native species

Dutch below

Known for its striking appearance and important ecological role, the Lesser Antillean Iguana plays a crucial part in the ecosystem on St. Eustatius. In October, the Dutch government will officially propose to upgrade this speciesfrom Annex III to Annex II of the Protocol Concerning Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) during the next Conference of the parties for the Cartagena Convention (COPS) in October on Aruba. This change will give the authorities within the Caribbean the tools they need to further protect this species. 

(lesser Antillean iguana (Iguana delicatissima) Photo credit: Philippa King-STENAPA- all rights reserved)

The Lesser Antillean Iguana (Iguana delicatissima) is a critically endangered species endemic to the Caribbean Lesser Antilles, a chain of islands stretching from the Virgin Islands in the north to Grenada in the south. Within the Dutch Caribbean, since its extinction on St. Maarten, this iguana can only be found on the island of Statia. These iguanas are typically found in scrub woodlands, dry tropical forests and mangroves but are also known to venture into human-altered landscapes like abandoned quarries and urban areas. 

Distinctive Appearance 

On St. Eustatius, the Lesser Antillean Iguana is distinguishable by the lack of the large scale on the corner of its jaw and the absence of black stripes on its tail for which the non-native ‘green’ iguanas (Iguana iguana) are known for. The confusion with the protected native iguana can be reduced by calling the non-native species ‘striped-tailed iguana’. As both the non-native and native species are green during some parts of their life cycle, the use of colors within the name can be confusing. At the date of this publication, there is only one confirmed sighting of a green/striped-tailed iguana on St Eustatius. Even though it’s currently only one animal, an adult invasive female iguana can lay a nest of hybrid offspring if she mates with native male iguanas. Over the recent years, more than 10 non-native iguanas have been removed from Statia. The native iguanas have evolved several adaptations that help them thrive in their challenging environments. Their long, muscular tails aid in maintaining balance, enabling them to navigate trees and branches with ease. Moreover, their strong, sharp claws allow them to climb trees and rocky surfaces, providing access to safe havens, typically a nearby burrow, and prime basking spots. 

Conservation Status and Threats 

Unfortunately, the Lesser Antillean Iguana faces numerous conservation challenges. The International Union for Conservation of Nature (IUCN) has classified this species as Critically Endangered. In addition to habitat loss and degradation due to urbanization, tourism, and introduction of feral predators (such as cats, dogs and mongooses), the main reason for their decline is competition from introduced green iguanas that continue to threaten the remaining populations. Green iguanas can compete with native iguanas for resources, and interbreeding between the species leads to hybridization; a process through which the native populations is slowly displaced.  Additionally, illegal poaching for the pet trade poses a considerable threat, as these charismatic reptiles are sought after as exotic pets. 

Conservation Efforts 

To safeguard the Lesser Antillean Iguana, conservation efforts have been implemented across the island of St. Eustatius. Protected areas have been established to preserve crucial habitats and prevent further destruction while research and monitoring programs aid in improving overall understanding of the iguanas’ behavior, population dynamics and habitat needs. Furthermore, on St. Eustatius this species is protected under the National Nature Conservation Framework Act BES. Although these steps are important for their protection, it is important that residents and visitors stay vigilant in protecting these local iguanas from the continuous threat of non-native iguanas arriving from for example St. Maarten. 

Another important step is to further strengthen its protection and legal status. The Kingdom of the Netherlands will propose to upgrade the Lesser Antillean Iguana from Annex III to Annex II of the Protocol Concerning Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW).  This upgrade would mean that these iguanas would now be under the highest level of protection, meaning the possession, trade or even disturbance of these species is forbidden.  

The Lesser Antillean Iguana is a captivating and ecologically significant species that enriches St. Eustatius’s biodiversity.  Given this species’ ecological role and importance as a key stone species in the Caribbean dry forest ecosystem, these iguanas deserve our admiration and improved conservation efforts. By promoting awareness, implementing protective measures, and respecting their natural habitats, we can ensure that future generations can appreciate the beauty and importance of these remarkable reptiles in the Dutch Caribbean. 

DCNA      

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature-related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.     

Bekend om zijn opvallende verschijning en belangrijke ecologische rol, speelt de antillenleguaan een cruciale rol in het ecosysteem op Sint Eustatius. In oktober zal de Nederlandse regering officieel voorstellen om deze soort op te waarderen van bijlage III naar bijlage II van het Protocol Concerning Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) tijdens de volgende Conference of the parties for the Cartagena Convention (COPS) in oktober op Aruba. Deze verandering zal de autoriteiten in het Caribisch gebied de instrumenten geven die ze nodig hebben om deze soort verder te beschermen. 

De antillenleguaan (Iguana delicatissima) Foto: Philippa King-STENAPA- all rights reserved

De antillenleguaan (Iguana delicatissima) is een ernstig bedreigde diersoort die endemisch is voor de Bovenwindse Eilanden, een eilandenketen die zich uitstrekt van de Maagdeneilanden in het noorden tot Grenada in het zuiden. Binnen het Nederlandse Caribisch gebied komt deze leguaan sinds het uitsterven op Sint Maarten alleen nog voor op het eiland Sint Eustatius. Deze leguanen worden doorgaans aangetroffen in struikgewas, droge tropische bossen en mangroven, maar het is ook bekend dat ze zich wagen in door de mens veranderde landschappen, zoals verlaten steengroeven en stedelijke gebieden. 

Onderscheiden

Op Sint Eustatius is de antillenleguaan te onderscheiden door het ontbreken van de grote schub op de hoek van de kaak en het ontbreken van zwarte strepen op de staart waar de niet-inheemse ‘groene’ leguanen (Iguana iguana) om bekend staan. De verwarring met de beschermde inheemse leguaan kan worden verminderd door de uitheemse soort ‘gestreepte staartleguaan’ te noemen. Omdat zowel de niet-inheemse als de inheemse soort tijdens sommige delen van hun levenscyclus groen zijn, kan het gebruik van kleuren in de naam verwarrend zijn. Op de datum van deze publicatie is er slechts één bevestigde waarneming van een groen/gestreepte staartleguaan op Sint Eustatius. Ook al is het momenteel maar één dier, een volwassen invasieve vrouwelijke leguaan kan een nest van hybride nakomelingen leggen als ze paart met inheemse mannelijke leguanen. De afgelopen jaren zijn ruim tien niet-inheemse leguanen van Sint Eustatius verwijderd. De inheemse leguanen hebben verschillende aanpassingen ontwikkeld die hen helpen te gedijen in hun uitdagende omgevingen. Hun lange, gespierde staarten helpen bij het bewaren van het evenwicht, waardoor ze gemakkelijk door bomen en takken kunnen navigeren. Bovendien zorgen hun sterke, scherpe klauwen ervoor dat ze in bomen en rotsachtige oppervlakken kunnen klimmen, waardoor ze toegang kunnen krijgen tot een veilige plek, meestal een nabijgelegen hol, en uitstekende locaties om te zonnebaden. 

Staat van instandhouding en bedreigingen 

Helaas wordt de antillenleguaan geconfronteerd met tal van uitdagingen op het gebied van natuurbehoud. De International Union for Conservation of Nature (IUCN) heeft deze soort geclassificeerd als ernstig bedreigd. Naast het verlies en de achteruitgang van het leefgebied als gevolg van verstedelijking, toerisme en de introductie van wilde roofdieren (zoals katten, honden en mangoesten), is de belangrijkste reden voor hun achteruitgang de concurrentie van geïntroduceerde groene leguanen die de resterende populaties blijven bedreigen. Groene leguanen kunnen concurreren met inheemse leguanen om hulpbronnen, en kruising tussen de soorten leidt tot hybridisatie; een proces waardoor de inheemse bevolking langzaam wordt verdreven. Bovendien vormt de illegale stroperij voor de handel in huisdieren een aanzienlijke bedreiging, omdat deze charismatische reptielen gewild zijn als exotische huisdieren. 

Beschermen 

Om de antillenleguaan te beschermen, zijn er op heel Sint Eustatius natuurbehoudsinspanningen uitgevoerd. Er zijn beschermde gebieden ingesteld om cruciale leefgebieden te behouden en verdere vernietiging te voorkomen, terwijl onderzoeks- en monitoringprogramma’s helpen bij het verbeteren van het algemene inzicht in het gedrag van de leguanen, de populatiedynamiek en de benodigde leefgebieden. Bovendien wordt deze soort op Sint Eustatius beschermd op grond van the National Nature Conservation Framework Act BES. Hoewel deze stappen belangrijk zijn voor hun bescherming, is het ook belangrijk dat bewoners en bezoekers waakzaam blijven bij het beschermen van deze lokale leguanen tegen de voortdurende dreiging van niet-inheemse leguanen die bijvoorbeeld uit Sint Maarten komen. 

Een andere belangrijke stap is het verder versterken van de bescherming en juridische status ervan. Het Koninkrijk der Nederlanden zal voorstellen om de antillenleguaan op te waarderen van Bijlage III naar Bijlage II van het Protocol Concerning Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW). Deze upgrade zou betekenen dat deze leguanen nu onder het hoogste beschermingsniveau zouden vallen, wat betekent dat het bezit, de handel of zelfs verstoring van deze soorten verboden is. 

De antillenleguaan is een ecologisch belangrijke soort die de biodiversiteit van Sint Eustatius verrijkt. Gezien de ecologische rol en het belang van deze soort als sleutelsoort in het Caribische droge bosecosysteem, verdienen deze leguanen onze bewondering en verbeterde inspanningen voor natuurbehoud. Door het bewustzijn te bevorderen, beschermende maatregelen te nemen en hun natuurlijke leefgebied te respecteren, kunnen we ervoor zorgen dat toekomstige generaties de schoonheid en het belang van deze opmerkelijke reptielen in het Nederlandse Caribisch gebied kunnen waarderen. 

DCNA 

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlands-Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel. 

Published in BioNews 68

Dutch below

The Least Gecko was just recorded on Saba for the first time in 60 years.  Identified by researchers from the University of California Davis and the California Academy of Sciences, these sightings serve as the first official records since specimens were collected in 1963. The native versus introduced status of this species on Saba is still unknown, creating potential issues for conservation planning in the future. 

Least Gecko (Sphaerodactylus sputator). Photo credit: Michael Lihan Yuan

The islands of the Caribbean each offer their own unique oasis to a wide variety of species.  Although the islands may appear similar, thousands of years of isolation have allowed many species to evolve to match their surroundings.  This is certainly the case for many types of Lesser Antillean reptiles. Most islands are home to at least one locally endemic species, not found anywhere else.  One example is the Least Gecko (Sphaerodactylus sputator) not to be confused with the Saban Least Gecko (Sphaerodactylus sabanus).

New Reports

A recent survey, conducted by scientists from the University of California Davis and California Academy of Sciences, confirmed the presence of the Least Gecko on Saba for the first time since 1963. In October 2021, two individuals were photographed, and genetic samples taken for confirmation.  Both geckos were found on human-constructed stone walls, among what appeared to be many others of the same species.  It is still unclear if this species is native to the island, or introduced in recent history.  Although there are no previous records of this species from the island in guide books or scientific literature, there are two known specimens at the Museum of Comparative Zoology at Harvard University that were collected from Saba in 1963.

Gecko Mystery

The location and date of the 1963 specimens provide interesting pieces to this puzzle.  1963 was the year Saba’s airport began operation, so it is unlikely that the airport was the site of introduction for this species because the specimens were collected from the opposite side of the island.  Furthermore, these specimens was said to have been collected along the road to Fort Bay, but Fort Bay itself was not constructed until 1972.  Therefore, if the species is indeed introduced, it is most likely that these specimens (or their earlier relatives) entered the island via Ladder Bay.

Least Gecko (Sphaerodactylus sputator). Photo credit: Michael Lihan Yuan

Understanding the native ranges of species is important not only for conservation and management purposes, but also for achieving a better understanding of their life cycles and evolution. Furthermore, the potential expansion of the Least Gecko’s range to include Saba is unlikely a conservation concern for the island, as the least gecko and Saban least gecko live together on other Caribbean islands without issue.

To learn more, you can find the full report here.

The DCNA

The DCNA supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article contains the results of one of those scientific studies but the study itself is not a DCNA study. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.

De Least Gecko is zojuist voor het eerst in 60 jaar op Saba vastgelegd. Geïdentificeerd door onderzoekers van de University of California, Davis en de California Academy of Sciences, dienen deze waarnemingen als de eerste officiële waarneming sinds er in 1963 exemplaren werden verzameld. De officiële inheemse versus geïntroduceerde status van deze soort op Saba is nog onbekend, waardoor potentiële problemen kunnen ontstaan voor natuurbehoud in de toekomst.

Least Gecko (Sphaerodactylus sputator). Photo credit: Michael Lihan Yuan

De eilanden van het Caribisch gebied bieden elk hun eigen unieke oase aan een grote verscheidenheid aan diersoorten. Hoewel de eilanden op elkaar lijken, hebben duizenden jaren van isolatie ervoor gezorgd dat veel soorten zich hebben kunnen ontwikkelen om zich aan te passen aan hun omgeving. Dit geldt zeker voor veel soorten Klein-Antilliaanse reptielen. De meeste eilanden zijn de thuisbasis van ten minste één lokaal endemische soort, die nergens anders voorkomt. Een voorbeeld is de Least Gecko (Sphaerodactylus sputator), niet te verwarren met de Saban Least Gecko (Sphaerodactylus sabanus).

Nieuwe rapporten

Een recent onderzoek, uitgevoerd door wetenschappers van de University of California, Davis en California Academy of Sciences, heeft onlangs voor het eerst sinds 1963 de aanwezigheid van de Least Gecko op Saba bevestigd. In oktober 2021 werden twee individuen gefotografeerd en er werden genetische monsters genomen voor bevestiging. Beide gekko’s werden gevonden op door mensen gebouwde stenen muren, tussen wat leek op vele anderen van dezelfde soort. Het is nog steeds onduidelijk of deze soort inheems is op het eiland, of in de recente geschiedenis is geïntroduceerd. Hoewel er geen eerdere vermeldingen van deze soort op het eiland zijn in gidsen of wetenschappelijke literatuur, zijn er twee exemplaren bekend in het Museum of Comparative Zoology aan de Harvard University die in 1963 op Saba werden verzameld.

Gekko mysterie

De locatie en datum van de exemplaren uit 1963 vormen interessante stukjes voor deze puzzel. 1963 was het jaar waarin de luchthaven van Saba in gebruik werd genomen, dus het is onwaarschijnlijk dat de luchthaven de introductieplaats voor deze soort was, omdat de exemplaren werden verzameld vanaf de andere kant van het eiland. Bovendien zouden deze exemplaren langs de weg naar Fort Bay zijn gevonden, maar Fort Bay zelf werd pas in 1972 gebouwd. Als de soort inderdaad werd geïntroduceerd, is het dus zeer waarschijnlijk dat deze exemplaren (of hun eerdere verwanten) het eiland zijn binnengekomen via Ladder Bay.

Least Gecko (Sphaerodactylus sputator). Photo credit: Michael Lihan Yuan

Het begrijpen van de inheemse verspreidingsgebieden van soorten is niet alleen belangrijk voor instandhoudings- en beheersdoeleinden, maar ook voor het verkrijgen van een beter begrip van hun levenscycli en evolutie. Bovendien is de mogelijke uitbreiding van het verspreidingsgebied van de Least Gecko naar Saba onwaarschijnlijk een zorg voor het eiland, aangezien de Least Gecko en de Saban Least Gecko zonder problemen samenleven op andere Caribische eilanden.

Voor meer informatie kunt u het volledige rapport vinden via de link. 

De DCNA

De DCNA ondersteunt wetenschapscommunicatie en bereik in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel bevat de resultaten van een van die wetenschappelijke onderzoeken, maar het onderzoek zelf is geen DCNA-onderzoek. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 62