingen is sediment uitspoeling naar zee door erosie. Het sediment (gronddeeltjes) verstikt het koraal. In de pre koloniale tijd was Bonaire bebost en werd een groot deel van het regenwater opgevangen op het eiland. In de loop van de tijd zijn door ontbossing en door overbegrazing door vrij rondlopende geiten kale gronden ontstaan. De bodem wordt niet meer vastgehouden door begroeiing, zodat het snel erodeert. Door de snelle groei van de bevolking in de afgelopen 15 jaar, is er meer bebouwd oppervlakte, waar het regenwater niet meer in de grond kan zakken, maar oppervlakkig afspoelt. Door de geërodeerde gronden en urbanisatie stroomt nu meer water met sedimenten richting zee. Dit water kan worden opgevangen in dammen en saliña’s, zodat de koraalriffen worden beschermd.

De doelen van het project:

• Minder erosie naar het koraalrif.
• Minder wateroverlast in de woonwijken.
• Verhoogde biodiversiteit door natuurontwikkeling.
• Aantrekkelijke natuur voor toeristen.
• Meer water beschikbaar voor de landbouw.

Om de doelstellingen te bereiken, zijn de volgende activiteiten uitgevoerd:

1. Verbeteren van het waterbergend vermogen van de dammen.
2. Herstel van de saliña’s.
3. Natuurherstel in verlaten diabaasgroeves.
4. Herstel van waterputten en molens.
5. Onderzoek naar de stroomgebieden op Bonaire.

In 1911, J. Smeulders & Co. at The Hague published the “Topographic map of Curaçao” in 18 pages, measuring 46 x 46 cm; nowadays known as the “Werbata maps”. These beautiful and very detailed maps in color have never been improved, with regard to accuracy, by later topographic maps of the island, made with the help of aerial survey. An example of how detailed Werbata worked appears, among other things, from the manner in which he indicated buildings. By means of color and manner of drawing, he made a distinction between ‘stone buildings’, ‘wooden buildings’ and ‘clay cottages’. For enclosures or boundaries, he made a distinction between ‘stone walls’, wooden fences, stone hedges (slave walls) or ‘live hedgerows’. The maps are therefore extremely informative for historical research.

What makes the Werbata maps also important is the fact that they were drawn just before the oil industry came to Curaçao and drastically changed the picture around Schottegat with its many country estates and plantations. Except for the whole island, Werbata also made a map of the city, on which the city districts of Punda, Pietermaai, Scharloo and Otrobanda are recorded. It appeared in 1912 to a scale of 1: 5,000 in 2 pages.

In that same year, the topographic map of Aruba appeared to a scale of 1 : 20,000 in 8 pages; in October 1915, that of the Dutch part of St. Maarten in 2 pages and that of St. Eustatius in 1 page. Finally, in 1916, the topographic map of Bonaire appeared in 10 pages. Unfortunately, no map was made of the island of Saba.

All the Werbata maps were put on 2 CD Roms by Harrie Verstappen. They can be obtained at the Maritime Museum, Mensing’s Caminada and Harrie Verstappen. Selling point at: The Werbata Maps.

Please contact the DCBD administratorfor more information and availability.

Well coordinates for the hydrological study on Bonaire.

See this report for more information.