DCNA

Papiamento, Papiamentu, and Dutch below. 

Manta rays are highly charismatic creatures that inhabit the waters of the Dutch Caribbean. In addition to being a highly prized find for divers and snorkelers, they are also important for healthy oceans as they can help control plankton and cycle nutrients. Manta rays are threatened by a variety of human activities. Luckily, increased protection for the giant oceanic manta ray in the Caribbean region will be considered in the next Conference of Parties for the Cartagena Convention (COPS) meeting later this year on Aruba.  

Manta Rays in the Caribbean 

The Caribbean is home to two species of manta ray, the giant oceanic manta ray (Mobula birostris) and Caribbean manta ray (Mobula cf. Birostris-which will most likely be officially described in the coming years),  as well as several species of devil rays. Manta rays are the largest type of rays and pose no danger to humans. 

Manta rays are filter feeders, taking in microscopic food (plankton), including fish larvae, krill, shrimp, and planktonic crabs from the water column and filtering them through their gill plates. They play a vital role in keeping the oceans healthy by regulating plankton levels. Also, by moving between the surface ocean, deep sea and coral reefs, they create a valuable ecological connection by transporting nutrients. 

Giant manta ray. Photo credit: Rudy Van Geldere

Threats 

Manta rays are threatened by a variety of human activities. One of the biggest threats to these creatures worldwide is overfishing, as they are often targeted for their gill plates, used in Traditional Chinese Medicine. They are also at risk from bycatch, entanglement, habitat destruction, and pollution. Bycatch and entanglement are likely the two biggest threats in the Caribbean. 

Manta rays are the largest species of rays, are long-lived (30-50 years) and are slow to reproduce. It is estimated that giant manta rays are not able to reproduce until they reach an age of 9-12 years old, after which, they are only able to produce one pup at a time. This slow life cycle and low reproduction rate make manta rays extremely vulnerable to depletion. 

Photo credit: Pieter de Groot

Hope on the horizon 

In the Dutch Caribbean, marine protected areas, such as the Yarari Marine Mammal and Shark Sanctuary, help protect manta and devil rays. The species are also on several regional and international lists, such as the Convention on International Trade in Endangered Species (CITES), the Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals (CMS) and International Shark Strategy adopted by the Dutch Government (2019).  

In addition, the Kingdom of Netherlands, along with the Republic of France, has formally submitted a proposal to include the giant manta in Annex II of the Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) Protocol, a regional agreement for the protection and sustainable use of coastal and marine biodiversity in the Wider Caribbean Region. If approved during the next Conference of Parties for the Cartagena Convention (COPS) IGM20/COP17 this year on Aruba, this measure will provide a legal framework for the highest level of protection for the conservation of the giant manta ray. 

Giant manta ray. Photo credit: Danielle de Kool

Report your sightings 

By submitting your (old and new) sightings of manta (and devil) rays, you can help researchers and conservationists learn more and better protect these species. You can report your sightings via  Caribbean Islands Manta Conservation Program or Observation.org and associated free app ObsIdentify– which will help you automatically identify the species by uploading your photos. In addition, you could also submit your photos via Mantatrust.org/IDtheManta, email (caribbean.islands@mantatrust.org) or through the Caribbean Islands Manta Conservation Program social media pages on Facebook and Instagram.  If uploading images to social media, particularly Instagram, tag@Caribbeanislandsmanta in your uploads to make sure these images are easily found and included in the global database. 

DCNA 

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature-related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.  

More information 

https://dcnanature.org/report-manta-rays/ 

https://gefcrew.org/carrcu/SPAWSTAC10/SPAW_STAC10_WG.43%20INF.23%20EN%20Listing%20of%20Giant%20Manta%20Ray.pdf 

https://www.mantatrust.org/caribbean-islands 

https://swimwithmantas.org/ 

 

 

Mantaroggen zijn zeer charismatische dieren die in de wateren van de Nederlands Caribisch gebied voorkomen. Behalve dat ze een zeer gewaardeerde vondst zijn voor duikers en snorkelaars, zijn ze ook belangrijk voor gezonde oceanen, omdat ze kunnen helpen bij het circuleren van voedingsstoffen. Mantaroggenworden bedreigd door verschillende menselijke activiteiten. Gelukkig zal tijdens de volgende bijeenkomst van de Conference of Parties forthe Cartagena Convention (COPS) later dit jaar op Aruba worden overwogen om de reuzenmanta in het Caribisch gebied beter te beschermen. 

Mantaroggen in het Caribisch gebied 

Het Caribisch gebied is de thuisbasis van twee soorten mantaroggen, de reuzenmanta (Mobula birostris) en Caribische mantaroggen (Mobula cf. Birostris – die hoogstwaarschijnlijk in de komende jaren officieel zal worden beschreven), evenals verschillende soorten duivelsroggen. Mantaroggen zijn de grootste soort roggen. Ze vormen geen gevaar voor de mens. 

Mantaroggen zijn filtervoeders, die microscopisch klein voedsel (plankton), waaronder vislarven, krill, garnalen en planktonische krabben uit de waterkolom opnemen en door hun kieuwplaten filteren. Ze spelen een cruciale rol bij het gezond houden van de oceanen door het planktongehalte te reguleren. Door zich te verplaatsen tussen de oceaan aan het oppervlak, de diepzee en koraalriffen, creëren ze ook een waardevolle ecologische verbinding door voedingsstoffen te transporteren. 

Gianta manta ray . Photo credit: Rudy Van Geldere

Gevaren 

Mantaroggen worden bedreigd door verschillende menselijke activiteiten. Een van de grootste bedreigingen voor deze dieren wereldwijd is overbevissing, omdat ze vaak het doelwit zijn voor hun kieuwplaten, die in de traditionele Chinese geneeskunde worden gebruikt. Daarnaast worden ze ook bedreigd door bijvangst, verstrikking (in bijvoorbeeld visnetten en vislijnen), verdwijnen van leefgebieden en vervuiling. Bijvangst en verstrikking zijn waarschijnlijk de twee grootste bedreigingen in het Caribisch gebied. 

De mantaroggen zijn de grootste soorten roggen, ze leven lang (30-50 jaar) en planten zich langzaam voort. De leeftijd waarop reuzenmantaroggen zich voor het eerst kunnen voortplanten, wordt geschat op ongeveer 9-12 jaar oud en mantaroggen krijgen slechts één pup per keer. De langzame levenscyclus en langzame voortplanting maken mantaroggen uiterst kwetsbaar voor uitsterving. 

Photo credit: Pieter de Groot

Hoop aan de horizon 

In het Nederlands Caribisch gebied helpen beschermde mariene gebieden, zoals het Yarari Marine Mammal and Shark Sanctuary, mantas en duivelsroggen te beschermen. De soort staat ook op verschillende regionale en internationale lijsten, zoals de Convention on International Trade in Endangered Species (CITES), de Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals (CMS) en de Internationale Haaien Strategie aangenomen door de Nederlandse regering (2019). 

Daarnaast heeft het Koninkrijk der Nederlanden samen met de Republiek Frankrijk formeel een voorstel ingediend om de reuzenmanta op te nemen in bijlage II van het Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) Protocol, een regionale overeenkomst voor de bescherming en duurzaam gebruik van kust- en mariene biodiversiteit in de bredere Caribische regio. Indien goedgekeurd tijdens de volgende Conference of Parties for the Cartagena Convention (COPS) dit jaar op Aruba, zal deze maatregel een wettelijk kader bieden voor het hoogste niveau van bescherming voor het behoud van de reuzenmanta. 

Giant manta ray. Photo credit: Danielle de Kool

Meld uw waarnemingen 

Door uw (oude en nieuwe) waarnemingen van mantaroggen (en duivelsroggen) in te dienen, kunt u onderzoekers en natuurbeschermers helpen meer te leren en deze soorten beter te beschermen. U kunt uw waarnemingen melden via Caribbean Islands Manta Conservation Program of Observation.org en de bijbehorende gratis app ObsIdentify, waarmee u de soort automatisch kunt identificeren door uw foto’s te uploaden. Daarnaast kunt u uw foto’s ook indienen via Mantatrust.org/IDtheManta, e-mail (caribbean.islands@mantatrust.org) of via de social media-pagina’s van het Caribbean IslandsManta Conservation Program op Facebook en Instagram. Als u afbeeldingen uploadt naar sociale media, met name Instagram, tag dan @Caribbeanislandsmanta in uw uploads om ervoor te zorgen dat deze afbeeldingen gemakkelijk kunnen worden gevonden en opgenomen in de wereldwijde database. 

DCNA 

De  Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder andere de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform  BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel. 

Meer informatie

https://dcnanature.org/report-manta-rays/ 

https://gefcrew.org/carrcu/SPAWSTAC10/SPAW_STAC10_WG.43%20INF.23%20EN%20Listing%20of%20Giant%20Manta%20Ray.pdf 

https://www.mantatrust.org/caribbean-islands 

https://swimwithmantas.org/ 

 

 

E mantanan ray ta criaturanan masha carismatico cu ta biba den e awanan di Caribe Hulandes. Ademas di ta un hayazgo masha aprecia pa e buceadonan y hende cu ta snorkel, nan ta importante tambe pa salud di e oceanonan, ya cu nan por yuda na controla plankton y recicla e nutrientenan. E mantanan ray ta wordo menasa pa un variedad di actividad humano. Afortunadamente, nan lo considera un miho proteccion pa e mantanan oceanico gigante den region di Caribe den e proximo reunion di Conferencia di e Partidonan pa e Convencion di Cartagena (COPS) na final di e aña aki na Aruba. 

Manta ray den Caribe 

Caribe ta e hogar di dos especie di manta, e manta ray oceanico gigante (Mobula birostris) y e manta ray Caribense (Mobula cf. Birostris-, cu masha probablemente lo wordo describi oficialmente den e proximo añanan), mescos tambe varios especie di manta diablo. Manta ray ta e tipo mas grandi di raya. Nan no ta representa ningun peliger pa hende. 

Manta ray ta alimenta nan mes door di filtracion, nan ta absorba alimento microscopico (plankton), incluyendo larva di pisca, krill, cabaron y cangreu planctonico di e columna di awa y ta filtra esaki a traves di nan plachinan di caicay. Nan ta hunga un rol hopi importante den mantencion di salud di e oceanonan mediante regulacion di e nivelnan di plankton. Ademas, door di move entre e superficienan di oceano, e profundidadnan di lama y e rifnan di coral, nan ta crea un conexion ecologico valioso mediante transporte di nutriente. 

Credito di e potret: Rudy Van Geldere

Menasanan 

E mantanan ray ta wordo menasa pa un variedad di actividad humano. Un di e mayor menasanan pa e criaturanan den henter mundo ta sobrepesca, ya cu hopi biaha nan ta e obhetivo pa mitibo di nan plachinan di caicay, cu ta wordo uza den medicina tradicional. Tambe ta den riesgo di captura incidental, enredo, destruccion di habitat y contaminacion. Captura incidental y enredo ta probablemente e dos menasanan mas grandi den Caribe. 

E mantanan ray ta e especie mas grandi di raya, nan ta biba largo (30-50 aña) y ta pocopoco den reproduccion di nan mes. E edad den cua e mantanan gigante por reproduci nan mes pa prome biaha ta calcula alrededor di 9-12 aña y e mantanan ta duna luz solamente na un cria cada biaha. E ciclo di bida lento y e velocidad abou di reproduccion ta haci cu e mantanan ta extremadamente vulnerabel na agotamento. 

Credito di e potret: Pieter de Groot

Speransa den horizonte 

Den Caribe Hulandes  e areanan marina proteha, manera Yarari Marine Mammal and Shark Sanctuary, ta yuda proteha e mantanan y e mantanan diablo. Bo ta haya e especienan tambe den varios lista regional y internacional, manera Convention on International Trade in Endangered Species (CITES), Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals (CMS) y International Shark Strategy adopta pa Gobierno Hulandes (2019) 

Ademas Reino di e Paisnan Hulandes hunto cu Republica di Francia a presenta formalmente un proposicion pa inclui e manta gigante den e Anexo II di Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) Protocol, un acuerdo regional pa proteccion y uzo sostenibel di Biodiversidad di costa y marino den Region di Gran Caribe. Si esaki keda aproba durante e proxima Conferencia di e Partinan pa e Convencion di Cartagena (COPS) IGM20/COP17 e aña aki na Aruba, e medida aki lo proporciona un marco legal pa e nivel mas halto di proteccion pa conservacion di e manta ray gigante. 

Credito di e potret: Danielle de Kool

Raporta bo observacionnan 

Door di manda bo observacionnan (bieu y nobo) di manta ray (y diablo), por yuda e investigadonan y conservacionistanan pa siña mas y proteha miho e especienan aki. Por informa bo observacionnan a traves di Programa di Conservacion di Manta di e Islanan di Caribe of Observation.org y e aplicacion gratis asocia ObsIdentify, cu lo yuda identifica e especienan cu bo a download nan potret  automaticamente. Ademas, tambe por manda potret a traves di Mantatrust.org/IDtheManta, correo electronico (caribbean.islands@mantatrust.org) of a traves di e pagina di rednan social di Programa di Conservacion di Manta di e Islanan di Caribe riba Facebook y Instagram. Si bo upload imagen riba e rednan social, particularmente riba Instagram, tag e ora @Caribbeanislandsmanta den bo uploadnan pa sigura cu e imagennan aki por wordo haya facilmente y ta wordo inclui den e base di dato global. 

DCNA 

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) pa Naturalesa ta sostene comunicacion cientifico y  divulgacion den region di Caribe Hulandes door di haci cu e informacion cientifico relaciona cu naturalesa ta mas disponibel a traves di entre otro, Dutch Caribbean Biodiversity Database, e plataforma di noticia BioNews di DCNA y prensa.E articulo aki ta contene e resultadonan di varios estudio cientifico, pero e estudionan riba nan mes no ta estudio di DCNA. No tin derecho pa saca nada di e contenido. DCNA no ta responsabel pa e contenido y e impactonan indirecto cu resulta di e publicacion di e articulo aki. 

Mas informacion

https://dcnanature.org/report-manta-rays/ 

https://gefcrew.org/carrcu/SPAWSTAC10/SPAW_STAC10_WG.43%20INF.23%20EN%20Listing%20of%20Giant%20Manta%20Ray.pdf 

https://www.mantatrust.org/caribbean-islands 

https://swimwithmantas.org/ 

 

 

Chuchu ta kreashonnan masha karismátiko ku ta biba den laman di Karibe Hulandes. Banda di e echo ku nan ta un hayasgo sumamente apresiá pa sambuyadónan i hendenan ku ta snòrkel, nan ta importante tambe pa oséano salú, pasobra nan por yuda ku dominio di planktòn i e siklo di nutriente. Chuchu ta bou di menasa di un variedat di aktividat di hende. Afortunadamente durante e siguiente enkuentro di Conference of Parties for the Cartagena Convention (COPS) mas lat e aña akí na Aruba, lo konsiderá pa protehá e manta oseániko gigantesko mas mihó den área karibense.  

Chuchu den área karibense 

Área karibense ta kas pa dos espesie di chuchu, e manta oseániko gigantesko (Mobula birostris) i chuchu karibense (Mobula cf. Birostris – ku mui probablemente lo keda deskribí ofisialmente den e añanan binidero), meskos ku vários espesie di e chuchu ku na ingles nan ta yama ‘devil ray’. Manta ta e espesie mas grandi di chuchu. Nan no ta forma un peliger pa hende. 

Chuchu ta kome pa medio di filtrashon. Nan ta saka kuminda mikroskópiko (planktòn), entre otro larva di piská, krill, kabaron i kangreu planktóniko for di e kolumna di awa i ta filtra esakinan atraves di nan plachinan di kaikai. Nan ta hunga un ròl krusial den tenementu di oséano salú pa medio di regulá e nivel di planktòn. Pa medio di move entre superfisie di oséano, profundidat di laman i e refnan di koral, nan ta krea tambe un konekshon ekológiko balioso mediante transporte di supstansianan nutritivo. 

Potrèt: Rudy Van Geldere

Peliger 

Chuchu ta bou di menasa debí na un variedat di aktividat di hende. Un di e menasanan mas grandi mundialmente pa e kreashonnan akí ta sobrepeska, pasobra hopi biaha hende ta yag riba nan pa motibu di nan plachinan di kaikai, ku nan ta usa den medisina tradishonal. Nan ta kore riesgo tambe pa motibu di kaptura insidental, pegamentu den reda, destrukshon di nan hábitat i kontaminashon. Kaptura insidental i pegamentu den reda probablemente ta e dos menasanan mas grandi den área karibense. 

Manta ta e espesie mas grandi di chuchu, nan ta biba hopi tempu (30 pa 50 aña) i nan ta prokreá pokopoko. Nan ta balotá e edat ku e manta gigantesko por prokreá pa promé biaha na mas òf ménos 9 pa 12 aña i kada biaha manta ta haña solamente un yu. E siklo di bida pokopoko i e velosidat abou di reprodukshon ta hasi ku e mantanan ta sumamente vulnerabel pa kada biaha bira ménos. 

Potrèt: Pieter de Groot

Speransa na horizonte 

Den Karibe Hulandes áreanan marino protehá, manera Yarari Marine Mammal and Shark Sanctuary, ta yuda protehá manta i ‘devil ray’. E espesie akí ta riba diferente lista regional i internashonal tambe, manera e Convention on International Trade in Endangered Species (CITES), e Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals (CMS) i e International Shark Strategy ku gobièrnu hulandes a adoptá na aña 2019. 

Banda di esaki Reino Hulandes huntu ku Repúblika di Fransia formalmente a entregá un proposishon pa inkluí e manta gigantesko den e anekso II di Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) Protocol, un akuerdo regional pa protekshon i uso sostenibel di biodiversidat na kosta i biodiversidat marino den e region karibense mas amplio. Den kaso ku e próksimo Conference of Parties for the Cartagena Convention (COPS) IGM20/COP17 e aña akí na Aruba aprobá e medida akí, esaki lo ofresé un kuadro legal pa e nivel mas haltu di protekshon pa konservashon di e manta gigantesko.  

Potrètt: Danielle de Kool

Mèldu bo opservashonnan 

Pa medio di entregá bo opservashonnan (bieu i nobo) di chuchu i ‘devil ray’, bo por yuda investigadónan i protektornan di naturalesa pa siña mas i protehá e espesienan akí mas mihó. Bo por mèldu bo opservashonnan via Caribbean Islands Manta Conservation Program of Observation.org i e app korespondiente grátis ObsIdentify, ku bo por identifiká e espesie outomátikamente kuné pa medio di upload bo potrètnan. Aparte di esaki bo por entregá bo potrètnan tambe via Mantatrust.org/IdtheManta, email (caribbean.islands@mantatrust.org) òf via e pagínanan di medionan sosial di Caribbean Islands Manta Conservation Program riba Facebook i Instagram. Ora bo upload potrèt riba medionan sosial, spesialmente Instagram, tag e ora ei @Caribbeanislandsmanta den bo uploadnan pa sòru ku nos por haña i inkluí e potrètnan akí fásilmente den e database mundial. 

DCNA 

Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ta sostené komunikashon sientífiko i ‘outreach’ den region Hulandes Karibense pa medio di hasi informashon sientífiko relashoná ku naturalesa mas ampliamente disponibel via entre otro  Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA su plataforma di notisia  BioNews  i prensa. E artíkulo akí ta kontené resultado di diferente investigashon sientífiko, pero e investigashonnan mes no ta investigashon di DCNA. No por derivá ningun derecho for di e kontenido. DCNA no ta responsabel pa e kontenido i e konsekuensianan (in)direkto ku ta surgi for di publikashon di e artíkulo akí. 

Mas informashon

https://dcnanature.org/report-manta-rays/ 

https://gefcrew.org/carrcu/SPAWSTAC10/SPAW_STAC10_WG.43%20INF.23%20EN%20Listing%20of%20Giant%20Manta%20Ray.pdf 

https://www.mantatrust.org/caribbean-islands 

https://swimwithmantas.org/ 

 

 

Published in BioNews 64

 

Papiamentu, Papiamento and Dutch below

Stony Coral Tissue Loss Disease (SCTLD) is a highly infectious coral disease that has spread rapidly throughout the Caribbean region in recent years. First reported in Florida in 2014, this disease affects more than 20 species of stony corals, including important reef builders like pillar coral, brain coral, and star coral. Within the Dutch Caribbean, Stony Coral Tissue Loss Disease has been confirmed now on five of the six islands, starting on St. Maarten in 2018, St. Eustatius in 2019, Saba in 2021 and most recently in Bonaire and Curaçao (March/April 2023). The outbreak of this coral disease may have significant ecological, economic, and social impacts within the Dutch Caribbean. The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) urges people to follow the recommendations of the local protected areas management organizations (parks) by adhering to the rules, regulations, guidelines for water(sport) users and report sightings to the parks or the Atlantic and Gulf Rapid Reef Assessment Program (AGRRA). 

Impacts 

Coral reefs are home to many marine life including sponges, crabs, sea turtles, and many species of fish. Coral reefs are also important to people for shoreline protection, tourism, and fisheries. The loss of corals due to this coral disease has significant ecological impacts on the region’s marine ecosystem. The disease can cause extensive damage to corals with a negative impact to the entire reef ecosystems. The mortality of corals can lead amongst others to the decline of important fish populations and impact the attraction for recreational tourism. The disease spreads rapidly amongst hard corals but does not affect human health directly. 

Response Options 

Various organizations are working to combat this coral disease by identifying causes and developing management strategies. The disease spreads quickly via the water or direct contact with infected corals.  Time is pressing and targeted management actions to try to limit the spread of Stony Coral Tissue Loss Disease include closing sites, decontaminating dive gear, authorities can treat corals in the water according to best practice methods, and corals can be stored in tanks for future restoration efforts. Existing management strategies that seek to build the resilience of coral reefs to threats such as diseases are now especially important – like not touching corals, improving water quality, reducing fishing pressure and adhering to ballast water management protocols. In the meanwhile, research will continue. 

A brain coral with Stony Coral Tissue Loss Disease.Photo Credit: STINAPA Bonaire

How to help 

Residents and tourists can also help. It is important to always follow the local rules, regulations and guidelines. Make sure to follow along with the local protected areas management organizations (parks)- Fundacion Parke Nacional Aruba , STINAPA Bonaire, CARMABI Curaçao , Saba Conservation Foundation (SCF), St. Eustatius National Parks (STENAPA), Nature Foundation St. Maarten (NFSXM)- to stay up to date on each individual island’s change in conditions, rules, regulations and recommendations for water(sport) users.  

Divers are asked to avoid infected dive sites and properly disinfect gear between dives. Please note that for different dive gear there are different recommendations on how to decontaminate. If possible, it is best to limit dives to one site per day and fully dry equipment before re-entering the water.  Sightings (photo, location, date) can be reported to the protected areas management organizations or the Atlantic and Gulf Rapid Reef Assessment Program (AGRRA). 

More information 

https://www.agrra.org/coral-disease-outbreak/ 

SCTLD map Bonaire: https://arcg.is/1eCTD80

DCNA   

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature-related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.  

*********************************************************************************** 

For more information, you can contact: 

• Aruba: Fundacion Parke Nacional Aruba: marinepark@arubanationalpark.org  
• Bonaire: STINAPA Bonaire:info@stinapa.org 
• Curaçao: CARMABI Curaçao :media@carmabi.org  
• Saba: Saba Conservation Foundation (SCF):info@sabapark.org 
• St. Eustatius: St. Eustatius National Parks (STENAPA): outreach@statiapark.org 
• St. Maarten: Nature Foundation St. Maarten(NFSXM):  info@naturefoundationsxm.org 

*********************************************************************************** 

 

 

Stony Coral Tissue Loss Disease ta un malesa di koral sumamente kontagioso ku durante e último añanan a plama rápidamente den área karibense. Na aña 2014 a mèldu e malesa akí pa promé biaha na Florida i e ta afektá mas ku 20 tipo di koral di piedra, entre otro konstruktornan importante di ref manera koral pilá, koral sesu i koral strea. Dentro di Karibe Hulandes aktualmente a konfirmá pérdida di tehido di koral di piedra na sinku di e seis islanan, kuminsando na St Maarten na aña 2018, St Eustatius na aña 2019, Saba na aña 2021 i mas resien na Boneiru i Kòrsou na luna di mart i aprel 2023. E brote di malesa di koral akí por tin konsekuensia ekonómiko i sosial konsiderabel dentro di Karibe Hulandes. Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ta insistí serka hendenan pa kumpli ku e rekomendashonnan di e organisashonnan lokal di maneho di áreanan protehá (parkenan), pa medio di tene nan mes na e reglanan, preskripshonnan i instrukshonnan pa usuarionan di laman i deportenan akuátiko pa mèldu nan opservashonnan na e parkenan òf na Atlantic and Gulf Rapid Reef Assessment Program (AGRRA).

Impakto

Ref di koral ta kas di hopi bida bou di laman, entre otro spòns, kangreu, turtuga i hopi tipo di piská. Ref di koral ta importante tambe pa hende pa protekshon di kosta, turismo i peska. Pèrdida di koral komo konsekuensia di e malesa di koral akí tin konsekuensianan ekológiko konsiderabel pa e ekosistema marino den nos region. E malesa por kousa daño ekstenso na koral ku un impakto negativo riba henter e ekosistema di ref. Mortalidat di koral por kondusí entre otro na deterioro di populashonnan importante di piská i influensiá e forsa di atrakshon di turismo rekreativo. E malesa ta plama rápidamente entre koral duru, pero no tin un influensia direkto riba salú di hende.

Opshonnan pa reakshon

Diferente organisashon ta traha riba kombatimentu di e malesa di koral akí, pa medio di identifiká e kousanan i desaroyá strategianan di maneho. E malesa ta plama rápidamente via awa di laman òf via kontakto direkto ku koral infektá. Tempu ta kabando i akshonnan dirigí di maneho pa limitá plamamentu di Stony Coral Tissue Loss Disease ta enserá seramentu di e sitionan, desinfekshon di ekipo di buseo, outoridatnan por trata koral den laman segun métodonan di ‘best practice’ i por almasená koral den tanki di awa pa intento di rekuperashon den futuro. Strategianan di maneho eksistente ku ta purba edifiká resiliensia di e refnan di koral kontra menasa manera malesa, awor akí ta demasiado importante – manera no mishi ku e koralnan, mehorá kalidat di e awa, redusí preshon di peska i kumpli ku e protokòlnan pa maneho di awa di balaster. Entretantu e investigashon ta sigui.

Potrèt: Un koral sesu ku Stony Coral Tissue Loss Disease. Krédito: STINAPA Bonaire

Kon pa yuda

Habitante i turista tambe por yuda. Ta importante pa semper kumpli ku regla, preskripshon i instrukshon. Sòru pa bo sigui e organisashonnan di maneho di áreanan protehá (parkenan): Fundacion Parke Nacional Aruba , STINAPA Bonaire, CARMABI Curaçao , Saba Conservation Foundation (SCF), St. Eustatius National Parks (STENAPA), Nature Foundation St. Maarten(NFSXM) – pa keda na altura di e kambionan di kada isla separadamente pa loke ta trata sirkunstansianan, reglanan, preskripshonnan i rekomendashonnan pa usuarionan di laman i di deporte akúatiko.

Ta pidi sambuyadónan pa keda leu for di sitionan di buseo kontagiá i pa desinfektá nan ekipo bon entre dos buseo. Tene kuenta ku pa diferente ekipo di buseo tin diferente rekomendashon pa desinfekshon. Si ta posibel ta mas mihó pa limitá sambuyamentu te na un solo sitio pa dia i seka e ekipo kompletamente promé ku bo drenta laman atrobe. Por mèldu opservashon na e organisashonnan di maneho di e área protehá òf na Atlantic and Gulf Rapid Reef Assessment Program (AGRRA).

Pa mas informashon

https://www.agrra.org/coral-disease-outbreak/

SCTLD map Bonaire: https://arcg.is/1eCTD80

DCNA

Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ta sostené komunikashon sientífiko i ‘outreach’ den region Hulandes Karibense pa medio di hasi informashon sientífiko relashoná ku naturalesa mas ampliamente disponibel via entre otro Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA su plataforma di notisia BioNews i prensa. E artíkulo akí ta kontené resultado di diferente investigashon sientífiko, pero e investigashonnan mes no ta investigashon di DCNA. No por derivá ningun derecho for di e kontenido. DCNA no ta responsabel pa e kontenido i e konsekuensianan (in)direkto ku ta surgi for di publikashon di e artíkulo akí.

***********************************************************************************

Pa mas informashon, bo por tuma kontakto ku:

• Aruba: Fundacion Parke Nacional Aruba : marinepark@arubanationalpark.org
• Bonaire: STINAPA Bonaire: info@stinapa.org
• Curaçao: CARMABI Curaçao : media@carmabi.org
• Saba: Saba Conservation Foundation (SCF): info@sabapark.org
• Eustatius: St. Eustatius National Parks (STENAPA): outreach@statiapark.org
• Maarten: Nature Foundation St. Maarten(NFSXM): info@naturefoundationsxm.org

***********************************************************************************

 

 

Stony Coral Tissue Loss Disease (malesa di perdida di tehido di coral di piedra) ta un malesa di coral altamente infeccioso cu a plama masha lihe den henter e region di Caribe durante e ultimo añanan. E malesa aki raporta pa prome biaha na Florida na aña 2014 a afecta mas di 20 especie di coral di piedra, incluyendo importante constructor di rif manera e coral pilar, e coral cerebro y e coral di strea. Awor a keda confirma dentro di Caribe Hulandes e malesa di perdida di tehido di coral di piedra na cinco di e seis islanan, cuminsando na St. Maarten na aña 2018, St. Eustatius na aña 2019, Saba na aña 2021 y mas recientemente na Bonairo y Corsou (maart/april di 2023). E brote di e malesa di e coralnan aki por tin impacto ecologico, economico y social importante den Caribe Hulandes. Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ta urgi e hendenan pa mantene nan mes na e recomendacionnan di e organisacionnan di maneho di e areanan local proteha (parkenan) door di tene nan mes na e normanan, reglamento, guia pa e usuarionan di (deporte di) awa y pa reporta nan observacionnan na e parkenan di Atlantic and Gulf Rapid Reef Assessment Program (AGRRA).

Impactonan

Rif di coral ta cas di hopi bida marino, incluyendo spons, cangreu, turtuga di lama y hopi mas sorto di pisca. Rif di coral tambe ta importante pa proteccion di costa, turismo y pesca. E perdida di coral debi na e malesa di coral aki tin impacto ecologico significativo den e ecosistema marino di e region. E malesa por causa daño grandi na e coralnan cu un impacto negativo den henter e ecosistema di e rifnan. E mortalidad di e coralnan por conduci, entre otro, na disminucion di e poblacionnan importante di pisca y tambe por afecta e atraccion di turismo recreativo. E malesa ta plama hopi lihe entre e coralnan duro, pero no ta afecta directamente salud humano.

Opcion di contesta

Varios organisacion ta trahando pa combati e malesa aki di e coralnan identificando e causanan y desaroyando strategia di maneho. E malesa ta plama masha lihe door di awa of di contacto directo cu coral infecta. E tempo ta primi y e accionnan di maneho dirigi pa trata di limita cu e malesa di perdida di tehido di coral di piedra ta plama ta inclui ceramento di site di sambuya, descontaminacion di ekipo di buceo, autoridad pa trata e coralnan den e awa di acuerdo cu e metodonan di e miho practicanan y pa pone e coralnan den tanki pa esfuerso di restauracion den futuro. E strategianan di maneho existente cu ta trata na aumenta e resiliencia di e rifnan di coral cpntra menasa manera e enfermedadnan awor ta specialmente importante- manera no mishi cu e coralnan, mehora e calidad di awa, reduci presion di pesca y tene bo mes na e protocolnan di maneho di awa di balaster. Mientrastanto,  investigacion lo sigui.

Potret: Un coral cerebro cu e malesa di perdida di tehido di coral duro. Credito: STINAPA Bonaire

Con pa yuda

E residentenan y e turistanan tambe por yuda. Ta importante pa semper sigui e reglanan local, e regulacionnan y guia local. Percura pa sigui e organisacionnan local di maneho di area proteha (parkenan): Fundacion Parke Nacional Aruba , STINAPA Bonaire, CARMABI Curaçao , Saba Conservation Foundation (SCF), St. Eustatius National Parks (STENAPA), Nature Foundation St. Maarten (NFSXM) – pa keda na altura di e cambionan den e condicionnan, normanan, reglamentonan y recomendacionnan di cada isla individual pa e usuarionan di (deporte) di awa

Ta pidi e buceadonan pa evita e sitionan di buceo infecta y pa nan desinfecta adecuadamente e ekipo entre e buceonan. Tene na cuenta cu pa diferente ekipo di buceo ta existi diferente recomendacion tocante con pa descontamina. Si ta posibel, ta miho pa limita e buceonan na un sitio pa dia y seca e ekipo completamente prome cu bolbe drenta awa. Por raporta e observacionnan (potret, ubicacion, fecha) na e organisacionnan di maneho di area proteha of na Atlantic and Gulf Rapid Reef Assessment Program (AGRRA).

Mas informacion

SCTLD map Bonaire: https://arcg.is/1eCTD80

DCNA

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA)pa Naturalesa ta sostene comunicacion cientifico y  divulgacion den region di Caribe Hulandes door di haci cu e informacion cientifico relaciona cu naturalesa ta mas disponibel a traves di entre otro, Dutch Caribbean Biodiversity Database, e plataforma di noticia BioNews di DCNA y prensa. E articulo aki ta contene e resultadonan di varios estudio cientifico, pero e estudionan riba nan mes no ta estudio di DCNA. No tin derecho pa saca nada di e contenido. DCNA no ta responsabel pa e contenido y e impactonan indirecto cu resulta di e publicacion di e articulo aki.

***********************************************************************************

Pa mas informacion, por tuma contacto cu:

• Aruba: Fundacion Parke Nacional Aruba: marinepark@arubanationalpark.org
• Bonaire: STINAPA Bonaire: info@stinapa.org
• Curaçao: CARMABI Curaçao: media@carmabi.org
• Stichting Saba Conservation (SCF): info@sabapark.org
• St. Eustatius: Parkenan Nacional di St. Eustatius (STENAPA): outreach@statiapark.org
• St. Maarten: Nature Foundation St. Maarten (NFSXM): info@naturefoundationsxm.org

***********************************************************************************

 

 

Stony Coral Tissue Loss Disease (SCTLD) is een zeer besmettelijke koraalziekte die zich de afgelopen jaren snel heeft verspreid over het Caribisch gebied. Deze ziekte, voor het eerst gemeld in Florida in 2014, treft meer dan 20 soorten steenkoralen. Binnen het Nederlands Caribisch gebied is Stony Coral Tissue Loss Disease nu bevestigd op vijf van de zes eilanden, beginnend op St. Maarten in 2018, St. Eustatius in 2019, Saba in 2021 en meest recentelijk op Bonaire en Curaçao (maart/april 2023). Het uitbreken van deze koraalziekte kan aanzienlijke ecologische, economische en sociale gevolgen hebben binnen het Nederlands Caribisch gebied. De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA)roept mensen op om de aanbevelingen van de lokale beheerorganisaties van beschermde gebieden (parken) op te volgen door zich te houden aan de regels, voorschriften, richtlijnen voor water(sport)gebruikers en waarnemingen te melden aan de parken of de Atlantic and Gulf Rapid Reef Assessment Program (AGRRA).

Effecten

Koraalriffen zijn de thuisbasis van veel zeeleven, waaronder sponzen, krabben, zeeschildpadden en vele vissoorten. Koraalriffen zijn ook belangrijk voor mensen voor kustbescherming, toerisme en visserij. Het verlies van koralen als gevolg van deze koraalziekte heeft aanzienlijke ecologische gevolgen voor het mariene ecosysteem. De ziekte kan grote schade toebrengen aan koralen met negatieve effecten op het gehele rifecosysteem. De sterfte van koralen kan onder andere leiden tot de achteruitgang van belangrijke vispopulaties en de aantrekkingskracht voor recreatief toerisme beïnvloeden. De ziekte verspreidt zich snel onder steenkoralen, maar heeft geen directe invloed op de menselijke gezondheid.

Opties

Verschillende organisaties werken aan de bestrijding van deze koraalziekte door oorzaken te identificeren en beheerstrategieën te ontwikkelen. De ziekte verspreidt zich snel via het water of direct contact met geïnfecteerde koralen. De tijd dringt en gerichte managementacties om de verspreiding van Stony Coral Tissue Loss Disease te proberen te beperken, omvatten het sluiten van (duik)plekken, het ontsmetten van duikuitrusting, het behandelen van zieke koralen door de autoriteiten volgens “best practice”-methoden en het opslaan van koralen in tanks voor toekomstige herstel pogingen. Bestaande beheerstrategieën die de veerkracht van koraalriffen tegen bedreigingen zoals ziekten vergroten, zijn nu extra belangrijk – zoals het niet aanraken van koralen, het verbeteren van de waterkwaliteit, het verminderen van de visserijdruk en het naleven van protocollen voor ballastwater. Ondertussen loopt het onderzoek door.

Een hersenkoraal met Stony Coral Tissue Loss Disease. Fotocredit: STINAPA Bonaire

Hoe te helpen

Ook inwoners en toeristen kunnen helpen. Het is belangrijk om altijd de lokale regels, voorschriften en richtlijnen te volgen. Volg de lokale beheersorganisaties van beschermde gebieden (parken) – Fundacion Parke Nacional Aruba , STINAPA Bonaire, CARMABI Curaçao , Saba Conservation Foundation (SCF), St. Eustatius National Parks (STENAPA), Nature Foundation St. Maarten (NFSXM) – om op de hoogte te blijven van de veranderingen van elk afzonderlijk eiland in omstandigheden, regels, voorschriften en aanbevelingen voor water(sport)gebruikers.

Duikers wordt gevraagd besmette duikplekken te vermijden en hun uitrusting tussen de duiken goed te desinfecteren. Houd er rekening mee dat er voor verschillende duikuitrustingen verschillende aanbevelingen zijn voor het ontsmetten. Indien mogelijk is het het beste om duiken te beperken tot één locatie per dag en de uitrusting volledig te laten drogen voordat u weer het water in gaat. Waarnemingen van Stony Coral Tissue Loss Disease (foto, locatie, datum) kunnen worden gemeld aan de beheersorganisaties van de beschermde gebieden (parken) of het Atlantic and Gulf Rapid Reef Assessment Program (AGRRA).

Meer informatie

SCTLD-kaart Bonaire: https://arcg.is/1eCTD80

DCNA

De  Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA)ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder andere de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform  BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

*************************************************************************************

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met:

• Aruba: Fundacion Parke Nacional Aruba: marinepark@arubanationalpark.org
• Bonaire: STINAPA Bonaire: info@stinapa.org
• Curaçao: CARMABI Curaçao: media@carmabi.org
• Saba: Saba Conservation Foundation (SCF): info@sabapark.org
• St. Eustatius: St. Eustatius National Parks (STENAPA): outreach@statiapark.org
• St. Maarten: Nature Foundation St. Maarten (NFSXM): info@naturefoundationsxm.org

*************************************************************************************

 

Published in BioNews 64

Dutch below

Long-spined sea urchins (Diadema antillarum) help maintain healthy coral reefs by grazing on algae. In 2022, there was a die-off of long-spined sea urchins in the Caribbean. A team of researchers has recently uncovered that a ciliary animal- a microscopic single-celled organism- was causing this die off. This is an important first step towards predicting and possibly preventing these types of disease outbreaks in the future.  

Diadema antillarum. Photo credit: Alwin Hylkema

Diadema sea urchins play a critical role in maintaining healthy coral reefs. Diadema sea urchins help sustain the delicate balance within the coral reef by grazing on algae, which are the main competitors of corals for space and light. In the mid-1980s, a disease swept through the Caribbean, wiping out nearly the entire sea urchin population.  

A new mass die off was first observed in January 2022 in the US Virgin Islands. Over the next four months, these mass die offs were observed throughout the Caribbean, spanning more than 1,300 km from north to south and 2,500 km from east to west. These disease symptoms observed in the 2022 mass die-off were very similar to those observed during the die-off in the 1980s. Infected sea urchins quickly became ill and up to 99% of a population died within a few weeks.  

Unraveling the Mystery

An international team of scientists, including researchers from Van Hall Larenstein University of Applied Sciences and Wageningen University, have now established that a ciliate (a single-celled organism characterized by the presence of hair-like structures) was responsible for the mass mortality. This was found by comparing the genetic material of healthy and sick sea urchins with all kinds of potential pathogens. A ciliary animal (Philaster sp.) was present in all diseased sea urchins and absent in healthy sea urchins from other sites.  

The pathogen was then isolated in Florida and healthy sea urchins exposed to it in the lab soon showed the same disease symptoms. Subsequently, the cilia were found in the diseased sea urchins, providing clear evidence that these cilia were the primary pathogen causing the mass death.  

Sick sea urchin. Photo credit: Alwin Hylkema

Next Steps 

This discovery has now been published and represents an important first step towards predicting and possibly preventing these types of disease outbreaks in the future. This is essential, as the grazing activities of the Diadema sea urchins are crucial for the conservation of the Caribbean coral reefs. 

Restoration 

Fortunately, some Diadema populations have survived. In the RAAK Pro Diadema project Van Hall Larenstein University works closely together with other research institutes and local partners to restore long spined sea urchin populations on the coral reefs around Saba and St. Eustatius. This project is showing promising results in supporting regional efforts for restoring degraded coral reefs in the Caribbean. 

DCNA  

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.  

For more information:

tom.wijers@hvhl.nl

alwin.hylkema@hvhl.nl

Hylkema, A., Kitson-Walters, K., Kramer, P. R., Patterson, J. T., Roth, L., Sevier, M. L., … & Lang, J. C. (2023). The 2022 Diadema antillarum die-off event: Comparisons with the 1983-1984 mass mortality. Frontiers in Marine Science, 9, 2654.

Or check out the Special Edition BioNews covering last year’s Diadema die offs https://dcnanature.org/special-edition-diadema

 

 

Diadema zee-egels (Diadema antillarum) helpen gezonde koraalriffen te behouden door op algen te grazen. In 2022 was er een uitsterving van Diadema zee-egels in het Caribisch gebied. Een team van onderzoekers heeft onlangs ontdekt dat een ciliaat, een microscopisch klein eencellig organisme, deze uitsterving veroorzaakte. Dit is een belangrijke eerste stap om dit soort ziekte-uitbraken in de toekomst te voorspellen en mogelijk te voorkomen.

Diadema antillarum. Foto: Alwin Hylkema

Diadema zee-egels spelen een cruciale rol bij het behoud van gezonde koraalriffen. Diadema zee-egels helpen het delicate evenwicht binnen het koraalrif te behouden door te grazen op algen, de belangrijkste concurrenten van koralen voor ruimte en licht. Halverwege de jaren tachtig raasde een ziekte door het Caribisch gebied en roeide bijna de hele zee-egel populatie uit.

Een nieuwe massale uitsterving werd voor het eerst waargenomen in januari 2022 op de Amerikaanse Maagdeneilanden. Gedurende de volgende vier maanden werden deze massale uitstervingen waargenomen in het hele Caribisch gebied, verspreid over meer dan 1.300 km van noord naar zuid en 2.500 km van oost naar west. Deze ziektesymptomen die werden waargenomen tijdens de massale afsterving in 2022 leken sterk op de symptomen die werden waargenomen tijdens de afsterving in de jaren tachtig. Geïnfecteerde zee-egels werden snel ziek en tot 99% van de zee-egel populatie stierf binnen enkele weken.

Het mysterie ontrafelen

Een internationaal team van wetenschappers, waaronder onderzoekers van Hogeschool Van Hall Larenstein en Wageningen Universiteit, heeft nu vastgesteld dat een ciliaat (een eencellig organisme gekenmerkt door de aanwezigheid van haarachtige structuren) verantwoordelijk was voor de massale sterfte. Dat bleek door het erfelijk materiaal van gezonde en zieke zee-egels te vergelijken met allerlei potentiële ziekteverwekkers. Een ciliaat (Philaster sp.) was aanwezig in alle zieke zee-egels en afwezig in gezonde zee-egels van andere vindplaatsen.

De ziekteverwekker werd vervolgens geïsoleerd in Florida en gezonde zee-egels die eraan werden blootgesteld in het laboratorium vertoonden al snel dezelfde ziektesymptomen. Vervolgens werden de ciliaten gevonden in de zieke zee-egels, wat een duidelijk bewijs was dat deze ciliaten de primaire ziekteverwekkers waren die de massale sterfte veroorzaakte.

Diadema antillarum. Foto: Alwin Hylkema

Volgende stappen

Deze ontdekking is nu gepubliceerd en vormt een belangrijke eerste stap in de richting van het voorspellen en mogelijk voorkomen van dit soort ziekte-uitbraken in de toekomst. Dit is essentieel, aangezien het grazen van de Diadema zee-egels cruciaal is voor het behoud van de Caribische koraalriffen.

Restauratie

Gelukkig hebben sommige Diadema populaties het overleefd. In het RAAK Pro Diadema-project werkt Hogeschool Van Hall Larenstein nauw samen met andere onderzoeksinstituten en lokale partners om populaties Diadema zee-egels op de koraalriffen rond Saba en Sint Eustatius te herstellen. Dit project laat veelbelovende resultaten zien bij het ondersteunen van regionale inspanningen voor het herstel van aangetaste koraalriffen in het Caribisch gebied.

 

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder andere de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Voor meer informatie:

Alwin.hylkema@wur.nl

Tom.wijers@wur.nl

Of bekijk de Special Edition BioNews over de Diadema die-offs.

 

 

Published in BioNews 64

Dutch below

Queen conch are facing immense pressure leading to a dramatic decrease in their populations.  Luckily, a new project, started at the Curacao Sea Aquarium in 2020, will explore ways to reduce mortality rates and develop new methods for effective restocking of natural populations with hatchery-reared conch. 

Photo credit: Julia Ehrenheim

The large marine gastropod queen conch (Strombus gigas) is a charismatic and iconic symbol of nature and one of the most important demersal fishery resources in the Caribbean region. Trade of the species (largely for consumption) is regulated by the CITES treaty, to which the Kingdom of the Netherlands is party. 

The Problem

Today, these iconic marine snails are threatened by over-exploitation and loss of shallow water habitats, throughout the Caribbean as well as in the ABC islands.  Human activities have led to degradation of nearshore conch habitats causing breeding failure, decreased growth and survival of juvenile conch. Excessively low densities mean that animals of breeding age fail to find mates and therefore also fail to breed (the so-called Allee Effect). Queen conch are also particularly vulnerable to overfishing due to their unique life history (pelagic phase, density-dependent survival and reproduction). The exploitation of queen conch throughout large parts of its natural range has led to population collapses and decrease in population densities to levels where mating success is diminished.

Photo credit: Julia Ehrenheim

Hope on the Horizon

In 2020 the Queen Conch Hatchery Project was started at the Curacao Sea Aquarium with Julia Ehrenheim as the key scientist. The science of hatchery production has been well established for many years but rewilding to bolster natural populations has consistently failed. Therefore, the main goal of this project is to find ways to reduce and/or eliminate high mortality rates that occur in early life stages and develop methods for effective restocking of natural populations with hatchery-reared juvenile conch. In order to find answers to various elusive questions, Julia has started the research that she will use for her PhD degree at the University of Wageningen under Professors Tinka Murk and Dolfi Debrot.

The Experiments

Her first experiments aim to address the movement behavior of juvenile conch. For this she and her students tracked the activity of juvenile conch in a controlled hatchery environment. The results show that juvenile conch are more active at sunset than in the early morning or during midday. They also appear to preferentially move towards the current. Such experiments need to be done in the field but already suggest ways to facilitate the relocation of released hatchery conch and that juvenile conch will be most vulnerable to predators at sunset.

Photo credit: Julia Ehrenheim

A second experiment showed that juvenile conch often aggregate together in the wild. Therefore, she studied if there was a beneficial density for growth. The first finding showed that juvenile conch grew the most in shell length with a density of 200 conch per m2. Lower and higher population densities gave lower growth rates and lower total shell length, even though all were grown under the same conditions of food availability.

Correlations between weight and growth (in total length) indicate that there are distinct phases of growth. It seems that growth alternates between predominant growth in the thickness of the shell and in total shell length. Both do not occur simultaneously. The significance of this phenomenon to juvenile survival is not understood.

Implications

These findings for hatchery-reared conch will be further investigated and verified in wild grown juvenile conch. Taken together the results of this PhD project will help clarify why juvenile hatchery-released conch are so vulnerable and what needs to be done to enhance their survival so that they can be effectively used to restore natural populations.

Photo credit: Julia Ehrenheim

DCNA  

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article. 

 

 

Kroonslakken staan onder enorme druk, wat leidt tot een dramatische afname van hun populaties. Gelukkig is er in 2020 een nieuw project gestart in het Curaçao Sea Aquarium, waarin manieren worden onderzocht om de sterftecijfers te verlagen en nieuwe methoden te ontwikkelen voor het effectief uitzetten van natuurlijke populaties met in kwekerij gekweekte kroonslakken.

Foto: Julia Ehrenheim

De kroonslak (Strombus gigas) is een charismatisch en iconisch symbool van de natuur en een van de belangrijkste demersale visbestanden in het Caribisch gebied. De handel in de soort (grotendeels voor consumptie) wordt gereguleerd door het CITES-verdrag, waarbij het Koninkrijk der Nederlanden partij is.

Het probleem

Tegenwoordig worden deze iconische zeeslakken bedreigd door overexploitatie en verlies van ondiepe leefgebieden, zowel in het Caribisch gebied als op de ABC-eilanden. Menselijke activiteiten hebben geleid tot achteruitgang van leefgebieden van kroonslakken aan de kust, waardoor het voortplanten mislukt en de groei en overlevingskans van jonge kroonslakken afneemt. Te lage dichtheden zorgen ervoor dat dieren op geslachtsrijpe leeftijd geen partner vinden en dus ook niet voortplanten (het zogenaamde Allee-effect). Kroonslakken zijn ook bijzonder kwetsbaar voor overbevissing vanwege hun unieke levensloop (pelagische fase, dichtheidsafhankelijke overleving en voortplanting). De exploitatie van de kroonslak in grote delen van zijn natuurlijke verspreidingsgebied heeft geleid tot het instorten van de populatie en het afnemen van de populatiedichtheden tot niveaus waarop het paringssucces is verminderd.

Foto: Julia Ehrenheim

Hoop aan de horizon

In 2020 werd het Queen Conch Hatchery Project gestart in het Curaçao Sea Aquarium met Julia Ehrenheim als belangrijkste wetenschapper. De wetenschap van de productie van kweekerijen is al vele jaren goed ingeburgerd, maar het opnieuw verwilderen om natuurlijke populaties te versterken, is consequent mislukt. Daarom is het belangrijkste doel van dit project om manieren te vinden om de hoge sterftecijfers die zich in de vroege levensfasen voordoen te verminderen en/of uit te bannen, en om methoden te ontwikkelen voor het effectief uitzetten van natuurlijke populaties met in kwekerij gekweekte jonge kroonslakken. Om antwoorden te vinden op verschillende moeilijke vragen, is Julia het onderzoek gestart dat ze zal gebruiken voor haar promotieonderzoek aan de Universiteit van Wageningen onder professoren Tinka Murk en Dolfi Debrot.

De experimenten

Foto: Julia Ehrenheim

Haar eerste experimenten zijn gericht op het bewegingsgedrag van jonge kroonslakken. Hiervoor volgden zij en haar studenten de activiteit van jonge kroonslakken in een gecontroleerde kwekerij omgeving. De resultaten laten zien dat jonge kroonslakken actiever zijn bij zonsondergang dan in de vroege ochtend of middag. Ze lijken ook bij voorkeur naar de stroming toe te bewegen. Dergelijke experimenten moeten in de natuur worden gedaan, maar suggereren al manieren om de verplaatsing van uitgezette kroonslakken te vergemakkelijken en dat jonge kroonslak het meest kwetsbaar zijn voor roofdieren bij zonsondergang.

Een tweede experiment toonde aan dat jonge kroonslakken in het wild vaak bij elkaar komen. Daarom onderzocht ze of er een gunstige dichtheid voor groei was. De eerste bevinding toonde aan dat jonge kroonslakken het meest groeiden in schelplengte met een dichtheid van 200 kroonslakken per m2. Lagere en hogere dichtheden zorgden voor lagere groeisnelheden en een lagere totale schaallengte, ook al werden ze allemaal gekweekt onder dezelfde omstandigheden van voedselbeschikbaarheid.

Correlaties tussen gewicht en groei (in totale lengte) geven aan dat er verschillende groeifasen zijn. Het lijkt erop dat de groei afwisselt tussen overheersende groei in de dikte van de schaal en in de totale lengte van de schaal. Beide komen niet gelijktijdig voor. De betekenis van dit fenomeen voor de overleving van jonge kroonslakken wordt nog niet begrepen.

Implicaties

Deze bevindingen voor in kwekerij gekweekte kroonslakken zullen verder worden onderzocht en geverifieerd bij in het wild geboren jonge kroonslakken. De resultaten van dit doctoraatsproject zullen helpen verduidelijken waarom jonge kroonslakken die in kwekerijen zijn uitgezet zo kwetsbaar zijn en wat er moet worden gedaan om hun overlevingskans te vergroten, zodat ze effectief kunnen worden gebruikt om natuurlijke populaties te herstellen.

Foto: Julia Ehrenheim

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

 

 

Published in BioNews 64

Dutch below 

ORANJESTAD, ARUBA – Fundacion Parke Nacional Aruba (FPNA) in collaboration with Wageningen University & Research, ScubbleBubbles, and University of Aruba are proud to announce the launch of “Turning the Tide”, apilot project aimed at hands–on rehabilitation of Aruba’s spatially linked coral reefs and mangroves. This 15–month project is co–funded by RESEMBID and Wageningen University & Research with an allocated fund of EUR 713,000 for this project to help turn the tide of environmental degradation and biodiversity loss to a healthy and resilient marine environment for Aruba. During its execution and upon completion, this project is integrated into the management of Parke Marino Aruba to guarantee continuity and lasting impacts for the island.

Rene Henkens (WUR) at press conference

RESEMBID is a 48–project progamme funded by the European Union and implemented by Expertise France – the development cooperation agency of the Government of France and supports sustainable human development efforts in 12 Caribbean Overseas Countries and Territories (OCTs) – Aruba, Anguilla, Bonaire, British Virgin Islands, the Cayman Islands, Curaçao, Montserrat, Saba, Sint Eustatius, Saint Barthélemy, Sint Maarten and Turks and Caicos.

What’s the problem

According to WWF Fund for Nature’s Living Planet Report 2022, thebiodiversity loss by region is declining far greater across Latin America and the Caribbean than any other region. A 94% decrease of biodiversity was seen between 1970 and 2018. The 5th and 6th national reports of the Netherlands for the Convention on Biological Diversity (CBD 2014, 2019) also reported a disturbing message on the condition of the marine environment in the Dutch Caribbean with the conservation status being insufficient with no measurable positive change. A TEEB–study (2018) for Aruba concluded that the ongoing degradation of its marine environment will eventually not only suppress its small but valuable local fishery sector but also reduce tourist numbers and ultimately overall welfare by 50%. More recent studies conclude the same (CBA2020, Oduber 2020, Alberts 2021). Therefore, it is crucial to turn the tide towards a healthy and resilient marine environment where human uses are in harmony with nature.

How do we solve the problem?

To start solving this problem on a national level it is important that it is recognized in the Aruban policy notes and plans. The seriousness ofunsustainable development and the loss of ecosystem services is reflected in the Nature and Environment policy note 2018–2021, the Economic Policy 2019–2021, the National Strategic Plan 2020–2022 and the SDG Roadmap.

In addition, Aruba enacted the Parke Marino Aruba managed by FundacionParke Nacional Aruba in 2018. Aruba is currently in the process of designating an even larger area of its marine coastal areas as protected wetlands under the Ramsar Convention, thereby supported by local NGOs and partner Wageningen Environmental Research (WENR). Fundacion Parke Nacional Aruba is in the process of finalizing its Marine Management Plan for implementation which is put together using valuable input from over 60 different local stakeholders. All the activities carried out under the currentproject will take place in designated nature areas managed by FPNA. Lastly,the on–going “Turning the Tide” project is expected to tackle the lack of human capacity and financial resources by implementing a long–term sustained joint field implementation project which will continue far after the finalization of the project in April 2024.

What does the project entail?

“Turning the Tide” is expected to contribute to the restoration and conservation of a healthy and resilient coastal marine environment for Aruba, in which native marine biodiversity thrives, while its ecosystem services contribute to the welfare of future generations on the island. The EUR713Kfund that has been allocated for the execution of this project will cover: 

Coral Reef Restoration: Aruba’s coral ecosystem has entered a double negative spiral. Due to the disappearance of the stony and branching corals, the three–dimensional structure has disappeared. This leads to an increased vulnerability to erosion, causing even more coral loss and loss of clean hard substrate for coral settlement. In addition, the decline in stony corals causes that the function of shelter and nursery for key herbivorous species such as fish and sea urchins disappear due to the lack of suitable shelter. Grazing herbivorous species are extremely important for the health of corals in Aruba because they prevent overgrowth of the corals by algae. The pilot project will focus on active interventions by placing artificial reefs across 3 different seabed locations located within the Parke Marino Aruba. The artificial reefs will recreate the three–dimensional structure. With these structures in place, key herbivorous species can be restored over time, macroalgae can be grazed more intensively, and new coral can re–establish on the reef. To kick–start the settling of corals on the artificial structures, the project will actively plant coral fragments onto the reefs (Elkhorn and Staghorn corals).

Mangrove Forest Restoration: Aruba’s mangrove forests have also seen a negative spiral caused by sedimentation. This causes reduction in water depthand surface area which in turn causes mortality of mangroves and destroys its fish nursery function. With the pilot project, construction of sediment traps will reduce the influx of sediments, while the reopening of mangrove channels will enhance the flow of clean water, thereby enhancing mangrove ecological rehabilitation. Spaans Lagoen is one of the target sites for mangrove restoration under current project. The Environmental Impact Assessment (EIA) concerning the (silted) mangroves in Spaans Lagoen and the management recommendations will serve as the starting point for the excavations of trapped sediment at this site. The reopening of channels will focus on the thick mangrove forest of Isla di Oro for its nursery function directly adjacent to the sea.

Awareness Building: “Turning the Tide” aims to raise awareness about the conservation status of, and trends in the marine habitats and ecosystem services. In addition, it aims to communicate how these can be restored and what the impact would be on the local community. Above all, the desired impact is to raise awareness of the fact that a healthy marine habitat not only is essential for biodiversity, but also for the local economy and welfare.

Turning the Tide and Parke Marino Aruba

MPA Sero Colorado. Photo credit: FPNA

Parke Marino Aruba is managed by Fundacion Parke Nacional Aruba and consists of four Marine Protected Areas (MPA), namely MPA Arikok, Sero Colorado, Mangel Halto and Oranjestad. The marine protected areas host valuable biodiversity, including many nativespecies, almost all of the island’s mangroves, patches of seagrass beds, coral reefs, reef islets for tern breeding, and nursery and feeding habitats for dolphins, turtles and sharks.

Over the past year, FPNA has been working on its Marine Management Plan which is expected to be implemented later this year. Stakeholder inputcollected during the “SWOT Analysis” workshop in 2021 and the most recent “Zoning and Regulations” workshop has been crucial in the planning of thispilot project. As a result of the workshops, stakeholder input identified six conservation targets that will be the focus for Parke Marino Aruba, with Coral Ecosystem, Reef Fish and Mangrove Ecosystem as top priorities – all of which are focus points within the “Turning the Tide” project. The stakeholder inputwill also contribute to the selection of the most suitable sites for the placement of the artificial reef structures.

The development of the “Turning the Tide” project will be shared externally throughout the 15–month project duration and will end with the publication of a short documentary. For more information visit RESEMBID.

 

 

ORANJESTAD, ARUBA – Fundación Parke Nacional Aruba (FPNA) in samenwerking met Wageningen University & Research, ScubbleBubbles en de Universiteit van Aruba kondigen met trots de lancering aan van “Turning the Tide”, een proefproject gericht op hands-on herstel van Aruba’s ruimtelijk verbonden koraalriffen en mangroven. Dit project van 15 maanden wordt medegefinancierd door RESEMBID en Wageningen University & Research met een toegewezen fonds van EUR 713.000 voor dit project om het tij van aantasting van het milieu en verlies aan biodiversiteit te helpen keren naar een gezond en veerkrachtig mariene milieu voor Aruba. Tijdens de uitvoering en na voltooiing wordt dit project geïntegreerd in het beheer van Parke Marino Aruba om continuïteit en blijvende effecten voor het eiland te garanderen.

Rene Henkens (WUR) op persconferentie

RESEMBID is een programma van 48 projecten, gefinancierd door de Europese Unie en uitgevoerd door Expertise France – het agentschap voor ontwikkelingssamenwerking van de Franse regering en ondersteunt inspanningen voor duurzame menselijke ontwikkeling in 12 Caribische overzeese landen en gebieden (LGO) – Aruba, Anguilla, Bonaire, de Britse Maagdeneilanden, de Kaaimaneilanden, Curaçao, Montserrat, Saba, Sint Eustatius, Saint Barthélemy, Sint Maarten en Turks- en Caicoseilanden.

Wat is het probleem

Volgens het WWF Fund for Nature’s Living Planet Report 2022 neemt het verlies aan biodiversiteit per regio veel sterker af in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied dan in welke andere regio dan ook. Tussen 1970 en 2018 was er een afname van de biodiversiteit met 94%. Ook de 5e en 6e nationale rapporten van Nederland voor de Convention on Biological Diversity (CBD 2014, 2019) brachten een verontrustend bericht over de toestand van het mariene milieu in Caribisch Nederland waarbij de staat van instandhouding onvoldoende is zonder meetbare positieve verandering. Een TEEB-studie (2018) voor Aruba concludeerde dat de voortdurende achteruitgang van het mariene milieu uiteindelijk niet alleen de kleine maar waardevolle lokale visserijsector zal onderdrukken, maar ook het aantal toeristen en uiteindelijk het algehele welzijn met 50% zal verminderen. Meer recente studies concluderen hetzelfde (CBA2020, Oduber 2020, Alberts 2021). Daarom is het cruciaal om het tij te keren naar een gezond en veerkrachtig mariene milieu waar menselijk gebruik in harmonie is met de natuur.

Hoe lossen we het probleem op?

Om een begin te maken met het oplossen van dit probleem op nationaal niveau is het van belang dat het wordt erkend in de Arubaanse beleidsnota’s en plannen. De ernst van niet-duurzame ontwikkeling en het verlies van ecosysteemdiensten komt terug in de Beleidsnota Natuur en Milieu 2018-2021, het Economisch Beleid 2019-2021, het Nationaal Strategisch Plan 2020-2022 en de SDG-routekaart.

Daarnaast heeft Aruba in 2018 het Parke Marino Aruba uitgevaardigd, beheerd door Fundacion Parke Nacional Aruba. Aruba is momenteel bezig een nog groter deel van zijn mariene kustgebieden aan te wijzen als beschermd wetland onder de Ramsar-conventie, daarbij ondersteund door lokale ngo’s en partnerorganisaties. Wageningen Milieuonderzoek (WENR). Fundacion Parke Nacional Aruba is bezig met de afronding van haar Marine Management Plan voor implementatie, dat is samengesteld met behulp van waardevolle input van meer dan 60 verschillende lokale belanghebbenden. Alle activiteiten die in het kader van het huidige project worden uitgevoerd, vinden plaats in door FPNA beheerde aangewezen natuurgebieden. Ten slotte wordt verwacht dat het lopende “Turning the Tide”-project het gebrek aan menselijke capaciteit en financiële middelen zal aanpakken door de uitvoering van een langdurig duurzaam gezamenlijk veldimplementatieproject dat zal worden voortgezet tot ver na de afronding van het project in april 2024.

Wat houdt het project in?

“Turning the Tide” zal naar verwachting bijdragen aan het herstel en behoud van een gezond en veerkrachtig mariene kustmilieu voor Aruba, waarin de inheemse mariene biodiversiteit gedijt, terwijl de ecosysteemdiensten bijdragen aan het welzijn van toekomstige generaties op het eiland. Het fonds van 713.000 euro dat is toegewezen voor de uitvoering van dit project, zal het volgende dekken:

Herstel van koraalriffen: het koraalecosysteem van Aruba is in een dubbele negatieve spiraal terechtgekomen. Door het verdwijnen van de steenachtige en vertakkende koralen is de driedimensionale structuur verdwenen. Dit leidt tot een verhoogde kwetsbaarheid voor erosie, wat nog meer koraalverlies en verlies van schoon hard substraat voor koraalzetting veroorzaakt. Daarnaast zorgt de achteruitgang van steenkoralen ervoor dat de functie van schuilplaats en kraamkamer voor belangrijke plantenetende soorten zoals vissen en zee-egels verdwijnt door het ontbreken van geschikte beschutting. Grazende plantenetende soorten zijn uitermate belangrijk voor de gezondheid van koralen op Aruba omdat ze overgroei van de koralen door algen voorkomen. Het proefproject zal zich richten op actieve interventies door kunstmatige riffen te plaatsen op 3 verschillende zeebodemlocaties in het Parke Marino Aruba. De kunstmatige riffen zullen de driedimensionale structuur nabootsen. Als deze structuren aanwezig zijn, kunnen belangrijke plantenetende soorten na verloop van tijd worden hersteld, kunnen macroalgen intensiever worden begraasd en kan nieuw koraal zich op het rif herstellen. Om de vestiging van koralen op de kunstmatige structuren een duwtje in de rug te geven, zal het project actief koraalfragmenten (Elkhorn- en Staghorn-koralen) planten op de riffen.

Herstel van mangrovebossen: de mangrovebossen van Aruba hebben ook een negatieve spiraal doorgemaakt, veroorzaakt door sedimentatie. Dit veroorzaakt een vermindering van de waterdiepte en het oppervlak, wat op zijn beurt de sterfte van mangroven veroorzaakt en de viskwekerijfunctie vernietigt. Met het proefproject zal de bouw van sedimentvallen de instroom van sedimenten verminderen, terwijl de heropening van mangrovekanalen de stroom van schoon water zal verbeteren, waardoor het ecologisch herstel van de mangrove wordt bevorderd. Spaans Lagoen is een van de doellocaties voor mangroveherstel in het kader van het huidige project. Het Milieueffectrapport (MER) betreffende de (verzande) mangroven in Spaans Lagoen en de beheeradviezen zullen als uitgangspunt dienen voor het ontgraven van ingesloten sediment op deze locatie. De heropening van kanalen zal zich concentreren op het dichte mangrovebos van Isla di Oro vanwege zijn kinderkamerfunctie direct grenzend aan de zee.

Bewustzijnsopbouw: “Turning the Tide” heeft tot doel het bewustzijn te vergroten over de staat van instandhouding van en trends in de mariene leefgebieden en ecosysteemdiensten. Daarnaast wil het communiceren hoe deze kunnen worden hersteld en wat de impact zou zijn op de lokale gemeenschap. De gewenste impact is vooral om het bewustzijn te vergroten dat een gezond mariene leefgebied niet alleen essentieel is voor de biodiversiteit, maar ook voor de lokale economie en het welzijn.

“Turning the Tide” en Parke Marino Aruba

MPA Sero Colorado. Foto: FPNA

Parke Marino Aruba wordt beheerd door Fundacion Parke Nacional Aruba en bestaat uit vier Marine Protected Areas (MPA), namelijk MPA Arikok, Sero Colorado, Mangel Halto en Oranjestad. De beschermde mariene gebieden herbergen een waardevolle biodiversiteit, waaronder veel inheemse soorten, bijna alle mangroven van het eiland, stukjes zeegras, koraalriffen, rifeilandjes voor het fokken van sterns, en kraam- en eetgebieden voor dolfijnen, schildpadden en haaien.

Het afgelopen jaar heeft FPNA gewerkt aan haar Marine Management Plan, dat naar verwachting later dit jaar zal worden geïmplementeerd. De input van belanghebbenden verzameld tijdens de workshop “SWOT-analysis” in 2021 en de meest recente workshop “Bestemming en Regelgeving” is cruciaal geweest bij de planning van dit proefproject. Als resultaat van de workshops identificeerde de input van belanghebbenden zes instandhoudingsdoelen die de focus zullen zijn voor Parke Marino Aruba, met Coral Ecosystem, Reef Fish en Mangrove Ecosystem als topprioriteiten – die allemaal focuspunten zijn binnen het project “Turning the Tide” . De inbreng van belanghebbenden zal ook bijdragen aan de selectie van de meest geschikte locaties voor de plaatsing van de kunstmatige rifstructuren.

De ontwikkeling van het project “Turning the Tide” zal gedurende de projectduur van 15 maanden extern worden gedeeld en zal eindigen met de publicatie van een korte documentaire. Ga voor meer informatie over RESEMBID naar www.resembid.org.

 

 

Published in BioNews 64

 

BioNews is a newsletter produced by the Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) which focuses on science and conservation in the Dutch Caribbean. BioNews provides regular updates on science and nature projects as well as overviews of on-going research and monitoring efforts, long term projects, recent reports and publications.

In BioNews 63 you will find articles on:

• Restoring Balance: Catchment Wide Conservation Methods for Mangrove Ecosystems
• Invasive Coralita Threatens Biodiversity Dutch Caribbean
• Slithering Settlers: The Story of Aruba's Boa Situation
• Parrotfish: Important Coral Reef Keepers

You will also find up to date overviews of:

• Recent reports and publications
• Current research, monitoring and long term programs

You can sign-up here or send an email to research@DCNAnature.org and we will be happy to add you to our mailing list.

For previous versions, please check the BioNews archive

*This newsletter was published by DCNA and funded by the Ministry of Agriculture, Nature and Food Quality (LNV).

 

Dutch, Papiamentu and Papiamento below

Parrotfish are more than just a pretty face. The average parrotfish spends up to 90% of its day cleaning the coral reefs. Their sharp beaks allow them to easily scrape algae off corals and rocks, essential for keeping the reefs healthy and thriving. They are especially important to reef health now given the increase in major stressors such as coral bleaching events and Stony Coral Tissue Loss Disease (SCTLD). Increased protection in the Caribbean region will be considered in the next Conference of parties for the Cartagena Convention (COPS) meeting later this year on Aruba. 

(Princess Parrotfish (Scarus taeniopterus). Photo credit: Marion Haarsma)

Coral reefs provide valuable habitat for fish and other animals. People also benefit from the many ecosystem services coral reefs provide including coastal protection, food and income from tourism and fisheries. In fact, coral reefs are one of the most important sources of income for the Dutch Caribbean islands.  

 

Important grazers 

(Photo credit: Marion Haarsma)

Herbivores like parrotfish play a critical role in maintaining healthy coral reefs. They help sustain the delicate balance within the reef by grazing on (macro)algae, which are the main competitors for corals for space and light. The average parrotfish spends up to 90% of its day cleaning the reef. Not only does this fish species keep the algae in check, but these herbivores also create new space for baby corals to attach and grow.  

Besides removing macroalgae and promoting coral settlement and growth, parrotfish are also natural bioeroders producing sediment by grazing on rocks, calcareous algae and corals (less than 10% of their food). Hereby they help recycle nutrients and produce “sand” for (eroded) coastal areas.  

The Global Coral Reef Monitoring Network (GCRMN) report entitled “Status and Trends of Caribbean Coral Reefs: 1970-2012″ by Jackson et al. (2014) documented quantitative trends on coral reef health over 43 years in the wider Caribbean. The report identifies that one of the major drivers of coral reef decline in the Caribbean is the overfishing of herbivores, particularly parrotfish. 

 

Threats 

(Parrotfish on Bonaire’s reef. Photo credit: Steph Wear)

Parrotfish thrive best in healthy coral reefs ecosystems. Therefore, these fish are subjected to the same threats as corals. This includes the negative effects of climate change, ocean acidification, pollution and diseases such as the Stony coral tissue loss disease (SCTLD). In addition, overfishing can quickly wipe out local parrotfish populations. Studies show that reefs are healthier and have a higher recovery resilience capability in locations where parrotfish are protected. This highlights the importance of parrotfish for reefs to be able recover and regrow from these threats. 

 

Protecting Parrotfish 

In the Dutch Caribbean- on Aruba and Bonaire- there are local rules and regulations to protect all parrotfish. On these islands it is prohibited to catch, kill, wound, or disturb them. Luckily for the other islands in the (Dutch) Caribbean, the Kingdom of Netherlands, along with the Republic of France, have formally submitted a proposal to include all parrotfish in Annex III of the Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) Protocol, a regional agreement for the protection and sustainable use of coastal and marine biodiversity in the Wider Caribbean Region. If approved during the next Conference of parties for the Cartagena Convention (COPS) later this year on Aruba, this measure provides a legal framework for the conservation of the parrotfish to ensure and maintain population at an optimal level in the Wider Caribbean. 

Want to learn more about local parrotfish populations? Check out the following related articles: 

Fish poop: an underappreciated food source for coral reef fishes?, 

Recovery of Orbicella annularis corals from parrotfish predation, 

Parrotfish key to reef survival,

https://www.gefcrew.org/carrcu/SPAWSTAC10/SPAW_STAC10_WG.43-INF.17_EN_Parrotfish_Inclusion.pdf\ 

 

DCNA  

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article. 

 

 

 

 

Papegaaivissen zijn meer dan alleen een mooi gezicht. De gemiddelde papegaaivis besteedt tot 90% van zijn dag aan het schoonmaken van de koraalriffen. Met hun scherpe bek kunnen ze gemakkelijk algen van koralen en rotsen schrapen, essentieel om de riffen gezond te houden. Vooral nu met grote stressfactoren zoals koraalverbleking en Stoney Coral Tissue Loss Disease (SCTLD), zijn ze belangrijk om koraalriffen te helpen herstellen en opnieuw te laten groeien. Verhoogde bescherming in het Caribisch gebied zal worden overwogen tijdens de volgende Conference of parties for the Cartagena Convention (COPS) die later dit jaar op Aruba plaatsvindt.

(Prinses Papegaaivis (Scarus taeniopterus). Photo credit: Marion Haarsma)

Koraalriffen vormen een waardevol leefgebied voor vissen en andere dieren. Mensen profiteren ook van de vele ecosysteemdiensten die koraalriffen bieden, waaronder kustbescherming, voedsel en inkomsten uit toerisme en visserij. Koraalriffen zijn zelfs een van de belangrijkste bronnen van inkomsten voor de Nederlands Caribische eilanden.

 

Belangrijke grazers

(Foto: Marion Haarsma)

Herbivoren zoals papegaaivissen spelen een cruciale rol bij het behoud van gezonde koraalriffen. Ze helpen het delicate evenwicht binnen het rif in stand te houden door te grazen op (macro)algen, die de belangrijkste concurrenten zijn voor koralen om ruimte en licht. De gemiddelde papegaaivis besteedt tot 90% van zijn dag aan het schoonmaken van het rif. Deze vissoort houdt niet alleen de algen onder controle, maar deze herbivoren creëren ook nieuwe ruimte voor babykoralen om zich te hechten en te groeien.

Naast het verwijderen van macroalgen en het bevorderen van de vestiging en groei van koralen, zijn papegaaivissen ook natuurlijke bioeroders die sediment produceren door te grazen op rotsen, kalkalgen en koralen (minder dan 10% van hun voedsel). Hiermee helpen ze bij het recyclen van nutriënten en het produceren van “zand” voor (geërodeerde) kustgebieden.

Het rapport van het Global Coral Reef Monitoring Network (GCRMN) getiteld “Status and Trends of Caribbean Coral Reefs: 1970-2012” door Jackson et al. (2014) documenteerde kwantitatieve trends over de gezondheid van koraalriffen gedurende 43 jaar in het bredere Caribisch gebied. Het rapport identificeert dat een van de belangrijkste oorzaken van de achteruitgang van koraalriffen in het Caribisch gebied de overbevissing van herbivoren, met name papegaaivissen, is.

 

Gevaren

(Papegaaivissen op Bonaire. Foto: Steph Wear)

Papegaaivissen gedijen het best in gezonde ecosystemen van koraalriffen. Daarom worden deze vissen blootgesteld aan dezelfde bedreigingen als koralen. Denk hierbij aan de negatieve effecten van klimaatverandering, verzuring van de oceaan, vervuiling en ziektes zoals de Stoney Coral Tissue Loss Disease (SCTLD). Bovendien kan overbevissing lokale papegaaivispopulaties snel uitroeien. Studies tonen aan dat riffen gezonder zijn en een hoger herstelvermogen hebben op locaties waar papegaaivissen worden beschermd. Dit benadrukt het belang van papegaaivissen voor riffen om te kunnen herstellen en teruggroeien van deze bedreigingen.

 

Papegaaivissen beschermen

In de Nederlandse Cariben – op Aruba en Bonaire – zijn er lokale regels en voorschriften om alle papegaaivissen te beschermen. Op deze eilanden is het verboden ze te vangen, te doden, te verwonden of te storen. Gelukkig voor de andere eilanden in de (Nederlandse) Cariben heeft het Koninkrijk der Nederlanden, samen met de Republiek Frankrijk, formeel een voorstel ingediend om alle papegaaivissen op te nemen in bijlage III van het Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) Protocol, een regionaal overeenkomst voor de bescherming en het duurzame gebruik van de kust- en mariene biodiversiteit in de ruimere Caribische regio. Indien goedgekeurd tijdens de volgende Conference of parties for the Cartagena Convention (COPS) later dit jaar op Aruba, biedt deze maatregel een wettelijk kader voor de instandhouding van de papegaaivis om de populatie op een optimaal niveau in de wijdere Cariben te verzekeren en te behouden.

Wilt u meer weten over de lokale papegaaivispopulaties? Bekijk de volgende gerelateerde artikelen:

Fish poop: an underappreciated food source for coral reef fishes?,

Recovery of Orbicella annularis corals from parrotfish predation,

Parrotfish key to reef survival,

https://www.gefcrew.org/carrcu/SPAWSTAC10/SPAW_STAC10_WG.43-INF.17_EN_Parrotfish_Inclusion.pdf\

 

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

 

 

 

Gutu ta un piská ku ta bal mas ku djis unu ku nèchi kara so. E gutu averahe ta traha 90% di su bida riba tene ref di koral limpi. Ku nan boka skèrpi fásilmente nan ta raspa alga for di koral i baranka, loke ta esensial pa tene e refnan sano i salvo. Espesialmente aworakí ku tin faktornan importante manera evento di blikiamentu di koral i e malesa ‘Stony coral tissue loss disease (SCTLD)’ nan ta importante pa yuda ref di koral pa rekuperá i sigui krese. Ta bai konsiderá e aspekto di alsamentu di protekshon den region di Karibe den e siguiente Konferensia di Partido den e reunion di ‘Cartagena Convention (COPS)’ mas den kurso di e aña akí na Aruba. 

(Foto: Marion Haarsma)

Ref di Koral ta duna habitat importante na piská i otro animal. Hende tambe tin benefisio di e hopi servisionan di e ekosistema ku ref di koral ta krea, inkluso protekshon di kosta, kuminda i entrada for di turismo i peska. En realidat, ref di koral ta un di e fuentenan mas importante di entrada pa e islanan di Hulanda Karibense. 

 

Komedó di yerba important 

(Foto: Marion Haarsma)

Hèrbivor manera gutu tin un papel importante den mantenshon di ref di koral sano. Nan ta yuda pa mantené e balansa delikado denter di e ref dor di kome e (makro) alga, ku ta e kompetidor mas grandi pa espasio i lus. E gutu averahe ta pasa te ku 90% di su dia hasiendo ref limpi. No solamente e espesie di piská akí ta mantené e alga bou di kontrol, pero e hèrbivornan akí ta krea tambe espasio nobo pa yu di koral por ankra i krese. 

Ademas eliminando makro alga i promoviendo ankramentu i kresementu di koral, gutu ta un outor di eroshon biológiko ku ta produsí sedimento dor di raspa baranka pa kome alga i koral (ménos ku 10% di nan kuminda). Asina nan ta yuda resiklá nutriente i produsí “santu” pa áreanan (ku eroshon) na kosta. 

E rapòrt di ‘Global Coral Reef Monitoring Network (GCRMN)’ titulá “Status and Trends of Caribbean Coral Reefs / Status i Kurso di desaroyo di Ref di Koralnan Karibense: 1970-2012″ pa Jackson et al. (2014) a dokumentá tendensia di desaroyo kuantitativo di salubridat di ref di koral durante 43 aña den e region di Karibe amplio. E rapòrt ta mustra ku un di e faktornan mas grandi di dekadensia di ref di koral den Karibe ta e peska eksesivo di hèrbivor, partikularmente di gutu. 

 

Menasa 

(Foto: Steph Wear)

Gutu ta prosperá mas tantu den ekosistemanan di ref di koral saludabel. Pa e motibu ei e piská akí tin e mesun enemigunan ku ta krea menasa ku e enemigunnan di koral. Esakinan ta inkluí e efektonan negativo di kambio di klima, oumento di ásido (zür) den osean, polushon i malesa manera e ‘Stony coral tissue loss disease (SCTLD)’. Ademas, peska eksesivo por kaba ku populashonnan lokal di gutu. Investigashonnan ta mustra ku refnan ta mas saludabel i tin un kapasidat di resiliensia mas haltu kaminda ku gutu ta protehá. Esaki ta enfatisá e importansia di gutu pa refnan por rekuperá i krese di nobo despues di e menasanan akí. 

 

Protekshon di Gutu 

Na Hulanda Karibense – ta na Aruba ku Boneiru – tin lei i regulashon lokal pa protekshon di gutu. Na e islanan akí ta prohibí pa kohe, mata, heridá òf stroba nan. Afortunadamente pa e otro islanan na Karibe (Hulandes), Reino Hulandes, huntu Repúblika di Fransia, a entregá formalmente un proposishon pa inkluí tur gutu den e Anekso III di e protokòl ‘Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) Protocol’, un akuerdo regional pa protekshon i uso duradero di e biodiversidat marino den e Region di Karibe Amplio. Si akordá esaki durante e próksimo konferensia di partido pa e konvenshon ‘Cartagena Convention (COPS) IGM20/COP17’ mas den kurso di e aña akí na Aruba, e medida akí ta krea un kuadro legal pa konservashon di gutu pa sigurá i mantené e populashon di gutu na un nivel optimal den Karibe Amplio. 

 

Bo ke haña mas konosementu tokante populashonnan lokal di gutu? Chèk e siguiente artíkulonan ku laso: 

Fish poop: an underappreciated food source for coral reef fishes?, 

Recovery of Orbicella annularis corals from parrotfish predation, 

Parrotfish key to reef survival,

https://www.gefcrew.org/carrcu/SPAWSTAC10/SPAW_STAC10_WG.43-INF.17_EN_Parrotfish_Inclusion.pdf\  

 

DCNA 

Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ta sostené komunikashon sientífiko i presentashon na públiko den region Karibe Hulandes dor di hasi informashon sientífiko relashoná ku naturalesa mas ampliamente disponibel pa medio di entre otro e Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA su plataforma di notisia BioNews i prensa. E kontenido akí ta kontené e resultadonan di diferente estudio sientífiko pero e estudionan mes no ta di DCNA. No por saka ningun derecho for di e kontenido. DCNA ku e publikashon no ta legalmente responsabel pa e kontenido i e impaktonan direkto/indirekto di e artíkulo akí. 

 

 

 

Gutu ta mas cu djis un cara bunita. E gutu promedio ta pasa te 90% di su dia limpiando e rifnan di coral. Su piknan afila ta permitie raspa kita e alganan  facilmente di e coralnan y e barancanan, loke ta esencial pa mantene e rifnan saludabel y prospero. Specialmente awor cu e principal factornan di stress, manera e eventonan di blankia coral y malesa di perdida di tehido di piedra di coral  SCTLD (Stony coral tissue loss disease), ta importante pa yuda e rifnan di coral recupera y bolbe crece. Lo considera un mayor proteccion den e region di Caribe durante e proximo Conferencia di e partinan pa e reunion di e Convencion di Cartagena (COPS) mas despues durante e aña aki na Aruba. 

(Foto: Marion Haarsma)

E rifnan di coral ta proporciona un habitat valioso pa pisca y otro bestia. Hende tambe ta beneficia di e hopi servicionan ecosistemico cu e rifnan di coral ta brinda, incluyendo proteccion di costa, alimento y e ingresonan di turismo y pesca. De facto, e rifnan di coral ta un di e fuentenan di ingreso mas importante pa e islanan di Caribe Hulandes. 

 

Comedo di yerba important 

(Foto: Marion Haarsma)

Herbivoro manera gutu ta hunga un papel fundamental den mantencion saludabel di e rifnan di coral. Nan ta yuda mantene e ekilibrio delicado dentro di e rifnan door di come alga (macro), cu ta e principal competido di e coralnan pa espacio y luz. E gutu promedio ta pasa hasta 90% di su dia limpiando rif. No solamente e especienan di pisca ta mantene e alganan bou di control, sino cu tambe e herbivoronan aki ta crea espacio nobo pa e coralnan baby pega y crece. 

Ademas di elimina e macroalganan y promove asentamento y crecemento di e coralnan, e gutunan tambe ta bioerosionado natural cu ta produci sedimento door di come yerba riba e barancanan, alga calcarea y coral (menos di 10 % di su alimento). Di e manera aki nan ta yuda recicla e nutrientenan y nan ta produci “santo” pa e zonanan di costa (erosiona). 

Global Coral Reef Monitoring Network (GCRMN) nan raport titula “Status and Trends of Caribbean Coral Reefs: 1970-2012″ pa Jackson et al. (2014) a documenta tendencia cuantitativa tocante salud di e rifnan di coral durante 43 aña den Caribe Mayor. E informe ta identifica cu un di e principal impulsornan di rechaso di e rifnan di coral den Caribe ta pesca excesivo di herbivoro, particularmente di gutu. 

 

Menasa 

(Foto: Steph Wear)

Gutu ta prospera miho den ecosistema di rif di coral saludabel. Por lo tanto, e piscanan ey ta suheto na e mesun menasanan cu e coralnan. Esaki ta inclui e efectonan negativo di cambio climatico, e acidificacion di ocean, e contaminacion y malesa manera e malesa di perdida di tehido di coral duro. Ademas, sobrepesca por caba hopi lihe cu poblacionnan local di gutu. Estudionan ta mustra cu e rifnan ta mas saludabel y tin un mayor capacidad di resiliencia di recuperacion na luganan unda e gutunan ta proteha. Esaki ta e importancia di gutu pa cu e rifnan por recupera y bolbe crece di e menasanan aki. 

 

Proteccion di gutu 

Den Caribe Hulandes -na Aruba y Boneiro- ta existi norma y reglamento local pa proteha tur gutu. Na e islanan aki ta prohibi pa gara, mata, herida of molestia e gutunan. Afortunadamente pa e demas islanan di Caribe (Hulandes), Reino Hulandes, hunto cu Republica di Francia a presenta formalmente un proposicion pa inclui tur e gutunan den Anexo III di Specially Protected Areas and Wildlife (SPAW) Protocol, (Protocol di Area y Bida Silvestre specialmente Proteha), un acuerdo regional acuerdo pa proteccion y uzo sostenibel di e biodiversidad costera y marino den e Region di Gran Caribe. Si  aproba esaki durante e proximo Conferencia di e Partinan pa e Convencion di Cartagena (COPS) IGM20/COP17 mas despues durante e aña aki  na Aruba, e medida aki ta proporciona un marco legal pa conservacion di gutu pa sigura y mantene e poblacion den un nivel optimo den Caribe Mayor. 

 

Bo kier siña mas tocante e poblacionnan local di gutu? Consulta e siguiente articulonan relaciona cu esaki: 

Fish poop: an underappreciated food source for coral reef fishes?, 

Recovery of Orbicella annularis corals from parrotfish predation, 

Parrotfish key to reef survival,

https://www.gefcrew.org/carrcu/SPAWSTAC10/SPAW_STAC10_WG.43-INF.17_EN_Parrotfish_Inclusion.pdf\  

 

 DCNA

Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) (Aliansa pa Naturalesa di Caribe Hulandes) ta sostene comunicacion cientifico y divulgacion den region di Caribe Hulandes door di haci cu e informacion cientifico relaciona cu naturalesa ta mas disponibel a traves di, entre otro, Dutch Caribbean Biodiversity Database, (Base di Dato di Biodiversidad di Caribe Hulandes), plataforma di noticia BioNews di DCNA y prensa. E articulo aki ta contene resultado di varios estudio cientifico, pero e estudionan riba nan mes no ta estudionan di DCNA. Ningun derecho no por wordo deriva di e contenido. DCNA no ta responsabel pa e contenido y e impacto indirecto cu resulta di publicacion di e articulo aki. 

 

Published in BioNews 63

Dutch below

Likely introduced via the exotic pet industry, boa constrictors have had an island-wide population on Aruba since 2005. The impact of boa constrictors on Aruba has led to the implementation of control measures, including removal of snakes from the wild, but their continued presence highlights the need for continues eradication methods to avoid further unbalancing the island’s delicate ecosystems. 

(Photo credit: Vandy Louw)

The boa constrictor is a non-venomous snake species that is native to South America and the Caribbean islands of Trinidad, Tobago and Isla Margarita. Due to their popularity as exotic pets, these snakes have been introduced to other parts of the world, including Aruba. The first boa constrictor was found on Aruba in 1999, and despite efforts to curb their expansion, an island wide population was established by 2005. Between 1999 and 2016, over 4,520 constrictors were captured and removed from the island, however even with these measures, the local boa population has continued to thrive. These snakes can reach lengths over 4m (14 ft) long and can weigh up to 27 kg (60lbs). Although their coloration can vary, they are typically brown, gray and cream patterned, helping them camouflage within tree canopies. Boas rarely interact with humans but have been known to strike when they are threatened, and although not deadly, their bite can be very painful. 

 

Generalist Diet 

(Aruban burrowing owl (Athene cunicularia arubensis). Photo credit: Christian König)

Boa constrictors are apex predators, meaning they are at the top of the food chain in their ecosystems. In their native habitats, they play an important role in regulating populations of rodents and other small mammals. However, as an invasive species, their generalist diet means they could be a potential concern for a wide variety of native populations.  A 2021 study investigated the stomach contents of over 500 captured boas from Aruba.  Here, researchers identified over 400 different types of prey, with a nearly even split between mammals, lizards and birds.  In fact, with the exception of the seven different bat species known to inhabit Aruba, almost every other type of vertebrate was observed within the stomach contents evaluated. 

 

Rapid reproduction 

Boas are of significant concern because they mature quickly (within three years), have a long lifespan (40 years) and produce large litters of offspring (50+) every two years.  Left unchecked, this species is able to rapidly reproduce and outcompete native species. Of particular concern is the impact of these snakes on declining native bird populations including the burrowing owl (Athene cunicularia), Aruban parakeet (Eupsittula pertinax), and crested bobwhite (Colinus cristatus).  In fact, one boa dissected had four burrowing owls in its stomach, which when you consider the native population is estimated at around 200 pairs, is significant.  

 

Island wide Impact  

(Learning about the invasive boa constrictor. Photo credit: Suzanne Hendrik)

Aruba has already tried a wide variety of control strategies.  Organized bounty programs were found to be ineffective, as boas can be very difficult to track for inexperienced hunters. There was also a pilot effort to lure snakes into traps using live birds and chicken broth, however there was limited success given the boa’s preference for ambush predatory behavior. Other methods which have worked in other places, since as the temporary release of mongoose or the intentional introduction of a targeted disease have been dismissed as ecologically irresponsible. 

Overall, the impact of boa constrictors on the island of Aruba has been significant, highlighting the potential consequences of introducing non-native species to new environments. While these snakes may seem harmless in their natural habitats, their introduction to new ecosystems can have far-reaching and unintended consequences.  This is especially true for small islands already facing unsustainable threats from rapid urban development and climate change. 

 

DCNA 

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article is part of a series of articles on ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean”. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article. 

 

 

 

Waarschijnlijk geïntroduceerd via de exotische huisdierenindustrie, hebben boa constrictors sinds 2005 een eilandwijde populatie op Aruba. De impact van boa constrictors op Aruba heeft geleid tot de implementatie van controlemaatregelen, waaronder het verwijderen van slangen uit het wild, maar hun voortdurende aanwezigheid benadrukt de noodzaak van voortdurende uitroeiingsmethoden om te voorkomen dat de kwetsbare ecosystemen van het eiland verder uit balans taken.

 (Boa constrictor. Foto: Vandy Louw)

De boa constrictor is een niet-giftige slangensoort die inheems is in Zuid-Amerika en de Caribische eilanden Trinidad, Tobago en Isla Margarita. Vanwege hun populariteit als exotische huisdieren zijn deze slangen geïntroduceerd in andere delen van de wereld, waaronder Aruba. De eerste boa constrictor werd in 1999 op Aruba gevonden en ondanks pogingen om hun uitbreiding te beteugelen, was er in 2005 een eilandwijde populatie gevestigd. Tussen 1999 en 2016 werden meer dan 4.520 constrictors gevangen en van het eiland verwijderd, maar zelfs met deze maatregelen is de lokale boapopulatie blijven bloeien. Deze slangen kunnen lengtes bereiken van meer dan 4m en kunnen tot 27kg wegen. Hoewel de kleur kan variëren, hebben ze meestal een bruin, grijs en crème patroon, waardoor ze zich beter kunnen camoufleren in boomtoppen. Boa’s hebben zelden interactie met mensen, maar het is bekend dat ze toeslaan wanneer ze worden bedreigd, en hoewel ze niet dodelijk zijn, kan hun beet erg pijnlijk zijn.

 

Generalistisch dieet

 (Arubaanse holenuil (Athene cunicularia arubensis). Foto: Christian König)

Boa constrictors zijn toproofdieren, wat betekent dat ze aan de top van de voedselketen in hun ecosystemen staan. In hun oorspronkelijke leefomgeving spelen ze een belangrijke rol bij het reguleren van populaties van knaagdieren en andere kleine zoogdieren. Als een invasieve soort betekent hun generalistische dieet echter dat ze een potentieel gevaar kunnen zijn voor een grote verscheidenheid aan inheemse populaties. Een studie uit 2021 onderzocht de maaginhoud van meer dan 500 gevangen boa’s op Aruba. Hier identificeerden onderzoekers meer dan 400 verschillende soorten prooi, met een bijna gelijke verdeling tussen zoogdieren, hagedissen en vogels. In feite, met uitzondering van de zeven verschillende vleermuissoorten waarvan bekend is dat ze Aruba bewonen, werd bijna elk ander type gewervelde waargenomen in de beoordeelde maaginhoud.

 

Snelle voortplanting

Boa’s zijn een grote zorg omdat ze snel volwassen worden (binnen drie jaar), een lange levensduur hebben (40 jaar) en elke twee jaar grote nesten nakomelingen produceren (50+). Als dit niet wordt tegen gehouden, kan deze soort zich snel voortplanten en inheemse soorten overtreffen. Van bijzonder belang is de impact van deze slangen op afnemende inheemse vogelpopulaties, waaronder de Arubaanse holenuil (Athene cunicularia), maïsparkiet (Eupsittula pertinax) en kuifbobwhite (Colinus cristatus). In feite had één ontlede boa vier holenuilen in zijn maag, wat aanzienlijk is als je bedenkt dat de inheemse bevolking wordt geschat op ongeveer 200 paren.

 

Eilandwijde impact

Leren over de invasieve boa constrictor. Foto: Suzanne Hendrik

Aruba heeft al een breed scala aan controlestrategieën uitgeprobeerd. Georganiseerde premieprogramma’s bleken niet effectief te zijn, aangezien boa’s erg moeilijk te volgen kunnen zijn voor onervaren jagers. Er was ook een proefpoging om slangen in vallen te lokken met behulp van levende vogels en kippenbouillon, maar er was beperkt succes gezien de voorkeur van de boa voor roofzuchtig gedrag in een hinderlaag. Methoden die op andere plaatsen hebben gewerkt, zoals de tijdelijke vrijlating van mangoest of de opzettelijke introductie van een gerichte ziekte, zijn afgedaan als ecologisch onverantwoord.

Over het algemeen is de impact van boa constrictors op het eiland Aruba aanzienlijk geweest, wat de mogelijke gevolgen benadrukt van het introduceren van niet-inheemse soorten in nieuwe omgevingen. Hoewel deze slangen in hun natuurlijke leefomgeving misschien onschuldig lijken, kan hun introductie in nieuwe ecosystemen verstrekkende en onbedoelde gevolgen hebben. Dit geldt met name voor kleine eilanden die al te maken hebben met onhoudbare bedreigingen door snelle stedelijke ontwikkeling en klimaatverandering.

 

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder andere de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen over ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean’. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

 

Published in BioNews 63

Dutch below

Coralita is an ornamental plant that was introduced to several Caribbean islands but has quickly found its way to the top of the invasive species lists for the Dutch Caribbean.  Its fast-growing vines smother and outcompetes native vegetation, changing the landscape of the islands. Conservations efforts include manual removal, herbicides and awareness campaigns. 

Coralita vine flowering. Photo credit: Marjolijn Lopes Cardozo

It is easy to fall in love with coralita. This ornamental plant, also known as the coral vine (Antigonon leptopus) was introduced to a number of Caribbean islands as a garden accessory in the 1940s.  Its brightly colored flowers and quickly growing vines make quite the statement piece in any garden. In its native territory, growth of this plant is limited by droughts, however in the Dutch Caribbean this plant has been flourishing. Within the Dutch Caribbean, coralita has been able to spread quickly, year round, due to it’s ability to grow near water collection points such as drainage channels. 

 

Consequences 

Coralita can spread very quickly. Its vines can reach up to 15 meters in length and rapidly cover entire areas of land. This vine is able spread both horizontally (across fields) or vertically (up trees and buildings), smothering native vegetation beneath it. In addition, this decrease in native flora is also impacting local insect and spider communities.  In fact, researchers from the Vrije Universiteit Amsterdam were able to demonstrate that on St. Eustatius, in areas of dense coralita, there was a decrease in native insects and spiders. Although often thought of as pests, these creatures play a critical role in the local ecosystem by serving as pollinators, aiding in decomposition and nutrient cycling as well as serving as a food source for native reptiles and birds.  Decrease in native vegetation and thus a decrease in insects and spiders will have a cascading effect in limiting the biodiversity of these islands in the future. 

Coralita smothering local vegetation. Photo credit: Achsah Mitchell

 

Innovative Ideas 

Luckily, islands have some creative ways of combating this issue. In 2018, individuals from the St. John’s community on Saba planted five lemon trees to bring attention to and work towards the eradication of the invasive vine.  Land was selected and cleared, to be used as a fruit orchard, both working to eliminate coralita and provide a source of fresh fruit for the island. Overall, this project served to encourage community action (planting lemon trees) to achieve a common goal (removing coralita). 

On St. Eustatius, researchers have found a novel way to use a classification map to help managers quickly identify dense areas of coralita.  In fact, using this method, they showed that coralita is not randomly spread across the island, but typically found along roads and drainage channels.  Overall, the vine was found more commonly in grasslands, disturbed natural areas and urban sites and rarely in undisturbed natural forest. This information will be key in constructing an invasive species management for the island.

 

Future work 

Photo credit: Jasper Molleman

The impact of coralita on the Dutch Caribbean is significant. It not only threatens the biodiversity of the islands, but it also has economic consequences, such as reduced tourism appeal and increased costs of removal efforts. Education is an important first step to getting involved in local conservation efforts. Current efforts include manual removal by trained volunteers and the use of herbicides to control the plant’s growth. In addition, awareness campaigns are being conducted to educate residents and visitors on the importance of protecting native vegetation and preventing the spread of invasive species.  

 

DCNA  

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article is part of a series of articles on ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean”. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.   

 

 

 

Coralita is een sierplant die op verschillende Caribische eilanden is geïntroduceerd, maar al snel zijn weg naar de top van de invasieve soortenlijsten voor de Nederlandse Cariben heeft gevonden. De snelgroeiende ranken verstikken en verdringen de inheemse vegetatie, waardoor het landschap van de eilanden verandert. Instandhoudingsinspanningen omvatten handmatige verwijdering, herbiciden en bewustmakingscampagnes.

Invasieve Coralita. Foto: Marjolijn Lopes Cardozo

Het is gemakkelijk om verliefd te worden op coralita. Deze sierplant, ook wel bekend als de koraalklimmer (Antigonon leptopus), werd in de jaren 40 op een aantal Caribische eilanden geïntroduceerd als tuinaccessoire. De felgekleurde bloemen en snelgroeiende ranken zijn een blikvanger in elke tuin. In zijn inheemse grondgebied wordt de groei van deze plant beperkt door droogtes, maar in de Nederlandse Cariben woekert deze plant. Binnen het Nederlandse Caribisch gebied kan coralita zich het hele jaar door snel verspreiden omdat het in de buurt van waterverzameling, zoals drainagekanalen, groeit.

 

Gevolgen

Coralita kan zich zeer snel verspreiden. De ranken kunnen tot 15 meter lang worden en bedekken snel hele stukken land. Deze rank kan zich zowel horizontaal (over velden) als verticaal (op bomen en gebouwen) verspreiden en de inheemse vegetatie eronder verstikken. Bovendien heeft deze afname van de inheemse flora ook gevolgen voor lokale insecten en spinnen. Onderzoekers van de Vrije Universiteit Amsterdam konden zelfs aantonen dat er op St. Eustatius, in gebieden met veel coralita, een afname was van inheemse insecten en spinnen. Hoewel ze vaak als ongedierte worden beschouwd, spelen deze wezens een cruciale rol in het lokale ecosysteem door als bestuivers te dienen, te helpen bij de afbraak en de kringloop van voedingsstoffen en als voedselbron voor inheemse reptielen en vogels. Afname van inheemse vegetatie en dus afname van insecten en spinnen zal een cascade-effect hebben bij het beperken van de biodiversiteit van deze eilanden in de toekomst.

Invasieve Coralita. Foto: Achsah Mitchell

 

Innovatieve ideeën

Gelukkig hebben eilanden een aantal creatieve manieren om dit probleem te bestrijden. In 2018 hebben individuen uit de St. John’s-gemeenschap op Saba vijf citroenbomen geplant om aandacht te vragen voor en te werken aan de uitroeiing van de invasieve coralita. Er werd land geselecteerd en gekapt om te worden gebruikt als fruitboomgaard, zowel om coralita te elimineren als om een bron van vers fruit voor het eiland te bieden. Over het algemeen diende dit project om gemeenschapsactie aan te moedigen (citroenbomen planten) om een gemeenschappelijk doel te bereiken (coralita verwijderen).

Op St. Eustatius hebben onderzoekers een nieuwe manier gevonden om een classificatiekaart te gebruiken om managers te helpen snel gebieden met veel coralita te identificeren. Met deze methode toonden ze zelfs aan dat coralita niet willekeurig over het eiland wordt verspreid, maar meestal langs wegen en afwateringskanalen wordt aangetroffen. Over het algemeen werd de rank vaker aangetroffen in graslanden, verstoorde natuurgebieden en stedelijke gebieden en zelden in ongestoord natuurlijk bos. Deze informatie zal van cruciaal belang zijn bij het opzetten van een beheer van invasieve soorten voor het eiland.

 

Toekomstwerk

Foto: Jasper Molleman

Het effect van coralita op Caribisch Nederland is aanzienlijk. Het bedreigt niet alleen de biodiversiteit van de eilanden, maar heeft ook economische gevolgen, zoals verminderde aantrekkingskracht voor het toerisme en hogere kosten voor verwijderingsinspanningen. Onderwijs is een belangrijke eerste stap om betrokken te raken bij lokale inspanningen voor natuurbehoud. Huidige inspanningen omvatten handmatige verwijdering door getrainde vrijwilligers en het gebruik van herbiciden om de groei van de plant te beheersen. Daarnaast worden bewustmakingscampagnes gevoerd om bewoners en bezoekers voor te lichten over het belang van het beschermen van inheemse vegetatie en het voorkomen van de verspreiding van invasieve soorten.

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen over ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean’. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

 

Published in BioNews 63

Dutch below

Mangroves create new land by slowly packing sediment within their roots, however too much sediment can lead to dieback. Researchers from Wageningen University and Research analyzed the potential erosion rates in the catchment area of Lac Bay, Bonaire, and found that this area will require catchment wide mitigation strategies such as reforestation, removal of feral grazers and the development earthen dams and sediment traps.

Mangroves are incredibly unique ecosystems, capable of moving their entire forest over several generations to maintain their preferred environmental conditions. Typically, sediment erodes slowly from land, making its way into the forest.  This gives mangroves the material they need to form new land.  Mangroves filter the sediment, pack it within their roots and slowly create mangrove peat, which creates the foundation for new territory.

 

Slow and Steady

Backwaters of Lac Bay forest. Photo: Henkjan Kievit

Forming new land must be done in moderation. When too much land sediment enters the forest at once it can have damaging effects.  Smothering the mangrove roots and choking out hydrological channels, this excess sediment can quickly lead to mangrove dieback within a few years.  In fact, over the last few decades, Bonaire has seen this firsthand, as the backlands of the mangrove forest are being choked out and environmental conditions are degrading until the mangroves can no longer thrive.

 

Catchment Areas

To explore this issue further, researchers from Wageningen University and Research working with local area expert Sabine Engel, conducted an analysis of the potential erosion within the catchment of Lac Bay.  This catchment area covers an estimated 1600ha, meaning nearly 6% of the total island drains towards Lac Bay.  Through collecting information on the potential erosion rates, coupled with a mini rainfall simulator, researchers were able to estimate the amount of surface runoff and potential erosion rates within this area.  The goal was to provide valuable recommendations to management authorities on areas where efforts should be focused to help minimize erosion.  This adds to the portfolio of information already available on the islands, which explored the value of sediment traps and used satellite imagery to highlight the disastrous effects of this excess sediment on mangroves.

Catchment area of Lac. Photo source: Remeta, 2022.

 

Not So Simple

As it turns out, the potential erosion rate across the entire catchment area was found to be rather homogeneous.  Given the minimal elevation fluctuations, coupled with the uniform deforestation, not one particular area could be singled out as having greater influence over the others.  This creates a complicated environmental issue which needs to be tackled on a large scale.  Therefore, catchment wide conservation methods need to be pursued.  This includes increased reforestation projects, catchment wide removal of feral grazers and perhaps the development of earthen dams or sediment traps.

Black mangrove. Photo: Marjolijn Lopes Cardozo

 

Creating Balance

A common theme to most of these projects seems to hinge on the need for restoring balance.  Luckily, nature-based solutions can take some of the pressure off area managers by allowing environments to build internal resilience.  Although it seems easy in principle, these solutions do require initial investments and sometimes fundamental shifts in how we (local residents and visitors) utilize these spaces.  Establishing this balance between use and functionality will require collaboration from all, but should inspire confidence, as the solution could lie in our own actions.

For more information, check out the full study.

DCNA

The DCNA supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.

 

 

Mangroven creëren nieuw land door langzaam sediment tussen hun wortels te stoppen, maar te veel sediment kan leiden tot afsterven. Onderzoekers van Wageningen University and Research analyseerden de mogelijke erosiesnelheden in het stroomgebied van Lac Bay, Bonaire, en ontdekten dat voor dit gebied stroomgebiedsbrede mitigatiestrategieën nodig zijn, zoals herbebossing, verwijdering van wilde grazers en de ontwikkeling van aarden dammen en sedimentvallen. 

Mangroven zijn ongelooflijk unieke ecosystemen, die in staat zijn om hun hele bos over meerdere generaties te verplaatsen om hun favoriete omgevingsomstandigheden te behouden. Gewoonlijk erodeert sediment langzaam van het land en vindt het zijn weg naar het bos. Dit geeft mangroven het materiaal dat ze nodig hebben om nieuw land te vormen. Mangroves filteren het sediment, verpakken het tussen hun wortels en creëren langzaam mangroveveen, dat de basis legt voor nieuw land.

 

Langzaam en gestaag

Backwaters van Lac Bay bos. Foto: Henkjan Kievit

Het vormen van nieuw land moet met mate gebeuren. Wanneer er te veel landsediment tegelijk het bos binnenkomt, kan dit schadelijke gevolgen hebben. Door de mangrovewortels te verstikken en hydrologische kanalen dicht te slibben, kan dit overtollige sediment binnen enkele jaren snel leiden tot het afsterven van de mangrove. Bonaire heeft dit de afgelopen decennia met eigen ogen gezien, aangezien de achterlanden van het mangrovebos worden verstikt en de milieuomstandigheden verslechteren totdat de mangroven niet langer kunnen gedijen.

 

Stroomgebieden

Om dit probleem verder te onderzoeken, hebben onderzoekers van Wageningen University and Research in samenwerking met gebiedsexpert Sabine Engel een analyse gemaakt van de mogelijke erosie in het stroomgebied van Lac Bay. Dit stroomgebied beslaat naar schatting 1600 ha, wat betekent dat bijna 6% van het totale eiland afwatert in de richting van Lac Bay. Door informatie te verzamelen over de mogelijke erosiesnelheden, in combinatie met een mini-regensimulator, konden onderzoekers de hoeveelheid afvloeiing van het oppervlak en de potentiële erosiesnelheden in dit gebied schatten. Het doel was om waardevolle aanbevelingen te doen aan beheersautoriteiten over gebieden waarop inspanningen moeten worden gericht om erosie tot een minimum te beperken. Dit draagt bij aan de al beschikbare informatieportfolio op de eilanden, die de waarde van sedimentvallen onderzocht en satellietbeelden gebruikte om de rampzalige effecten van dit overtollige sediment op mangroven te benadrukken.

Stroomgebied van Lac (Remeta, 2022)

 

Niet zo makkelijk

Het bleek dat de potentiële erosiesnelheid over het gehele stroomgebied vrij homogeen bleek te zijn. Gezien de minimale hoogteschommelingen, gekoppeld aan de uniforme ontbossing, kon niet één bepaald gebied worden uitgekozen als een gebied met een grotere invloed op de andere. Hierdoor ontstaat een ingewikkeld milieuvraagstuk dat grootschalig moet worden aangepakt. Daarom moeten instandhoudingsmethoden voor het hele stroomgebied worden nagestreefd. Dit omvat meer herbebossingsprojecten, verwijdering van wilde grazers in het hele stroomgebied en misschien de ontwikkeling van aarden dammen of sedimentvallen.

Zwarte mangrove. Foto: Marjolijn Lopes Cardozo

 

Evenwicht creëren

Een gemeenschappelijk thema in de meeste van deze projecten lijkt af te hangen van de noodzaak om het evenwicht te herstellen. Gelukkig kunnen op de natuur gebaseerde oplossingen een deel van de druk wegnemen bij gebiedsbeheerders door omgevingen in staat te stellen interne veerkracht op te bouwen. Hoewel het in principe eenvoudig lijkt, vergen deze oplossingen wel initiële investeringen en soms fundamentele verschuivingen in het gebruik van deze ruimtes door ons (buurtbewoners en bezoekers). Het tot stand brengen van deze balans tussen gebruik en functionaliteit vereist samenwerking van iedereen, maar zou vertrouwen moeten wekken, aangezien de oplossing in onze eigen acties zou kunnen liggen.

Bekijk voor meer informatie de volledige studie met behulp van de DCBD.

 

DCNA

De DCNA ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

 

Published in BioNews 63