non-native species

Abstract. The Indo-Pacific octocoral Xenia sp. has been reported as a successful invasive species of the Venezuelan coral reefs (Southeastern Caribbean Sea), and the first xeniid octocoral
with such invasive properties. This taxon has been recently identified, and assigned to a new genus and combination as Unomia stolonifera. Since its first appearance there, it has dispersed
along the shallow reefs, overgrowing any hard substrate, including corals and seagrass. Quantitative surveys revealed that U. stolonifera dominated all studied sites, featuring an average
percentage cover of 30 - 80%, far above that of the native corals or any other benthic taxa. An inverse relationship exists between the loss of diversity and the reduction in coral cover. The
spread of U. stolonifera in places where it has become established while displacing native benthic species and leads to a decrease in diversity and evenness of the benthic communities.
Dispersal of the invasive along the reefs has been intensified by drifting colonies, by colonies settled on detached Thalassia testudinum fragments and, additionally, by colonies entangled
on fish nets and consequently translocated. The present study explicitly demonstrates that this intensifying invasion is causing severe ecological damage to the Venezuelan reefs. Consequently, Unomia stolonifera, should be considered harmful invasive species that requires monitoring and management programs in the vicinity of already invaded reefs. The current
study highlights the ecological consequences of this new invasive species.

Abstract

Giant constrictor populations in Florida and the Caribbean have top-down impacts on prey that are still poorly understood. We report opportunistically documented predation events by introduced Boa imperator (Central American Boa Constrictor) on four species of native birds on St. Croix, U. S. Virgin Islands, compare these to more detailed dietary studies from Aruba, and encourage detailed studies of Boa imperator diet on St. Croix to better understand population and community-level impacts of predation by this invasive snake.

https://bioone.org/journals/caribbean-journal-of-science/volume-53/issue...

Dutch below

Rats have become a significant issue for the Dutch Caribbean islands. In addition to being disease vectors, these island invaders can also dramatically upset the delicate ecological balance on the islands by devouring bird eggs, and outcompeting local species for food and other resources.  

Photo credit: Joshua J. Cotten

There is perhaps no species more widespread than the rat. These rodents were unintentionally introduced to the Dutch Caribbean by human activity, tracing back to the early colonial era when ships brought goods  and unknowingly stowaway rats, to these shores. With no natural predators and abundant food sources, rats quickly adapted and multiplied, triggering an ecological imbalance with far-reaching consequences.

Ecological Impacts

One of the most significant impacts of rats in the Dutch Caribbean is their voracious appetite for bird eggs. Many local bird species, such as the endemic, Red-billed tropicbird and several species of protected terns, nest on the ground, making their eggs highly vulnerable to predation.

Nesting adult red-billed Tropicbird with chick.
Photo credit: Michiel Boeken

The implications of rat predation on bird eggs are multifaceted. Firstly, it disrupts the reproductive success of avian species, leading to population declines and, in extreme cases, local extinctions. Birds that lose their eggs or young are less likely to breed again in the same season, hampering population recovery. The loss of bird species not only diminishes the islands’ natural beauty but also disrupts the delicate ecological balance for the islands.

Beyond the direct impact on bird populations, the loss of eggs due to rat predation has cascading effects on the broader ecosystem. Birds play crucial roles as pollinators, seed dispersers, and predators of insects. When bird populations decline, the natural dynamics become disrupted, leading to an imbalance in plant reproduction, changes in insect populations, and altered food chains.

Disease Vectors 

These rodents are also notorious carriers of diseases. Due to their tendency to live within waste and sewage, coupled with their highly mobile nature, rats’ urine, droppings, and bites, can transmit a wide range of illnesses, including leptospirosis, hantavirus, salmonellosis, and rat-bite fever. Rats can also carry ticks, mites and fleas which are potential vectors of disease for both people as well as local animal populations.

Photo credit: Christine McCall

Mitigating the Impact

Recognizing the urgency of the situation, conservation organizations and local park authorities have undertaken initiatives to combat the invasive rat populations within the Dutch Caribbean. Examples of local efforts includes the Caribbean Netherlands Science Institute’s 2017 Rodent Control Project on St. Eustatius as well as research conducted on Saba to better understand the impacts of rats on local bird populations. These efforts focus on implementing comprehensive strategies that combine education, habitat management, and targeted rat eradication programs.

DCNA

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature-related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the (in) direct impacts resulting from publishing this article.

Ratten zijn een groot probleem geworden voor de Nederlands Caribische eilanden. Behalve dat ze ziekteverspreiders zijn, kunnen deze eilandindringers ook het delicate ecologische evenwicht op de eilanden dramatisch verstoren door vogeleieren te verslinden en lokale soorten te overtroeven voor voedsel en andere hulpbronnen.

Foto: Joshua J. Cotten

Er is misschien geen soort die zo wijdverbreid is als de rat. Deze knaagdieren werden onbedoeld door menselijke activiteit in de Nederlandse Cariben geïntroduceerd. Deze activiteiten gaan terug tot het vroege koloniale tijdperk toen schepen goederen en onbewust ratten naar deze kusten brachten. Zonder natuurlijke roofdieren en overvloedige voedselbronnen, pasten ratten zich snel aan en vermenigvuldigden ze zich, wat leidde tot een ecologische onevenwichtigheid met verstrekkende gevolgen.

Ecologische effecten

Een van de belangrijkste effecten van ratten in de Nederlandse Cariben is hun vraatzuchtige honger naar vogeleieren. Veel lokale vogelsoorten, zoals de endemische roodsnavelkeerkringvogel en verschillende soorten beschermde sterns, nestelen op de grond, waardoor hun eieren zeer kwetsbaar zijn voor predatie.

Nestelende volwassen roodsnavelkeerkringvogel met jong. Foto: Michiel Boeken

De implicaties van rattenpredatie op vogeleieren zijn veelzijdig. Ten eerste verstoort het het voortplantingssucces van vogelsoorten, wat leidt tot populatieafname en, in extreme gevallen, lokale uitsterving. Vogels die hun eieren of jongen verliezen, broeden minder vaak in hetzelfde seizoen, wat het herstel van de populatie belemmert. Het verlies van vogelsoorten tast niet alleen de natuurlijke schoonheid van de eilanden aan, maar verstoort ook het delicate ecologische evenwicht van de eilanden.

Naast de directe invloed op vogelpopulaties, heeft het verlies van eieren als gevolg van predatie door ratten trapsgewijze effecten op het bredere ecosysteem. Vogels spelen een cruciale rol als bestuivers, zaadverspreiders en roofdieren van insecten. Wanneer vogelpopulaties afnemen, wordt de natuurlijke dynamiek verstoord, wat leidt tot een onevenwichtigheid in de reproductie van planten, veranderingen in insectenpopulaties en veranderde voedselketens.

Ziekteverspreiders

Deze knaagdieren zijn ook beruchte dragers van ziekten. Vanwege hun neiging om in afval en rioolwater te leven, in combinatie met hun zeer mobiele aard, kunnen urine, uitwerpselen en beten van ratten een breed scala aan ziekten overdragen, waaronder leptospirose, hantavirus, salmonellose en rattenbeetkoorts. Ratten kunnen ook teken, mijten en vlooien bij zich dragen, die potentiële ziekteverspreiders zijn voor zowel mens als lokale dierenpopulaties.

Foto: Christine McCall

De invloed beperken

De urgentie van de situatie erkennend, hebben natuurbeschermingsorganisaties en lokale parkautoriteiten initiatieven genomen om de invasieve rattenpopulaties in Caribisch Nederland te bestrijden. Voorbeelden van lokale inspanningen zijn het Rodent Control Project van het Caribisch Nederlands Wetenschappelijk Instituut uit 2017 op Sint Eustatius en onderzoek op Saba om de effecten van ratten op lokale vogelpopulaties beter te begrijpen. Deze inspanningen zijn gericht op het implementeren van alomvattende strategieën die onderwijs, habitatbeheer en gerichte programma’s voor de uitroeiing van ratten combineren.

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de (in)directe gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 67

Dutch below

A free-floating aquatic plant, water hyacinth, is becoming a significant issue for the islands of Aruba and Curacao.  This plant can negatively impact ecosystems by obstructing sunlight, depleting oxygen levels, disrupting water flow, and outcompeting local species. Efforts are currently underway to remove this plant from waterways and develop long-term mitigation plans for the future. 

(Water hyacinth. Photo credit: Pam Caley)

Water hyacinth (Eichhornia crassipes) is a free-floating aquatic plant native to the Amazon Basin. It is recognized as one of the most invasive plant species globally, capable of multiplying rapidly and forming dense mats on the water’s surface. In fact, water hyacinth populations have been known to double in as little as 12 days. The plant has vibrant green leaves and striking purple flowers, making it visually appealing. However, its invasive nature and ability to outcompete native species pose serious ecological and economic challenges. 

Invasion and Impact 

Water hyacinth has primarily been introduced to Aruba and Curacao through human activities, such as the release of ornamental plants into water bodies or the accidental transfer of its seeds on boats or ships. Once established, the plant thrives in warm tropical waters and can spread rapidly due to its ability to reproduce vegetatively and through the dispersal of seeds. 

The consequences of water hyacinth invasion are far-reaching. The plant’s dense mats obstruct sunlight, limiting photosynthesis and depleting oxygen levels in the water. This can lead to the suffocation of fish and other aquatic organisms. The invasive species also disrupts natural water flow, clogs irrigation systems, and hampers recreational activities such as boating, fishing and swimming.  

Efforts to Combat Water Hyacinth 

(Efforts to remove water hyacinth. Photo credit: FPNA)

In 2022, Aruba National Park Foundation (FPNA) assisted public works (DOW Aruba) in removing water hyacinth from the protected area of Bubali Plas. The explosive growth of this plant led to a near complete cover of the water area, limiting access to native species and leading to an overall degradation of the water quality and formed a breeding ground for mosquitos. FPNA is working to manually remove this invasive species while simultaneously developing a mitigation plan for its long-term management. 

The invasive water hyacinth poses a significant threat to the fragile ecosystems of the Dutch Caribbean. However, proactive efforts are underway to combat this invasive species, including mechanical removal, public awareness campaigns, and ongoing research and monitoring. By employing a multi-faceted approach, it is hoped that affected islands can restore and protect their unique ecosystems from the damaging effects of water hyacinth, ensuring the long-term sustainability of these unique islands. 

(Efforts to remove water hyacinth from Bubali Plas. Photo credit: FPNA)

DCNA 

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article is part of a series of articles on ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean”. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article. 

Een vrij drijvende waterplant, waterhyacint, wordt een belangrijk probleem voor de eilanden Aruba en Curaçao. Deze plant kan een negatieve invloed hebben op ecosystemen door zonlicht te belemmeren, het zuurstofniveau te verlagen, de waterstroom te verstoren en lokale soorten te overtreffen. Er worden momenteel inspanningen geleverd om deze plant uit waterwegen te verwijderen en langetermijnplannen voor de toekomst te ontwikkelen.

Waterhyacinten. Photo credit: Pam Caley.

Waterhyacint (Eichhornia crassipes) is een vrij drijvende waterplant afkomstig uit het Amazonebekken. Het wordt erkend als een van de meest invasieve plantensoorten ter wereld, in staat zich snel te vermenigvuldigen en dichte matten op het wateroppervlak te vormen. Het is zelfs bekend dat de populaties waterhyacinten in slechts 12 dagen verdubbelen. De plant heeft levendig groen blad en opvallende paarse bloemen, wat hem visueel aantrekkelijk maakt. Het invasieve karakter en het vermogen om inheemse soorten te verdringen, vormen echter ernstige ecologische en economische uitdagingen.

Invasie en invloed

Waterhyacint is voornamelijk op Aruba en Curaçao geïntroduceerd door menselijke activiteiten, zoals het uitzetten van sierplanten in waterlichamen of het per ongeluk overbrengen van zaden op boten of schepen. Eenmaal gevestigd, gedijt de plant in warme tropische wateren en kan ze zich snel verspreiden vanwege het vermogen om zich vegetatief voort te planten en door de verspreiding van zaden.

De gevolgen van invasie van waterhyacinten zijn verstrekkend. De dichte matten van de plant houden zonlicht tegen, beperken de fotosynthese en verminderen het zuurstofgehalte in het water. Dit kan leiden tot verstikking van vissen en andere waterorganismen. De invasieve soort verstoort ook de natuurlijke waterstroom, verstopt irrigatiesystemen en belemmert recreatieve activiteiten zoals varen, vissen en zwemmen.

Pogingen om waterhyacint te bestrijden. Photo credit: FPNA

Pogingen om waterhyacint te bestrijden

In 2022 hielp de Stichting Nationaal Park Aruba (FPNA) Dienst Openbare Werken Aruba (DOW Aruba) bij het verwijderen van waterhyacint uit het beschermde gebied van Bubali Plas. De explosieve groei van deze plant leidde tot een bijna volledige bedekking van het watergebied, waardoor de toegang tot inheemse soorten werd beperkt en leidde tot een algehele verslechtering van de waterkwaliteit en vormde een broedplaats voor muggen. FPNA werkt aan het handmatig verwijderen van deze invasieve soort en ontwikkelt tegelijkertijd een mitigatieplan voor het beheer ervan op lange termijn.

De invasieve waterhyacint vormt een grote bedreiging voor de kwetsbare ecosystemen van Caribisch Nederland. Er worden echter proactieve inspanningen geleverd om deze invasieve soort te bestrijden, waaronder mechanische verwijdering, bewustmakingscampagnes voor het publiek en doorlopend onderzoek en toezicht houden.  Door een veelzijdige aanpak toe te passen, wordt gehoopt dat de getroffen eilanden hun unieke ecosystemen kunnen herstellen en beschermen tegen de schadelijke effecten van waterhyacint, waardoor de duurzaamheid van deze unieke eilanden op de lange termijn wordt gewaarborgd.

Pogingen om waterhyacint te bestrijden bij Bubali Plas. Photo credit: FPNA

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen over ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean’. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 66

Florida is a hotspot for non-native species including many reptiles, which are spreading unchecked to the Caribbean. The Peters’s Rock Agama, a lizard native to sub-Saharan Africa, is among the latest species to spread from Florida to the Caribbean islands. Conservationists are expressing their fear for the impacts of this non-native species in a public letter which advises scientists, conservationists, policy makers, veterinarians and border control agencies to be on high alert.

Florida is widely known to be a hotbed of invasive alien species, including many non-native reptiles from around the world. It is not uncommon to see new reports about green iguanas (a species from Central America) falling from the trees during cold spells, or large pythons from Asia preying on native deer and alligators in the Everglades. There are many other aliens that receive far less attention yet are no less dangerous.

Among the most insidious aliens is the Peters’s Rock Agama, or Agama picticauda, a reptile native to western and central Sub-Saharan Africa. This colorful lizard first arrived in Florida in the 1970s and has since spread across the Sunshine State, preying on a wide range of small animals.

(Peters’s Rock Agama in Florida. Photo credit: Vijay Barve)

New citizen science reports show this species has now reached the Bahamas and the British Virgin Islands, undoubtedly carried as stowaways on vessels out of Florida. A group of Caribbean-based biologists and conservationists are now expressing their deep concern because this region is a biodiversity hotpot with thousands of unique, endemic species, over 1,500 of which are already at high risk of extinction. Other undesirable aliens that are inferred to have spread to the Caribbean via Florida in recent years including Green Iguanas (Iguana iguana), Black Spiny-tailed Iguanas (Ctenosaura similis) and Asian House Geckos (Hemidactylus frenatus).

(Peters’s Rock Agama in Florida. Photo credit: John Wolaver)

In their letter to the journal Animal Conservation, co-authored by Dolfi Debrot from Wageningen Marine Research, the authors identify nearly 50 native reptile species that could be impacted if the agama becomes established across the Eastern Caribbean. Many species are at risk of being eaten by the agamas and even large native lizards are likely to experience competition and displacement given the agama’s aggressive behaviours.

The authors advise scientists, conservationists, policy makers, veterinarians and border control agencies to be on high alert for incursions by Peters’s Rock Agamas and other non-native reptiles. They further urge the transport sector – especially those operating out of Florida – to be on the lookout for the agama and to take swift measures to remove them.

The letter has been published in Animal Conservation: M.P. van den Burg et al.: The threat of Peters’s Rock Agama (Agama picticauda) to reptile diversity across the Lesser Antilles. Animal Conservation 2023, 12889.

DCNA

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article is part of a series of articles on ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean”. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.

Florida is een hotspot voor uitheemse soorten, waaronder veel reptielen, die zich via de transport van goederen ongecontroleerd verspreiden naar het Caribisch gebied. De Peters’s rock agame, een hagedis die oorspronkelijk uit Afrika komt, is een van de laatste soorten die zich van Florida naar de Caribische eilanden aan het verspreiden is. Natuurbeschermers uiten hun zorg voor de gevolgen hiervan.

Florida staat algemeen bekend als een broeinest van invasieve uitheemse soorten, waaronder veel uitheemse reptielen van over de hele wereld. Het is niet ongewoon om verhalen te horen over groene leguanen – een soort uit Centraal-Amerika – die er bij kou uit de bomen vallen, of grote pythons uit Azië die azen op inheemse herten en alligators in de moerassen van de Everglades. Er zijn ook veel andere uitheemse soorten die veel minder aandacht krijgen, maar daarom niet minder schadelijk zijn.

(Peters’s Rock Agama in Florida. Photo credit: Vijay Barve)

Een van de meest verraderlijke ‘vreemdelingen’ is de Peters’s rock agame – of Agama picticauda – een reptiel dat oorspronkelijk uit West- en Centraal Afrika ten zuiden van de Sahara komt. Deze kleurrijke hagedis arriveerde voor het eerst in Florida in de jaren 70 en heeft zich sindsdien verspreid over de Sunshine State, waar hij aast op een breed scala aan kleine dieren.

Uit recente citizen science observaties blijkt dat deze soort nu de Bahama’s en de Britse Maagdeneilanden heeft bereikt. Hoogstwaarschijnlijk is de soort als verstekeling meegevoerd op schepen uit Florida. Een groep biologen en natuurbeschermers uit het Caribisch gebied spreekt nu haar grote bezorgdheid uit omdat deze regio een hotspot van biodiversiteit is met duizenden unieke inheemse soorten, waarvan er al meer dan 1500 met uitsterven worden bedreigd. Andere ongewenste vreemdelingen die zich de afgelopen jaren via Florida naar het Caribisch gebied hebben verspreid zijn onder andere groene leguanen (Iguana iguana), zwarte leguanen (Ctenosaura similis) en Aziatische huisgekko’s (Hemidactylus frenatus).

(Peters’s Rock Agama in Florida. Photo credit: John Wolaver)

In hun brief aan het tijdschrift Animal Conservation, die mede is geschreven door Dolfi Debrot van Wageningen Marine Research, identificeren de auteurs bijna vijftig inheemse reptielensoorten die kunnen worden bedreigd als deze agame zich in het Oostelijke Caribisch gebied vestigt. Veel soorten lopen het risico te worden opgegeten door de agames en zelfs grote inheemse hagedissen zullen waarschijnlijk concurrentie ondervinden en worden verdrongen door het agressieve gedrag van de Peters’s rock agame.

De auteurs van deze brief adviseren wetenschappers, natuurbeschermers, beleidsmakers, dierenartsen en grenscontrole-instanties om zeer alert te zijn op Peters’s rock agames en andere uitheemse reptielen. Ze dringen er verder bij de transportsector op aan – vooral diegenen die vanuit Florida opereren – om op te letten  op de aanwezigheid van de agames en snel maatregelen te nemen om ze te verwijderen.

De brief The threat of Peters’s Rock Agama (Agama picticauda) to reptile diversity across the Lesser Antilles is gepubliceerd in Animal Conservation

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder andere de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen over ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean’. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 66

Dutch Below

The status of a single species in the Dutch Caribbean can vary significantly among the islands. For example, the green iguana, which is native to some islands, is regarded as invasive in others. The presence of non-native iguanas on the northern Dutch Caribbean islands has resulted in considerable ecological consequences and poses a risk of extinction to the local iguana species. Continued surveillance is essential to avert further dissemination and hybridization of the non-native green iguana with the indigenous iguana species. 

Native Iguanas 

Saba green iguana. Photo credit: (Christian König)

Saba and St. Eustatius each have their own unique native iguana populations.  On Saba, the Saba Green iguana, despite its name, becomes darker in color compared to non-native iguanas, with black or dark brown skin and occasional lighter markings on its throat and belly. On St. Eustatius, the critically endangered Lesser Antillean iguana is distinguishable by the lack of the large scale on the corner of their jaw and the absence of black stripes on its tail that the non-native green iguanas are known for. 

Native iguanas are critical to local ecosystems as they serve as important seed dispersers. However, like many species from the islands, these iguanas are vulnerable to habitat loss and competition from introduced species like the green iguana. Green iguanas can compete with native iguanas for resources, and interbreeding between the species can lead to hybridization through which the native populations is slowly displaced. 

The green iguana 

Green iguana. Photo credit: Hans Smulders

The introduction  of the green iguana’s to St. Eustatius is believed to have occurred through the pet trade, where they are popular pets due to their striking appearance and docile nature. Unfortunately, many pet owners are not prepared for the long-term commitment, leading to releasing them into the wild. Additionally, green iguanas find their way to the SSS-islands  as hitchhikers on container ships that are transported between the islands. 

Once introduced, green iguanas can quickly establish themselves in new environments. With females laying up to 70 eggs per year, they can breed prolifically, outnumbering the native iguanas who lay fewer eggs. As a consequence, the green iguana population can grow rapidly, leading to hybridization, and competition with native species for resource and habitat. 

Management Strategies  

Lesser Antillean iguana. Photo credit: Philippa King-Stenapa

On Saba and St. Eustatius, local conservation organizations and government agencies have implemented control measures to reduce the numbers of non-native green iguana populations. These include trapping and euthanasia programs, and public education campaigns to discourage pet ownership and release.  

While these efforts have been successful in reducing the green iguana population on Saba and St. Eustatius, ongoing vigilance is needed to identify remaining non-native animals and to prevent more iguanas arrive from St. Maarten. Strict biosecurity measures between the islands are essential, especially at the harbors on St. Maarten to prevent non-native iguanas from being transferred to Saba and St. Eustatius. Invasive species pose a significant threat to the unique biodiversity of island ecosystems, and their management requires sustained cooperation and commitment from all stakeholders. 

DCNA  

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article is part of a series of articles on ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean”. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article. 

De status van een enkele soort in Caribisch Nederland kan aanzienlijk verschillen tussen de eilanden. Bijvoorbeeld de groene leguaan, die op sommige eilanden voorkomt, wordt op andere eilanden als invasief beschouwd. De aanwezigheid van niet-inheemse leguanen op de Noord-Nederlands Caribische eilanden heeft aanzienlijke ecologische gevolgen gehad en vormt een risico van uitsterven voor de lokale leguanensoorten. Voortdurend toezicht is essentieel om verdere verspreiding en hybridisatie van de niet-inheemse groene leguaan met de inheemse leguaansoort te voorkomen.

Inheemse leguanen

Saba groene leguaan. Fotocredit Christian König

Saba en St. Eustatius hebben elk hun eigen unieke inheemse leguanenpopulaties. Op Saba wordt de Saba-groene leguaan, ondanks zijn naam, donkerder van kleur in vergelijking met niet-inheemse leguanen, met een zwarte of donkerbruine huid en af en toe lichtere markeringen op zijn keel en buik. Op Sint Eustatius is de ernstig bedreigde Antilliaanse leguaan te onderscheiden door het ontbreken van de grote schaal op de hoek van hun kaak en de afwezigheid van zwarte strepen op de staart waar de niet-inheemse groene leguanen bekend om staan.

Inheemse leguanen zijn cruciaal voor lokale ecosystemen omdat ze belangrijke zaadverspreiders zijn. Zoals veel soorten van de eilanden zijn deze leguanen echter kwetsbaar voor verlies van leefgebied en concurrentie van geïntroduceerde soorten zoals de groene leguaan. Groene leguanen kunnen concurreren met inheemse leguanen om voedsel, en kruising tussen de soorten kan leiden tot hybridisatie waardoor de inheemse populaties langzaam worden verdreven.

De groene leguaan

Groene leguaan. Fotocredit: Hans Smulders

De introductie van de groene leguanen op Sint Eustatius zou hebben plaatsgevonden via de dierenhandel, waar ze vanwege hun opvallende uiterlijk en handelbare karakter populaire huisdieren zijn. Helaas zijn veel eigenaren van gezelschapsdieren niet voorbereid op de langetermijnverplichting, wat ertoe leidt dat ze in het wild worden vrijgelaten. Daarnaast vinden groene leguanen hun weg naar de SSS-eilanden als lifters op containerschepen die tussen de eilanden worden vervoerd.

Eenmaal geïntroduceerd, kunnen groene leguanen zich snel vestigen in nieuwe omgevingen. Met vrouwtjes die tot 70 eieren per jaar leggen, kunnen ze overvloedig broeden, meer dan de inheemse leguanen die minder eieren leggen. Als gevolg hiervan kan de populatie groene leguanen snel groeien, wat leidt tot hybridisatie en concurrentie met inheemse soorten om voedsel en leefgebied.

Management Strategieën

Antilliaanse leguaan  Fotocredit: Philippa King-Stenapa

Op Saba en Sint Eustatius hebben lokale natuurbeschermingsorganisaties en overheidsinstanties controlemaatregelen genomen om het aantal niet-inheemse groene leguanenpopulaties te verminderen. Deze omvatten programma’s voor vallen en euthanasie en openbare voorlichtingscampagnes om het bezit en het vrijlaten van huisdieren te ontmoedigen.

Hoewel deze inspanningen succesvol zijn geweest in het terugdringen van de groene leguanenpopulatie op Saba en Sint Eustatius, is voortdurende waakzaamheid geboden om resterende niet-inheemse dieren te identificeren en om te voorkomen dat er meer leguanen uit Sint Maarten komen. Strenge bioveiligheidsmaatregelen tussen de eilanden zijn essentieel, vooral bij de havens op Sint Maarten om te voorkomen dat uitheemse leguanen naar Saba en Sint Eustatius worden overgebracht. Invasieve soorten vormen een aanzienlijke bedreiging voor de unieke biodiversiteit van de ecosystemen van eilanden, en het beheer ervan vereist duurzame samenwerking en inzet van alle belanghebbenden.

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen over ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean’. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 65

Dutch below

Coralita is an ornamental plant that was introduced to several Caribbean islands but has quickly found its way to the top of the invasive species lists for the Dutch Caribbean.  Its fast-growing vines smother and outcompetes native vegetation, changing the landscape of the islands. Conservations efforts include manual removal, herbicides and awareness campaigns. 

Coralita vine flowering. Photo credit: Marjolijn Lopes Cardozo

It is easy to fall in love with coralita. This ornamental plant, also known as the coral vine (Antigonon leptopus) was introduced to a number of Caribbean islands as a garden accessory in the 1940s.  Its brightly colored flowers and quickly growing vines make quite the statement piece in any garden. In its native territory, growth of this plant is limited by droughts, however in the Dutch Caribbean this plant has been flourishing. Within the Dutch Caribbean, coralita has been able to spread quickly, year round, due to it’s ability to grow near water collection points such as drainage channels. 

Consequences 

Coralita can spread very quickly. Its vines can reach up to 15 meters in length and rapidly cover entire areas of land. This vine is able spread both horizontally (across fields) or vertically (up trees and buildings), smothering native vegetation beneath it. In addition, this decrease in native flora is also impacting local insect and spider communities.  In fact, researchers from the Vrije Universiteit Amsterdam were able to demonstrate that on St. Eustatius, in areas of dense coralita, there was a decrease in native insects and spiders. Although often thought of as pests, these creatures play a critical role in the local ecosystem by serving as pollinators, aiding in decomposition and nutrient cycling as well as serving as a food source for native reptiles and birds.  Decrease in native vegetation and thus a decrease in insects and spiders will have a cascading effect in limiting the biodiversity of these islands in the future. 

Coralita smothering local vegetation. Photo credit: Achsah Mitchell

Innovative Ideas 

Luckily, islands have some creative ways of combating this issue. In 2018, individuals from the St. John’s community on Saba planted five lemon trees to bring attention to and work towards the eradication of the invasive vine.  Land was selected and cleared, to be used as a fruit orchard, both working to eliminate coralita and provide a source of fresh fruit for the island. Overall, this project served to encourage community action (planting lemon trees) to achieve a common goal (removing coralita). 

On St. Eustatius, researchers have found a novel way to use a classification map to help managers quickly identify dense areas of coralita.  In fact, using this method, they showed that coralita is not randomly spread across the island, but typically found along roads and drainage channels.  Overall, the vine was found more commonly in grasslands, disturbed natural areas and urban sites and rarely in undisturbed natural forest. This information will be key in constructing an invasive species management for the island.

Future work 

Photo credit: Jasper Molleman

The impact of coralita on the Dutch Caribbean is significant. It not only threatens the biodiversity of the islands, but it also has economic consequences, such as reduced tourism appeal and increased costs of removal efforts. Education is an important first step to getting involved in local conservation efforts. Current efforts include manual removal by trained volunteers and the use of herbicides to control the plant’s growth. In addition, awareness campaigns are being conducted to educate residents and visitors on the importance of protecting native vegetation and preventing the spread of invasive species.  

DCNA  

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article is part of a series of articles on ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean”. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.   

Coralita is een sierplant die op verschillende Caribische eilanden is geïntroduceerd, maar al snel zijn weg naar de top van de invasieve soortenlijsten voor de Nederlandse Cariben heeft gevonden. De snelgroeiende ranken verstikken en verdringen de inheemse vegetatie, waardoor het landschap van de eilanden verandert. Instandhoudingsinspanningen omvatten handmatige verwijdering, herbiciden en bewustmakingscampagnes.

Invasieve Coralita. Foto: Marjolijn Lopes Cardozo

Het is gemakkelijk om verliefd te worden op coralita. Deze sierplant, ook wel bekend als de koraalklimmer (Antigonon leptopus), werd in de jaren 40 op een aantal Caribische eilanden geïntroduceerd als tuinaccessoire. De felgekleurde bloemen en snelgroeiende ranken zijn een blikvanger in elke tuin. In zijn inheemse grondgebied wordt de groei van deze plant beperkt door droogtes, maar in de Nederlandse Cariben woekert deze plant. Binnen het Nederlandse Caribisch gebied kan coralita zich het hele jaar door snel verspreiden omdat het in de buurt van waterverzameling, zoals drainagekanalen, groeit.

Gevolgen

Coralita kan zich zeer snel verspreiden. De ranken kunnen tot 15 meter lang worden en bedekken snel hele stukken land. Deze rank kan zich zowel horizontaal (over velden) als verticaal (op bomen en gebouwen) verspreiden en de inheemse vegetatie eronder verstikken. Bovendien heeft deze afname van de inheemse flora ook gevolgen voor lokale insecten en spinnen. Onderzoekers van de Vrije Universiteit Amsterdam konden zelfs aantonen dat er op St. Eustatius, in gebieden met veel coralita, een afname was van inheemse insecten en spinnen. Hoewel ze vaak als ongedierte worden beschouwd, spelen deze wezens een cruciale rol in het lokale ecosysteem door als bestuivers te dienen, te helpen bij de afbraak en de kringloop van voedingsstoffen en als voedselbron voor inheemse reptielen en vogels. Afname van inheemse vegetatie en dus afname van insecten en spinnen zal een cascade-effect hebben bij het beperken van de biodiversiteit van deze eilanden in de toekomst.

Invasieve Coralita. Foto: Achsah Mitchell

Innovatieve ideeën

Gelukkig hebben eilanden een aantal creatieve manieren om dit probleem te bestrijden. In 2018 hebben individuen uit de St. John’s-gemeenschap op Saba vijf citroenbomen geplant om aandacht te vragen voor en te werken aan de uitroeiing van de invasieve coralita. Er werd land geselecteerd en gekapt om te worden gebruikt als fruitboomgaard, zowel om coralita te elimineren als om een bron van vers fruit voor het eiland te bieden. Over het algemeen diende dit project om gemeenschapsactie aan te moedigen (citroenbomen planten) om een gemeenschappelijk doel te bereiken (coralita verwijderen).

Op St. Eustatius hebben onderzoekers een nieuwe manier gevonden om een classificatiekaart te gebruiken om managers te helpen snel gebieden met veel coralita te identificeren. Met deze methode toonden ze zelfs aan dat coralita niet willekeurig over het eiland wordt verspreid, maar meestal langs wegen en afwateringskanalen wordt aangetroffen. Over het algemeen werd de rank vaker aangetroffen in graslanden, verstoorde natuurgebieden en stedelijke gebieden en zelden in ongestoord natuurlijk bos. Deze informatie zal van cruciaal belang zijn bij het opzetten van een beheer van invasieve soorten voor het eiland.

Toekomstwerk

Foto: Jasper Molleman

Het effect van coralita op Caribisch Nederland is aanzienlijk. Het bedreigt niet alleen de biodiversiteit van de eilanden, maar heeft ook economische gevolgen, zoals verminderde aantrekkingskracht voor het toerisme en hogere kosten voor verwijderingsinspanningen. Onderwijs is een belangrijke eerste stap om betrokken te raken bij lokale inspanningen voor natuurbehoud. Huidige inspanningen omvatten handmatige verwijdering door getrainde vrijwilligers en het gebruik van herbiciden om de groei van de plant te beheersen. Daarnaast worden bewustmakingscampagnes gevoerd om bewoners en bezoekers voor te lichten over het belang van het beschermen van inheemse vegetatie en het voorkomen van de verspreiding van invasieve soorten.

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen over ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean’. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 63

A new study from the Caribbean Netherlands Science Institute and Utrecht University investigated the sediment stabilizing ability of non-native seagrass species Halophila stipulacea, found off the coast of St. Eustatius.  This new fast-growing seagrass has rapidly outpaced native species, leaving many to wonder if its explosive growth will be to the benefit or detriment to the island.

Halophila stipulacea growing into a sand patch. Photo credit: Francine M. van Hee

From anchoring sediments to creating fields of foraging and nursery areas, seagrass meadows play an important role in near shore environments.  Alarmingly, research from St. Eustatius has revealed that the seagrass meadows which once encompassed the entire island are now limited to a small area along the northern shelf. Furthermore, where native species such as turtle grass (Thalassia testudinum) and manatee grass (Syringodium filiforme) have disappeared the non-native species Halophila stipulacea has rapidly spread.

A new study conducted by the Caribbean Netherlands Science Institute and Utrecht University worked to explore the impacts of this population shift.  Namely, the study hoped to determine if this new species could stabilize sediments and help prevent coastal erosion as effectively as native species historically found in this area.

Sand Stability

After 14 weeks, researchers found that sediment within the H. stipulacea meadow had eroded, but this was mostly within the surface sediment layer.  The subsurface layer, however, was believed to be more stable due to the root and rhizome system of the seagrass and saw overall smaller variances when compared to bare sand areas, even during more extreme weather conditions.  Overall, there was less resuspension of sediment in non-native seagrass patches and more long-term sediment level stability when compared to open sand areas.

Habitat Forming

Seagrass meadow with sponge at Double Wreck. Photo credit: Francine M. van Hee

In addition to stabilizing sediments, this new habitat was found to support diverse invertebrate and fish populations.  More specifically, H. stipulacea seems to be popular among filter feeders such as sponges and bivalves, which then in-turn lures in predatory fish, improving overall biodiversity within the area.  Furthermore, since seagrass tends to grow adjacent to coral reefs, algae eating fish which are attracted to the seagrass then work to clean the neighboring corals. Finally, limited resuspension of the sediment coupled with the high update rates of nutrients by seagrass also means clearer waters for the neighboring corals

Implications

Although perhaps not as efficient as native seagrasses, the non-native seagrass H. stipulacea does appear to have some advantages.  Its fast-growing nature means that it can recover more rapidly after extreme storm events than native species. Its rapid expansion could help counter the massive seagrass losses seen around the island, contributing to more sand stability and improved habitat for a wide variety of marine life.

To learn more, the full report can be found on the Dutch Caribbean Biodiversity Database using the link below.

More info in the Dutch Caribbean Biodiversity Database

Published in BioNews 58.

Powerpoint presentation with findings of a 4 week vegetation fieldvisit on Saba:

• what is vegetation (research)?
• historic findings (1956 and 1999)
• current findings (49 repeated plots, 28 additional plots)
• preliminary results for different zonation belts
  • elfin forest (highest zone)
  • elephants ears scrub
  • transitional forest
  • dry tropical forest
  • grasslands, shrubland and coastal cliffs (lower zone)
• conclusions
  • elfin forest far from 'original'
  • zonation 2,3 and 4: no big changes, some expansion of elephant ears, more forest succesion resulting in more closed vegetation and poorer in bio-diversity
  • invasive species are more abundant in the lower zone: coralita, rubber vine,'india grass' and others

The remote Caribbean island of Redonda, part of Antigua and Barbuda, is home to numerous species of plants and animals found nowhere else on earth. It is also home to invasive black rats and non-native goats that are wiping out the island’s native, rare wildlife, conservationists say.

To help the island’s flora and fauna, the Government of Antigua and Barbuda is now initiating a plan to remove all goats and rats from the island. The Redonda Restoration Program program has been formed by the Antigua & Barbuda Government and the Environmental Awareness Group (EAG) in collaboration with organizations like Fauna & Flora International, British Mountaineering Council, Island Conservation and Wildlife Management International Ltd.