DCNA

BioNews is a newsletter produced by the Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) which focuses on science and conservation in the Dutch Caribbean. BioNews provides regular updates on science and nature projects as well as overviews of on-going research and monitoring efforts, long term projects, recent reports and publications.

In BioNews 67 you will find articles on:

• Rampant Rodents: The Problem with Rats
• Tracking Larval Behavior for Coral and Oyster Reef Restoration 
• Unveiling Hidden Communities with FARMS
• Sea Turtle Trends: Understanding Patterns with Predictive Models

You will also find up-to-date overviews of:

• Recent reports and publications
• Current research, monitoring and long-term programs

You can sign-up here or send an email to research@DCNAnature.org and we will be happy to add you to our mailing list

For previous versions, please check the BioNews archive

*This newsletter was published by DCNA and funded by the Ministry of Agriculture, Nature and Food Quality (LNV).

Dutch below

In their 2019 paper, Sea Turtle Conservation Bonaire (STCB) used sea turtle data collected between 2003 and 2018 to estimate abundance and predict future population trends for green and hawksbill turtles on Bonaire’s west coast. The non-profit organization has now expanded that research in their latest paper to determine the population trend between 2019 and 2022.

Hawksbill turtle. Photo credit: Brenda Kirkby

Sea turtles are an iconic species that face a wide variety of threats.  Since these species can travel vast distances, they are susceptible to a number of transboundary threats, including climate change and poaching as well as local concerns such as pollution and habitat loss.  Monitoring nesting and foraging grounds is a critical part in understanding long-term sea turtle trends throughout the Caribbean.

Unfortunately, sea turtles can be difficult to accurately monitor due to issues with detection and hence incomplete counts. To combat this, research statisticians have developed methods to estimate detection and population size, allowing for more realistic counts. STCB has been working many years to monitor local turtle populations, and in collaboration with Frank Rivera-Milan, to determine trends and test the accuracy of prediction models. For this particular research, the goal was to determine whether the population increased, decreased on remained the same between 2019 and 2022, compared to 2003-2018 and predictions for 2019-2030.

Results

Between 2019 and 2022, surveys were conducted along western Bonaire and Klein Bonaire. In total 703 green turtles and 56 hawksbill turtles were recorded.  Researchers also looked at how easy it was to spot the turtles, and they found that some factors, like the substrate (e.g., sand, rubble) or the level of disturbance (e.g., boats, divers), influenced the number of turtles that were detected.

Green turtle. Photo credit: Brenda Kirkby

When comparing historical data to the prediction data, this study yielded interesting results.  For green turtles, the number of turtles counted between 2019 and 2022 did not change much but was comparatively lower than data collected from 2003-2018 and lower than estimates predicted in the 2019-2030 model.  The number of hawksbill turtles, on the other hand, fluctuated between 2019 and 2022 but was similar to previous surveys (conducted between 2003-2018) and was closer to the predictive models.

Implications

The study’s density estimates aligned with previous research on sea turtles in other locations, and the researchers emphasized the importance of accounting for detection when estimating population numbers. This research concluded that this methodology provided reliable detection and population estimates for monitoring sea turtles within foraging grounds in the Caribbean, therefore this approach could be valuable for similar studies in coastal areas.

DCNA

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article contains the results of one of those scientific studies, but this study is not a DCNA study. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.

In hun wetenschappelijk artikel uit 2019 gebruikte Sea Turtle Conservation Bonaire (STCB) gegevens over zeeschildpadden die tussen 2003 en 2018 waren verzameld om de populatie te schatten en toekomstige populatietrends voor groene en karetschildpadden aan de westkust van Bonaire te voorspellen. STCB heeft dat onderzoek nu uitgebreid in hun nieuwste wetenschappelijk artikel om de populatietrend tussen 2019 en 2022 te bepalen.

Karetschildpadden. Photo credit: Brenda Kirkby

Zeeschildpadden zijn een iconische soort die met een breed scala aan bedreigingen wordt geconfronteerd. Omdat deze soorten grote afstanden kunnen afleggen, zijn ze vatbaar voor een aantal grensoverschrijdende bedreigingen, waaronder klimaatverandering en stroperij, maar ook voor lokale problemen zoals vervuiling en verlies van leefgebied. Het monitoren van broed- en foerageergebieden is een cruciaal onderdeel om inzicht te krijgen in de langetermijntrends van zeeschildpadden in het Caribisch gebied.

Helaas kunnen zeeschildpadden moeilijk nauwkeurig te volgen zijn vanwege problemen met detectie en dus onvolledige tellingen. Om dit tegen te gaan, hebben onderzoeksstatistici methoden ontwikkeld om de detectie en de populatiegrootte te schatten, waardoor meer realistische tellingen mogelijk zijn. STCB werkt al vele jaren aan het monitoren van lokale schildpaddenpopulaties, en in samenwerking met Frank Rivera-Milan, aan het bepalen van trends en het testen van de nauwkeurigheid van voorspellingsmodellen. Voor dit specifieke onderzoek was het doel om te bepalen of de bevolking toenam, daalde of gelijk bleef tussen 2019 en 2022, vergeleken met 2003-2018 en voorspellingen voor 2019-2030.

Resultaten

Tussen 2019 en 2022 zijn tellingen uitgevoerd langs westelijk Bonaire en Klein Bonaire. In totaal werden 703 groene schildpadden en 56 karetschildpadden geregistreerd. Onderzoekers keken ook naar hoe gemakkelijk het was om de schildpadden te spotten, en ze ontdekten dat sommige factoren, zoals de ondergrond (bijvoorbeeld zand, puin) of de mate van verstoring (bijvoorbeeld boten, duikers), van invloed waren op het aantal schildpadden dat werd gedetecteerd.

Groene schildpad. Photo credit: Brenda Kirkby

Bij het vergelijken van historische gegevens met de voorspellingsgegevens leverde dit onderzoek interessante resultaten op. Voor groene schildpadden veranderde het aantal getelde schildpadden tussen 2019 en 2022 niet veel, maar was relatief lager dan de gegevens verzameld van 2003-2018 en lager dan de schattingen die in het 2019-2030-model waren voorspeld. Het aantal karetschildpadden fluctueerde daarentegen tussen 2019 en 2022, maar was vergelijkbaar met eerdere onderzoeken (uitgevoerd tussen 2003-2018) en lag dichter bij de voorspellende modellen.

Implicaties

De schattingen van de dichtheid tijdens de studie kwamen overeen met eerder onderzoek naar zeeschildpadden op andere locaties, en de onderzoekers benadrukten het belang van het verantwoorden van detectie bij het schatten van populatieaantallen. Dit onderzoek concludeerde dat deze methodologie betrouwbare detectie- en populatieschattingen opleverde voor het monitoren van zeeschildpadden in foerageergebieden in het Caribisch gebied, daarom zou deze aanpak waardevol kunnen zijn voor soortgelijke studies in kustgebieden.

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel bevat de resultaten van een van die wetenschappelijke onderzoeken, maar dit onderzoek is geen DCNA-onderzoek. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 67

Dutch below

A collaborative study, led by the University of Texas at Austin, deployed 102 specialized fish monitoring structures across six locations, including the deep reefs of Curacao.  The goal of this study was to identify a standardized simple and effective way to survey small, bottom-dwelling fish populations.

From shallow tide pools to the deep sea, unique evolutionary traits allow fish to occupy every corner of the ocean. Historically, fish populations have been tracked using visual surveys, which can often overlook small or bottom-associated (cryptobenthic) species. A collaborative study, led by the University of Texas at Austin, explored a new technique to quantify these difficult to find species by utilizing a Fish-specific Autonomous Reef Monitoring Structures (FARMS).

FARMS

These FARMS are specifically created using easily accessible and affordable materials. Through a combination of stacked PVC pipes and mesh baskets, FARMS can be deployed in a wide variety of locations to investigate these cryptobenthic populations.  Although FARMS may not fully replicate the surrounding environment, especially in habitats with no solid structures, this study did find these structures to be an efficient technique for sampling local diversity, capturing a higher number of species per unit area compared to other methods.

Curacao

During this study, FARMS were deployed across six locations (Hawaii, Texas, Panama, Saudi Arabia, Brazil and Curacao). The FARMS deployed off Curacao were used to explore deeper areas of reef, placed at 60m, 146m and 223m depth. Due to the limitations for SCUBA-based research, deep reefs are some of the least explored ecosystems and the vast majority of deep reef research has relied on visual counts. Accordingly, one of the FARMS captured a species of goby (Psilotris laurae) which has never before been documented on Curacao. This highlights the ability of these systems to provide a new, improved way of sampling populations, particularly in deep or hard to reach locations.

Fish species found using FARMS. Photo credit: Simon Brandl

Impacts

Overall, FARMS are considered a simple, standardized, and cost-effective technique for studying cryptobenthic fish communities in habitats where other sampling methods are considered impractical or restricted. The study highlighted the potential of FARMS for exploring under sampled habitats, such as deep reefs, where they could contribute to the discovery of new species and enhance our understanding of cryptobenthic fish diversity and distribution patterns.

DCNA

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature-related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the (in) direct impacts resulting from publishing this article.

Een collaboratieve studie, geleid door de University of Texas in Austin, heeft 102 gespecialiseerde structuren voor het monitoren van vissen ingezet op zes locaties, waaronder de diepe riffen van Curaçao. Het doel van deze studie was om een gestandaardiseerde, eenvoudige en effectieve manier te vinden om kleine, op de bodem levende vispopulaties te onderzoeken.

Van ondiepe getijdenpoelen tot de diepzee, dankzij unieke evolutionaire eigenschappen kunnen vissen elke hoek van de oceaan bezetten. Historisch gezien zijn vispopulaties gevolgd met behulp van visuele onderzoeken, die vaak kleine of met de bodem geassocieerde (cryptobenthische) soorten over het hoofd kunnen zien. Een gezamenlijke studie, geleid door de University of Texas in Austin, onderzocht een nieuwe techniek om deze moeilijk te vinden soorten te kwantificeren door gebruik te maken van een visspecifieke autonome rif monitor structuur (FARMS).

FARMS

Deze FARMS zijn speciaal gemaakt met behulp van gemakkelijk toegankelijke en betaalbare materialen. Door een combinatie van gestapelde PVC-buizen en gaasmanden kan FARMS op een groot aantal verschillende locaties worden ingezet om deze cryptobenthische populaties te onderzoeken. Hoewel FARMS de omgeving mogelijk niet volledig nabootsen, vooral in habitats zonder vaste structuren, vond deze studie deze structuren een efficiënte techniek voor het bemonsteren van lokale diversiteit, waarbij een groter aantal soorten per oppervlakte-eenheid werd gevangen in vergelijking met andere methoden.

Curaçao

Tijdens dit onderzoek werden FARMS ingezet op zes locaties (Hawaii, Texas, Panama, Saoedi-Arabië, Brazilië en Curaçao). De FARMS die buiten Curaçao werden ingezet, werden gebruikt om diepere delen van het rif te verkennen, geplaatst op 60 meter, 146 meter en 223 meter diepte. Vanwege de beperkingen van SCUBA-gebaseerd onderzoek, zijn diepe riffen een van de minst onderzochte ecosystemen en de overgrote meerderheid van diep rifonderzoek is gebaseerd op visuele tellingen. Niet geheel onverwachts ving een van de FARMS dan ook een soort grondel (Psilotris laurae) die nog nooit eerder op Curaçao was gedocumenteerd. Dit benadrukt de capaciteit van deze systemen om een nieuwe, verbeterde manier te bieden om populaties te bemonsteren, met name op diepe of moeilijk bereikbare locaties.

Vissoorten gevonden met FARMS. Foto: Simon Brandl

Effecten

Over het algemeen worden FARMS beschouwd als een eenvoudige, gestandaardiseerde en kosteneffectieve techniek voor het bestuderen van cryptobenthische visgemeenschappen in habitats waar andere bemonsteringsmethoden als onpraktisch of beperkt worden beschouwd. De studie benadrukte het potentieel van FARMS voor het verkennen van onder bemonsterde habitats, zoals diepe riffen, waar ze kunnen bijdragen aan de ontdekking van nieuwe soorten en ons begrip van de diversiteit en verspreidingspatronen van cryptobenthische vissen kunnen vergroten.

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de (in)directe gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 67

Dutch below

A new study led by Wageningen University and Research investigates the swimming and settlement behavior of coral and oyster larvae.  Understanding what factors facilitate larvae settlement will guide future conservation efforts to ensure these important reef builders have the greatest chance of survival. 

Coral and oyster reefs are declining due to various stressors, posing a threat to these vital ecosystems. The low recruitment rates of larvae hinder the recovery of these reefs. Understanding the behavior of these larvae, particularly their swimming and substrate selection, is crucial for restoration efforts. In a recent study, researchers used a high-resolution camera, choice chambers, and behavioral analysis software to study coral and oyster larval behavior in unprecedented detail. 

Lights, camera, action

Researchers developed a real-time high-resolution tracking system for coral, oyster, and other marine larvae. The study aimed to understand the behavior of these larvae and develop “flypaper” substrates with cues to promote larval settlement, aiding reef restoration efforts. The research took place at the marine labs of Wageningen University, The Netherlands, using larvae of the stony golfball coral (Favia fragum) and European flat oyster (Ostrea edulis). 

Results 

The first step was to establish a breeding population of both species, to do so researchers collected 15 adult Caribbean golfball corals from the Sea Aquarium in Curacao as well as flat oyster larvae from two hatcheries in the Netherlands. Using a high-resolution camera, choice chambers, and behavioral analysis software, the larvae’s behavior could be tracked and monitored. The system provided second-by-second spatial data, including swimming pattern, swimming speed, and distance traveled by the larvae.    

Implications 

Interestingly, being able to identify important settlement cues for these species could have important implications. This knowledge can serve as a foundation for future advancements such as the creation of “flypaper” substrates, designed to attract larvae and facilitate settlement at desired locations. Or conversely, it opens the possibility of developing deterrents to discourage larvae of undesired fouling species from settling on specific structures. 

DCNA  

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article contains the results one of those several scientific studies but this study is not a DCNA study. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.

Een nieuwe studie onder leiding van Wageningen University and Research onderzoekt het zwem- en vestigingsgedrag van koraal- en oesterlarven. Inzicht in welke factoren de vestiging van larven vergemakkelijken, zal toekomstige instandhoudingsinspanningen begeleiden om ervoor te zorgen dat deze belangrijke rifbouwers de grootste overlevingskans hebben.

Koraal- en oesterriffen nemen af als gevolg van verschillende stressoren en vormen een bedreiging voor deze vitale ecosystemen. De lage rekruteringspercentages van larven belemmeren het herstel van deze riffen. Het begrijpen van het gedrag van deze larven, met name hun zwem- en substraatselectie, is cruciaal voor herstelinspanningen. In een recente studie gebruikten onderzoekers een camera met hoge resolutie, keuzekamers en gedragsanalysesoftware om het gedrag van koraal- en oesterlarven in ongekend detail te bestuderen.

Licht, camera, actie

Onderzoekers ontwikkelden een real-time volgsysteem met hoge resolutie voor koraal, oesters en andere mariene larven. De studie was gericht op het begrijpen van het gedrag van deze larven en het ontwikkelen van “flypaper” -substraten met aanwijzingen om larvale vestiging te bevorderen, om de inspanningen voor rifherstel te ondersteunen. Het onderzoek vond plaats in de mariene laboratoria van Wageningen University, Nederland, met larven van het steenachtige golfbalkoraal (Favia fragum) en Europese platte oester (Ostrea edulis).

Resultaten

De eerste stap was het opzetten van een broedpopulatie van beide soorten, om dit te doen verzamelden onderzoekers 15 volwassen Caribische golfbalkoralen uit het Sea Aquarium op Curaçao en platte oesterlarven uit twee broederijen in Nederland. Met behulp van een camera met hoge resolutie, keuzekamers en gedragsanalysesoftware kon het gedrag van de larven worden gevolgd en gecontroleerd. Het systeem leverde seconde voor seconde ruimtelijke gegevens, waaronder zwempatroon, zwemsnelheid en afstand afgelegd door de larven.

Gevolgen

Interessant is dat het kunnen identificeren van belangrijke nederzettingssignalen voor deze soorten belangrijke implicaties kan hebben. Deze kennis kan dienen als basis voor toekomstige ontwikkelingen, zoals het maken van “flypaper” -substraten, ontworpen om larven aan te trekken en de vestiging op gewenste locaties te vergemakkelijken. Of omgekeerd, het opent de mogelijkheid om afschrikmiddelen te ontwikkelen om larven van ongewenste vervuilende soorten te ontmoedigen zich op specifieke structuren te vestigen.

DCNA 

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel. 

Published in BioNews 67

Dutch below

Rats have become a significant issue for the Dutch Caribbean islands. In addition to being disease vectors, these island invaders can also dramatically upset the delicate ecological balance on the islands by devouring bird eggs, and outcompeting local species for food and other resources.  

Photo credit: Joshua J. Cotten

There is perhaps no species more widespread than the rat. These rodents were unintentionally introduced to the Dutch Caribbean by human activity, tracing back to the early colonial era when ships brought goods  and unknowingly stowaway rats, to these shores. With no natural predators and abundant food sources, rats quickly adapted and multiplied, triggering an ecological imbalance with far-reaching consequences.

Ecological Impacts

One of the most significant impacts of rats in the Dutch Caribbean is their voracious appetite for bird eggs. Many local bird species, such as the endemic, Red-billed tropicbird and several species of protected terns, nest on the ground, making their eggs highly vulnerable to predation.

Nesting adult red-billed Tropicbird with chick.
Photo credit: Michiel Boeken

The implications of rat predation on bird eggs are multifaceted. Firstly, it disrupts the reproductive success of avian species, leading to population declines and, in extreme cases, local extinctions. Birds that lose their eggs or young are less likely to breed again in the same season, hampering population recovery. The loss of bird species not only diminishes the islands’ natural beauty but also disrupts the delicate ecological balance for the islands.

Beyond the direct impact on bird populations, the loss of eggs due to rat predation has cascading effects on the broader ecosystem. Birds play crucial roles as pollinators, seed dispersers, and predators of insects. When bird populations decline, the natural dynamics become disrupted, leading to an imbalance in plant reproduction, changes in insect populations, and altered food chains.

Disease Vectors 

These rodents are also notorious carriers of diseases. Due to their tendency to live within waste and sewage, coupled with their highly mobile nature, rats’ urine, droppings, and bites, can transmit a wide range of illnesses, including leptospirosis, hantavirus, salmonellosis, and rat-bite fever. Rats can also carry ticks, mites and fleas which are potential vectors of disease for both people as well as local animal populations.

Photo credit: Christine McCall

Mitigating the Impact

Recognizing the urgency of the situation, conservation organizations and local park authorities have undertaken initiatives to combat the invasive rat populations within the Dutch Caribbean. Examples of local efforts includes the Caribbean Netherlands Science Institute’s 2017 Rodent Control Project on St. Eustatius as well as research conducted on Saba to better understand the impacts of rats on local bird populations. These efforts focus on implementing comprehensive strategies that combine education, habitat management, and targeted rat eradication programs.

DCNA

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature-related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the (in) direct impacts resulting from publishing this article.

Ratten zijn een groot probleem geworden voor de Nederlands Caribische eilanden. Behalve dat ze ziekteverspreiders zijn, kunnen deze eilandindringers ook het delicate ecologische evenwicht op de eilanden dramatisch verstoren door vogeleieren te verslinden en lokale soorten te overtroeven voor voedsel en andere hulpbronnen.

Foto: Joshua J. Cotten

Er is misschien geen soort die zo wijdverbreid is als de rat. Deze knaagdieren werden onbedoeld door menselijke activiteit in de Nederlandse Cariben geïntroduceerd. Deze activiteiten gaan terug tot het vroege koloniale tijdperk toen schepen goederen en onbewust ratten naar deze kusten brachten. Zonder natuurlijke roofdieren en overvloedige voedselbronnen, pasten ratten zich snel aan en vermenigvuldigden ze zich, wat leidde tot een ecologische onevenwichtigheid met verstrekkende gevolgen.

Ecologische effecten

Een van de belangrijkste effecten van ratten in de Nederlandse Cariben is hun vraatzuchtige honger naar vogeleieren. Veel lokale vogelsoorten, zoals de endemische roodsnavelkeerkringvogel en verschillende soorten beschermde sterns, nestelen op de grond, waardoor hun eieren zeer kwetsbaar zijn voor predatie.

Nestelende volwassen roodsnavelkeerkringvogel met jong. Foto: Michiel Boeken

De implicaties van rattenpredatie op vogeleieren zijn veelzijdig. Ten eerste verstoort het het voortplantingssucces van vogelsoorten, wat leidt tot populatieafname en, in extreme gevallen, lokale uitsterving. Vogels die hun eieren of jongen verliezen, broeden minder vaak in hetzelfde seizoen, wat het herstel van de populatie belemmert. Het verlies van vogelsoorten tast niet alleen de natuurlijke schoonheid van de eilanden aan, maar verstoort ook het delicate ecologische evenwicht van de eilanden.

Naast de directe invloed op vogelpopulaties, heeft het verlies van eieren als gevolg van predatie door ratten trapsgewijze effecten op het bredere ecosysteem. Vogels spelen een cruciale rol als bestuivers, zaadverspreiders en roofdieren van insecten. Wanneer vogelpopulaties afnemen, wordt de natuurlijke dynamiek verstoord, wat leidt tot een onevenwichtigheid in de reproductie van planten, veranderingen in insectenpopulaties en veranderde voedselketens.

Ziekteverspreiders

Deze knaagdieren zijn ook beruchte dragers van ziekten. Vanwege hun neiging om in afval en rioolwater te leven, in combinatie met hun zeer mobiele aard, kunnen urine, uitwerpselen en beten van ratten een breed scala aan ziekten overdragen, waaronder leptospirose, hantavirus, salmonellose en rattenbeetkoorts. Ratten kunnen ook teken, mijten en vlooien bij zich dragen, die potentiële ziekteverspreiders zijn voor zowel mens als lokale dierenpopulaties.

Foto: Christine McCall

De invloed beperken

De urgentie van de situatie erkennend, hebben natuurbeschermingsorganisaties en lokale parkautoriteiten initiatieven genomen om de invasieve rattenpopulaties in Caribisch Nederland te bestrijden. Voorbeelden van lokale inspanningen zijn het Rodent Control Project van het Caribisch Nederlands Wetenschappelijk Instituut uit 2017 op Sint Eustatius en onderzoek op Saba om de effecten van ratten op lokale vogelpopulaties beter te begrijpen. Deze inspanningen zijn gericht op het implementeren van alomvattende strategieën die onderwijs, habitatbeheer en gerichte programma’s voor de uitroeiing van ratten combineren.

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de (in)directe gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 67

BioNews is a newsletter produced by the Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) which focuses on science and conservation in the Dutch Caribbean. BioNews provides regular updates on science and nature projects as well as overviews of on-going research and monitoring efforts, long term projects, recent reports and publications.

In BioNews 66 you will find articles on:

• Hammerheads Hang in the Balance: Why These Sharks Deserve a Helping Hand
• Reef Repercussions: The Unintended Consequences of Fish Feeding
• Florida’s biosecurity failings threaten Caribbean reptiles
• Tackling the Tilapia Problem
• Beneath the Beauty: Water Hyacinth’s Threat to the Dutch Caribbean

You will also find up to date overviews of:

• Recent reports and publications
• Current research, monitoring and long term programs

You can sign-up here or send an email to research@DCNAnature.org and we will be happy to add you to our mailing list

For previous versions, please check the BioNews archive

*This newsletter was published by DCNA and funded by the Ministry of Agriculture, Nature and Food Quality (LNV).

Dutch below

A free-floating aquatic plant, water hyacinth, is becoming a significant issue for the islands of Aruba and Curacao.  This plant can negatively impact ecosystems by obstructing sunlight, depleting oxygen levels, disrupting water flow, and outcompeting local species. Efforts are currently underway to remove this plant from waterways and develop long-term mitigation plans for the future. 

(Water hyacinth. Photo credit: Pam Caley)

Water hyacinth (Eichhornia crassipes) is a free-floating aquatic plant native to the Amazon Basin. It is recognized as one of the most invasive plant species globally, capable of multiplying rapidly and forming dense mats on the water’s surface. In fact, water hyacinth populations have been known to double in as little as 12 days. The plant has vibrant green leaves and striking purple flowers, making it visually appealing. However, its invasive nature and ability to outcompete native species pose serious ecological and economic challenges. 

Invasion and Impact 

Water hyacinth has primarily been introduced to Aruba and Curacao through human activities, such as the release of ornamental plants into water bodies or the accidental transfer of its seeds on boats or ships. Once established, the plant thrives in warm tropical waters and can spread rapidly due to its ability to reproduce vegetatively and through the dispersal of seeds. 

The consequences of water hyacinth invasion are far-reaching. The plant’s dense mats obstruct sunlight, limiting photosynthesis and depleting oxygen levels in the water. This can lead to the suffocation of fish and other aquatic organisms. The invasive species also disrupts natural water flow, clogs irrigation systems, and hampers recreational activities such as boating, fishing and swimming.  

Efforts to Combat Water Hyacinth 

(Efforts to remove water hyacinth. Photo credit: FPNA)

In 2022, Aruba National Park Foundation (FPNA) assisted public works (DOW Aruba) in removing water hyacinth from the protected area of Bubali Plas. The explosive growth of this plant led to a near complete cover of the water area, limiting access to native species and leading to an overall degradation of the water quality and formed a breeding ground for mosquitos. FPNA is working to manually remove this invasive species while simultaneously developing a mitigation plan for its long-term management. 

The invasive water hyacinth poses a significant threat to the fragile ecosystems of the Dutch Caribbean. However, proactive efforts are underway to combat this invasive species, including mechanical removal, public awareness campaigns, and ongoing research and monitoring. By employing a multi-faceted approach, it is hoped that affected islands can restore and protect their unique ecosystems from the damaging effects of water hyacinth, ensuring the long-term sustainability of these unique islands. 

(Efforts to remove water hyacinth from Bubali Plas. Photo credit: FPNA)

DCNA 

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article is part of a series of articles on ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean”. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article. 

Een vrij drijvende waterplant, waterhyacint, wordt een belangrijk probleem voor de eilanden Aruba en Curaçao. Deze plant kan een negatieve invloed hebben op ecosystemen door zonlicht te belemmeren, het zuurstofniveau te verlagen, de waterstroom te verstoren en lokale soorten te overtreffen. Er worden momenteel inspanningen geleverd om deze plant uit waterwegen te verwijderen en langetermijnplannen voor de toekomst te ontwikkelen.

Waterhyacinten. Photo credit: Pam Caley.

Waterhyacint (Eichhornia crassipes) is een vrij drijvende waterplant afkomstig uit het Amazonebekken. Het wordt erkend als een van de meest invasieve plantensoorten ter wereld, in staat zich snel te vermenigvuldigen en dichte matten op het wateroppervlak te vormen. Het is zelfs bekend dat de populaties waterhyacinten in slechts 12 dagen verdubbelen. De plant heeft levendig groen blad en opvallende paarse bloemen, wat hem visueel aantrekkelijk maakt. Het invasieve karakter en het vermogen om inheemse soorten te verdringen, vormen echter ernstige ecologische en economische uitdagingen.

Invasie en invloed

Waterhyacint is voornamelijk op Aruba en Curaçao geïntroduceerd door menselijke activiteiten, zoals het uitzetten van sierplanten in waterlichamen of het per ongeluk overbrengen van zaden op boten of schepen. Eenmaal gevestigd, gedijt de plant in warme tropische wateren en kan ze zich snel verspreiden vanwege het vermogen om zich vegetatief voort te planten en door de verspreiding van zaden.

De gevolgen van invasie van waterhyacinten zijn verstrekkend. De dichte matten van de plant houden zonlicht tegen, beperken de fotosynthese en verminderen het zuurstofgehalte in het water. Dit kan leiden tot verstikking van vissen en andere waterorganismen. De invasieve soort verstoort ook de natuurlijke waterstroom, verstopt irrigatiesystemen en belemmert recreatieve activiteiten zoals varen, vissen en zwemmen.

Pogingen om waterhyacint te bestrijden. Photo credit: FPNA

Pogingen om waterhyacint te bestrijden

In 2022 hielp de Stichting Nationaal Park Aruba (FPNA) Dienst Openbare Werken Aruba (DOW Aruba) bij het verwijderen van waterhyacint uit het beschermde gebied van Bubali Plas. De explosieve groei van deze plant leidde tot een bijna volledige bedekking van het watergebied, waardoor de toegang tot inheemse soorten werd beperkt en leidde tot een algehele verslechtering van de waterkwaliteit en vormde een broedplaats voor muggen. FPNA werkt aan het handmatig verwijderen van deze invasieve soort en ontwikkelt tegelijkertijd een mitigatieplan voor het beheer ervan op lange termijn.

De invasieve waterhyacint vormt een grote bedreiging voor de kwetsbare ecosystemen van Caribisch Nederland. Er worden echter proactieve inspanningen geleverd om deze invasieve soort te bestrijden, waaronder mechanische verwijdering, bewustmakingscampagnes voor het publiek en doorlopend onderzoek en toezicht houden.  Door een veelzijdige aanpak toe te passen, wordt gehoopt dat de getroffen eilanden hun unieke ecosystemen kunnen herstellen en beschermen tegen de schadelijke effecten van waterhyacint, waardoor de duurzaamheid van deze unieke eilanden op de lange termijn wordt gewaarborgd.

Pogingen om waterhyacint te bestrijden bij Bubali Plas. Photo credit: FPNA

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen over ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean’. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 66

Dutch below

Tilapia, a freshwater fish originally from Africa, introduced to the islands of Aruba, Curacao and St. Maarten, has managed to rapidly reproduce and dominate the local fresh- and brackish water habitats on the islands.  These fish can alter the local habitats, outcompete local species and generally disrupt the balance within these delicate ecosystems.  

Tilapia, a freshwater fish native to Africa, was introduced to Aruba, Curacao and St. Maarten, as part of aquaculture and fish stocking initiatives. The Tilapia were well adapted to this new environment and reproduced prolifically, leading to a significant population shift.  A follow-on study conducted by CARMABI in 2000 found these Tilapia to be one of the most frequently encountered species in freshwater habitats on Curacao. Similar results were seen on Aruba, where large numbers of these fish were found within the water basins of the natural springs of Fontein.

Ecological Impact

(Tilapia. Photo credit: Sirawich Rungsimanop)

The introduction of Tilapia has had significant ecological consequences for these islands. One of the primary concerns is the competition for resources with native fish species. Tilapia is a prolific breeder with high reproductive rates, enabling them to outcompete native fish for food and breeding sites. Their aggressive feeding behavior and ability to adapt to various habitats further exacerbate their impact on local ecosystems.

Tilapia also alters aquatic habitats by modifying vegetation and water quality. They feed on aquatic plants, uprooting and consuming them, which can lead to the loss of vital habitat for native species. Additionally, their excessive nutrient input through excretion can disrupt the balance of nutrients in the water, potentially leading to algal blooms and oxygen depletion.  Lastly, research suggests that Tilapia can directly damage coral reefs by grazing on algae-eating fish, disrupting the ecological balance.

St. Maarten has experienced a series of mass Tilapia die-offs, particularly in the Great Salt Pond.  In 2013, 2015 and again in 2020, thousands of Tilapia were seen floating in the channel, likely due to a decrease in oxygen levels in the pond.  This decrease in oxygen is likely the result of rising temperatures, minimal rainwater and an increase in salt concentration.

Management Challenges

(Freshwater in Bringamosa, Aruba. Photo credit: Diego Marquez)

Controlling and managing the invasive Tilapia population in the Dutch Caribbean presents numerous challenges. Firstly, the sheer adaptability and reproductive capacity of Tilapia make eradication efforts extremely difficult. Their ability to survive in diverse environments, including both freshwater and brackish water, hampers traditional containment strategies.

The invasion of Tilapia in the Dutch Caribbean poses significant ecological challenges for the region’s delicate ecosystems. Competition for resources, alteration of habitats, and potential damage to coral reefs are some of the ecological impacts associated with this invasive species. The complexity of managing Tilapia requires a collaborative approach involving local stakeholders, government agencies, and international organizations.

DCNA

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature-related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and the press. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the (in) direct impacts resulting from publishing this article.

Tilapia, een zoetwatervis die oorspronkelijk uit Afrika komt en is geïntroduceerd op de eilanden Aruba, Curaçao en St. Maarten, is erin geslaagd zich snel voort te planten en de lokale zoet- en brakwater leefgebieden op de eilanden te domineren. Deze vissen kunnen de lokale leefgebieden veranderen, lokale soorten verdringen en in het algemeen het evenwicht binnen deze delicate ecosystemen verstoren.

Tilapia, een zoetwatervis afkomstig uit Afrika, werd geïntroduceerd op Aruba, Curaçao en St. Maarten, als onderdeel van aquacultuur- en visuitzetinitiatieven. De Tilapia waren goed aangepast aan deze nieuwe omgeving en plantten zich overvloedig voort, wat leidde tot een aanzienlijke bevolkingsverschuiving. Een vervolgonderzoek uitgevoerd door CARMABI in 2000 wees uit dat deze Tilapia een van de meest voorkomende soorten is in zoetwater leefgebieden op Curaçao. Vergelijkbare resultaten werden gezien op Aruba, waar grote aantallen van deze vissen werden gevonden in de waterbekkens van de natuurlijke bronnen van Fontein.

Ecologische invloed

(Tilapia. Photo credit: Sirawich Rungsimanop)

De introductie van Tilapia heeft grote ecologische gevolgen gehad voor deze eilanden. Een van de belangrijkste zorgen is de concurrentie om hulpbronnen met inheemse vissoorten. Tilapia is een productieve kweker met hoge reproductiesnelheden, waardoor ze inheemse vissen kunnen verslaan voor voedsel en broedplaatsen. Hun agressieve voedingsgedrag en hun vermogen om zich aan verschillende leefgebieden aan te passen, verergeren hun invloed op lokale ecosystemen nog verder.

Tilapia verandert ook aquatische leefgebieden door de vegetatie en de waterkwaliteit te wijzigen. Ze voeden zich met waterplanten, ontwortelen en consumeren ze, wat kan leiden tot het verlies van vitale leefgebieden voor inheemse soorten. Bovendien kan hun overmatige toevoer van voedingsstoffen door uitscheiding de balans van voedingsstoffen in het water verstoren, wat mogelijk kan leiden tot algenbloei en zuurstoftekort. Ten slotte suggereert onderzoek dat Tilapia koraalriffen rechtstreeks kan beschadigen door te grazen op algenetende vissen, waardoor het ecologische evenwicht wordt verstoord.

St. Maarten heeft een reeks massale uitstervingen van Tilapia meegemaakt, met name in de Great Salt Pond. In 2013, 2015 en opnieuw in 2020 werden duizenden tilapia’s in het kanaal gezien, waarschijnlijk als gevolg van een afname van het zuurstofgehalte in de vijver. Deze afname van zuurstof is waarschijnlijk het gevolg van stijgende temperaturen, minimaal regenwater en een toename van de zoutconcentratie.

Managementuitdagingen

(Freshwater in Bringamosa, Aruba. Photo credit: Diego Marquez)

Het beheersen en beheren van de invasieve Tilapia-populatie in de Nederlandse Cariben brengt tal van uitdagingen met zich mee. Ten eerste maken het enorme aanpassingsvermogen en het voortplantingsvermogen van Tilapia de uitroeiingsinspanningen uiterst moeilijk. Hun vermogen om te overleven in diverse omgevingen, waaronder zowel zoet als brak water, belemmert traditionele inperkingsstrategieën.

De invasie van Tilapia in de Nederlandse Cariben vormt een grote ecologische uitdaging voor de kwetsbare ecosystemen in de regio. Concurrentie om hulpbronnen, wijziging van leefgebieden en mogelijke schade aan koraalriffen zijn enkele van de ecologische gevolgen van deze invasieve soort. De complexiteit van het beheer van Tilapia vereist een gezamenlijke aanpak waarbij lokale belanghebbenden, overheidsinstanties en internationale organisaties betrokken zijn.

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder meer de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en de pers. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de (in)directe gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 66

Florida is a hotspot for non-native species including many reptiles, which are spreading unchecked to the Caribbean. The Peters’s Rock Agama, a lizard native to sub-Saharan Africa, is among the latest species to spread from Florida to the Caribbean islands. Conservationists are expressing their fear for the impacts of this non-native species in a public letter which advises scientists, conservationists, policy makers, veterinarians and border control agencies to be on high alert.

Florida is widely known to be a hotbed of invasive alien species, including many non-native reptiles from around the world. It is not uncommon to see new reports about green iguanas (a species from Central America) falling from the trees during cold spells, or large pythons from Asia preying on native deer and alligators in the Everglades. There are many other aliens that receive far less attention yet are no less dangerous.

Among the most insidious aliens is the Peters’s Rock Agama, or Agama picticauda, a reptile native to western and central Sub-Saharan Africa. This colorful lizard first arrived in Florida in the 1970s and has since spread across the Sunshine State, preying on a wide range of small animals.

(Peters’s Rock Agama in Florida. Photo credit: Vijay Barve)

New citizen science reports show this species has now reached the Bahamas and the British Virgin Islands, undoubtedly carried as stowaways on vessels out of Florida. A group of Caribbean-based biologists and conservationists are now expressing their deep concern because this region is a biodiversity hotpot with thousands of unique, endemic species, over 1,500 of which are already at high risk of extinction. Other undesirable aliens that are inferred to have spread to the Caribbean via Florida in recent years including Green Iguanas (Iguana iguana), Black Spiny-tailed Iguanas (Ctenosaura similis) and Asian House Geckos (Hemidactylus frenatus).

(Peters’s Rock Agama in Florida. Photo credit: John Wolaver)

In their letter to the journal Animal Conservation, co-authored by Dolfi Debrot from Wageningen Marine Research, the authors identify nearly 50 native reptile species that could be impacted if the agama becomes established across the Eastern Caribbean. Many species are at risk of being eaten by the agamas and even large native lizards are likely to experience competition and displacement given the agama’s aggressive behaviours.

The authors advise scientists, conservationists, policy makers, veterinarians and border control agencies to be on high alert for incursions by Peters’s Rock Agamas and other non-native reptiles. They further urge the transport sector – especially those operating out of Florida – to be on the lookout for the agama and to take swift measures to remove them.

The letter has been published in Animal Conservation: M.P. van den Burg et al.: The threat of Peters’s Rock Agama (Agama picticauda) to reptile diversity across the Lesser Antilles. Animal Conservation 2023, 12889.

DCNA

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article is part of a series of articles on ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean”. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.

Florida is een hotspot voor uitheemse soorten, waaronder veel reptielen, die zich via de transport van goederen ongecontroleerd verspreiden naar het Caribisch gebied. De Peters’s rock agame, een hagedis die oorspronkelijk uit Afrika komt, is een van de laatste soorten die zich van Florida naar de Caribische eilanden aan het verspreiden is. Natuurbeschermers uiten hun zorg voor de gevolgen hiervan.

Florida staat algemeen bekend als een broeinest van invasieve uitheemse soorten, waaronder veel uitheemse reptielen van over de hele wereld. Het is niet ongewoon om verhalen te horen over groene leguanen – een soort uit Centraal-Amerika – die er bij kou uit de bomen vallen, of grote pythons uit Azië die azen op inheemse herten en alligators in de moerassen van de Everglades. Er zijn ook veel andere uitheemse soorten die veel minder aandacht krijgen, maar daarom niet minder schadelijk zijn.

(Peters’s Rock Agama in Florida. Photo credit: Vijay Barve)

Een van de meest verraderlijke ‘vreemdelingen’ is de Peters’s rock agame – of Agama picticauda – een reptiel dat oorspronkelijk uit West- en Centraal Afrika ten zuiden van de Sahara komt. Deze kleurrijke hagedis arriveerde voor het eerst in Florida in de jaren 70 en heeft zich sindsdien verspreid over de Sunshine State, waar hij aast op een breed scala aan kleine dieren.

Uit recente citizen science observaties blijkt dat deze soort nu de Bahama’s en de Britse Maagdeneilanden heeft bereikt. Hoogstwaarschijnlijk is de soort als verstekeling meegevoerd op schepen uit Florida. Een groep biologen en natuurbeschermers uit het Caribisch gebied spreekt nu haar grote bezorgdheid uit omdat deze regio een hotspot van biodiversiteit is met duizenden unieke inheemse soorten, waarvan er al meer dan 1500 met uitsterven worden bedreigd. Andere ongewenste vreemdelingen die zich de afgelopen jaren via Florida naar het Caribisch gebied hebben verspreid zijn onder andere groene leguanen (Iguana iguana), zwarte leguanen (Ctenosaura similis) en Aziatische huisgekko’s (Hemidactylus frenatus).

(Peters’s Rock Agama in Florida. Photo credit: John Wolaver)

In hun brief aan het tijdschrift Animal Conservation, die mede is geschreven door Dolfi Debrot van Wageningen Marine Research, identificeren de auteurs bijna vijftig inheemse reptielensoorten die kunnen worden bedreigd als deze agame zich in het Oostelijke Caribisch gebied vestigt. Veel soorten lopen het risico te worden opgegeten door de agames en zelfs grote inheemse hagedissen zullen waarschijnlijk concurrentie ondervinden en worden verdrongen door het agressieve gedrag van de Peters’s rock agame.

De auteurs van deze brief adviseren wetenschappers, natuurbeschermers, beleidsmakers, dierenartsen en grenscontrole-instanties om zeer alert te zijn op Peters’s rock agames en andere uitheemse reptielen. Ze dringen er verder bij de transportsector op aan – vooral diegenen die vanuit Florida opereren – om op te letten  op de aanwezigheid van de agames en snel maatregelen te nemen om ze te verwijderen.

De brief The threat of Peters’s Rock Agama (Agama picticauda) to reptile diversity across the Lesser Antilles is gepubliceerd in Animal Conservation

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder andere de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen over ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean’. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 66

Dutch below

Many divers have promoted feeding lionfish to eels and sharks as a way to entice these species to start hunting for these fish independently.  Unfortunately, training these species to look at divers for an easy snack could have some serious unintended consequences. 

The relationship between humans and the marine environment is complex and multifaceted. As our activities expand, we continue to have a significant impact on the behavior of aquatic organisms, including fish. By understanding these interactions, we can better appreciate the delicate balance of marine ecosystems and the importance of responsible recreational practices.

Predatory Fish

(Green moray eel. Photo credit: Rudy Van Geldere)

Predatory fish play a crucial role in maintaining the ecological equilibrium of marine environments. They regulate prey populations and contribute to the overall health of coral reefs and other habitats. Human activities can disrupt their natural feeding patterns, leading to potential consequences for both the predators and their ecosystems. An example of this includes feeding fish.  This not only alters the fishes’ diet but teaches predatory fish to approach humans hoping for a tasty snack.

One prime example of this includes lionfish hunters feeding nurse sharks or eels directly.  Although they have the best intentions, hoping to stimulate these species to eat the lionfish, the end result is that these fish associate divers with an easy meal.  This could mean these fish are more likely to approach divers on the reef. When lionfish hunting, the best practice is to take the lionfish out of the water and dispose of them properly on land.

(Photo credit: Manfred Richter)

Altered Diets

While the practice of feeding fish may seem harmless or even exciting for tourists, it can have detrimental effects on the natural behavior and ecological dynamics on the reef.  This unnaturally brings fish to small areas, making them more vulnerable to other threats (such as fishing) but also alters their diet and pollutes the reef.  Fish that would normally graze algae off the reef may now be tempted to eat whatever food has been placed in the water.

Sustainable Use

Recognizing the potential consequences of human interactions with marine life is essential for promoting responsible behavior and minimizing human impact on the reef.  Promoting sustainable tourism practices that prioritize the preservation of natural environments and wildlife is essential. Encouraging visitors to observe marine life without actively interfering in their feeding behavior can help protect the delicate balance of the ecosystem.

DCNA

The Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) supports science communication and outreach in the Dutch Caribbean region by making nature related scientific information more widely available through amongst others the Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s news platform BioNews and through the press. This article is part of a series of articles on ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean”. This article contains the results from several scientific studies but the studies themselves are not DCNA studies. No rights can be derived from the content. DCNA is not liable for the content and the in(direct) impacts resulting from publishing this article.

Veel duikers hebben het voeren van koraalduivels aan murenen en haaien gepromoot als een manier om deze soorten te verleiden zelfstandig op deze vissen te gaan jagen. Helaas kan het trainen van deze soorten om naar duikers te kijken voor een gemakkelijke snack enkele ernstige onbedoelde gevolgen hebben.

De relatie tussen de mens en het mariene milieu is complex en veelzijdig. Naarmate onze activiteiten uitbreiden, blijven we een aanzienlijke invloed uitoefenen op het gedrag van waterorganismen, waaronder vissen. Door deze interacties te begrijpen, kunnen we het delicate evenwicht van mariene ecosystemen en het belang van verantwoorde recreatiepraktijken beter waarderen.

Roofzuchtige vissen

(Groene murene. Photo credit: Rudy Van Geldere)

Roofvissen spelen een cruciale rol bij het handhaven van het ecologisch evenwicht van het mariene milieu. Ze reguleren prooipopulaties en dragen bij aan de algehele gezondheid van koraalriffen en andere leefgebieden. Menselijke activiteiten kunnen hun natuurlijke voedingspatronen verstoren, wat kan leiden tot mogelijke gevolgen voor zowel de roofdieren als hun ecosystemen. Een voorbeeld hiervan is het voeren van vissen. Dit verandert niet alleen het dieet van de vissen, maar leert roofvissen ook om mensen te benaderen in de hoop op een lekker tussendoortje.

Een goed voorbeeld hiervan zijn duikers die op koraalduivels jagen en verpleegsterhaaien of murenen rechtstreeks voeren. Hoewel ze de beste bedoelingen hebben, in de hoop deze soorten te stimuleren om de koraalduivel te eten, is het eindresultaat dat deze vissen duikers associëren met een gemakkelijke maaltijd. Dit zou kunnen betekenen dat deze vissen eerder geneigd zijn om duikers op het rif te benaderen. Bij het jagen op koraalduivels is het het beste om de koraalduivels uit het water te halen en op de juiste manier op het land af te voeren.

(Photo credit: Manfred Richter)

Veranderde diëten

Hoewel het voeren van vissen voor toeristen misschien onschuldig of zelfs opwindend lijkt, kan het nadelige gevolgen hebben voor het natuurlijke gedrag en de ecologische dynamiek op het rif. Dit brengt vissen op onnatuurlijke wijze naar kleine gebieden, waardoor ze kwetsbaarder worden voor andere bedreigingen (zoals vissers), maar verandert ook hun dieet en vervuilt het rif. Vissen die normaal algen van het rif zouden grazen, kunnen nu in de verleiding komen om al het voedsel dat in het water is gekomen  te eten.

Duurzaam gebruik

Het erkennen van de mogelijke gevolgen van menselijke interacties met het zeeleven is essentieel voor het bevorderen van verantwoord gedrag en het minimaliseren van de menselijke impact op het rif. Het bevorderen van duurzame toerismepraktijken die prioriteit geven aan het behoud van natuurlijke omgevingen en dieren in het wild is essentieel. Door bezoekers aan te moedigen het zeeleven te observeren zonder zich actief te bemoeien met hun voedingsgedrag, kan het delicate evenwicht van het ecosysteem worden beschermd.

DCNA

De Dutch Caribbean Nature Alliance (DCNA) ondersteunt wetenschapscommunicatie en outreach in de Nederlandse Caribische regio door natuurgerelateerde wetenschappelijke informatie breder beschikbaar te maken via onder andere de Dutch Caribbean Biodiversity Database, DCNA’s nieuwsplatform BioNews en via de pers. Dit artikel maakt deel uit van een serie artikelen over ‘Invasive Alien Species in the Dutch Caribbean’. Dit artikel bevat de resultaten van verschillende wetenschappelijke onderzoeken, maar de onderzoeken zelf zijn geen DCNA-onderzoeken. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. DCNA is niet aansprakelijk voor de inhoud en de indirecte gevolgen die voortvloeien uit het publiceren van dit artikel.

Published in BioNews 66